9 jaar heb ik mogen genieten van je kunnen genieten. Eerst als manege paard, toen als lease paard en wat was ik blij dat ik hoorde dat je van mij was! We hebben mooie tijden gehad samen... totdat je ruw bij me werd weg gerukt. Thuis was ik niet gelukkig, bij jou kon ik mezelf zijn, knuffelen, plezier maken en even de rest vergeten. Zonder jou was ik er niet meer geweest.. jij was mijn alles, voor jou stond ik iedere dag op. Tot op de dag dat ik de keuze moest maken.. kiezen voor jou of kiezen voor mijn eigen geluk. Ik kon het niet meer aan, ik koos voor mezelf. Hard werd er gezegd : als je gaat raak je je paard kwijt, en dat is dan jou schuld! mijn hartje boos en gebroken hoe kan een ouder dit doen? Later wilde ik weten waar je was.. zodat ik afscheid kon nemen van je. informatie kreeg ik niet, dat was 'vergeten' . Wel weet ik dat je weg bent gegeven aan een klein meisje, een paard weggeven met zoveel kwaliteit!
Het laatste wat ik tegen je zei was.. ik zie je morgen weer knul..dan maken we een lekkere bosrit. Geen afscheid.. geen laatste woord..niks.
Nu, 3 jaar later komen er soms nog steeds tranen naar boven. Eindelijk kan ik je foto ophangen zonder iedere keer te huilen.. je blijft mijn kanjer
Elles
Berichten: 22816
Geregistreerd: 14-06-01
Woonplaats: Flevoland
Geplaatst: 13-08-09 23:00
IM is bedoeld voor paarden die zijn overleden. Daarom op dit topic helaas een slotje. Je kunt eventueel een topic starten op een andere subforum, waar het beter past.