Geplaatst In anderhalve maand tijd is zo op het gebied van artrose zo hard achteruit gegaan, dat een pijnloze toekomst er niet meer in zou zitten. En een dier onnodig pijn laten lijden is niet nodig, daarom deze beslissing.
Ik heb Berna op 22 jarige leeftijd gekregen, ze was toen in aardig slechte conditie en echt een omaatje.
Met een hoop geduld en training kroop ze langzamerhand weer op tot een echte werklustige fjord.
Helaas toen ik haar net 2 maanden had kreeg ze een peesklap, en was het eigenlijk klaar met het beessie. Maar ik voelde dat ze er voor wilde vechten, dus met een hoop rust (lees 6 maanden) en zorg kwam ze er weer bovenop. Ik heb haar tot haar 28ste met veel plezier recreatief en bitloos kunnen rijden wat ons beide erg beviel.
Ik ben niet alleen mijn paard verloren maar ook het laatste levende stukje van mijn opa. Mijn opa heeft haar namelijk 28 jaar geleden als eerste veulen van hem gefokt. Na het overlijden van mijn opa zijn we haar plotseling weer tegengekomen en hebben haar gekocht. Ze heeft nog 7 mooie jaren bij ons gehad.
Meis ik dank je voor alles wat ik van je heb mogen leren.
Eindelijk kun je je rust vinden, zonder pijn en onnodig lijden.
Ondanks dat dit het beste voor je is, en je niet mooier had kunnen inslapen ga ik je verschrikkelijk missen maar weet ook dat dit het beste is. Je hebt de mooie leeftijd van 28 mogen bereiken, het is goed zo je was op.
R.I.P
Fijn dat je haar nog terug hebt gevonden. Heel veel sterkte met het verlies. 
