Geplaatst ze is nog 2 dagen van manege de wildkamp in wijk bij duurstede
voor ik haar leerde kennen [ze stond al op de manege]
was ze chaggareinig en vals ik was super bang voor haar
maar na een paar keer rijden kregen we een band, dat nooit meer stuk kon
daarna zat ik bijna iedere les op haar, ik vond het super, als ik op haar had gereden was mijn week weer goed.
maar in 2007 werdt ze kreupel, er wedt gehoopt dat ze weer beter zou worden
maar dat werd ze niet.
na 2 maanden een kwartier stappen werdt het nog niet beter
dus hebben ze besloten haar in te slapen;'(
[bijna] uit het oog, maar nooit uit het hart
ik zal je nooit vergeten
Met je grote ogen kijk jij me aan.
Waarom jij, waarom moet jij nou gaan?
De tranen rollen over mijn gezicht,het afscheid doet zo'n zeer.
Zacht voel ik je snuit, nog 1x aaien,het was zo fijn.
Met je been omhoog getrokken van de pijn, eet je nog een appel,wat gras.
De alleen maar pijn, Pijn,Pijn
Kans op genezing is er niet,of veel te klein.
Nu is onze tijd samen ten onder gekomen.
Vaarwel liefste paard, paard van mijn dromen.
Vaarwel, de laatste kus op je neus.
Ik weet dat je het begrijpt:
Ik Had Geen Keus...
Lieve olster ik ga je missen(l)
Made by Ludwina dankje voor het gedicht
nog een gedichtje voor mijn liefste(l)
Twee tranen van verdriet.
en je weet wat je ziet.
Twee tranen van pijn.
jij weet dit is niet fijn
twee handen op je snuit.
een meisje dat zachtjes fluit.
een meisje dat weet wat komen zal.
voor jou een diepe lange val.
een meisje wat je missen gaat.
een meisje dat weet het is te laat.
een meisje dat nog voor 1 keer wil rijden op je rug.
het is te laat je bent al op weg over de regenboog brug.
je bent weg het is te laat. maar lieve Olster je moet weten dat ik jou nooit verlaaat.
nog een keer dat ene meisje dat naar je lacht, naar je kijkt
het is de laatste blik wat jou verblijdt.
[bijna] uit ons oog, maar never nooit uit ons hart
meisje je was gewoon de beste en ik zal je nooit vergeten
XxLil
de regenboog brug
Er zijn daar weilanden en heuvels voor al onze speciale vriendjes,
Zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg te eten, water en zonneschijn,
Onze vriendjes hebben het dus warm en comfortabel.
Alle dieren die oud of ziek waren, zijn daar weer gezond en energiek,
Diegene die gewond of verminkt waren, zijn weer gaaf en sterk.
Precies zoals wij ze ons herinneren in onze dromen,
Over hoe het eens was.
De dieren zijn er tevreden en blij, er is alleen een minpuntje:
Ze missen allemaal die ene speciale vriend die is achtergebleven…
Ze rennen en spelen samen,
maar er komt een dag waarop er één plotseling blijft staan en in de verte kijkt.
De heldere ogen staan strak, het gespannen lijf begint te beven.
Plotseling komt dit dier los van de groep, vliegt over het groene gras, sneller, sneller en sneller.
Je bent gezien en als jullie elkaar treffen, klampen jullie je aan elkaar vast
In een vreugdevolle hereniging om elkaar nooit meer te verlaten.
Een blije kusjesregen over je gezicht, je handen aaien de zo geliefde kop weer
En je kijkt weer in die o zo vertrouwde ogen, die zo lang zijn weg geweest uit je leven,
Maar nooit en te nimmer uit je hart.
Samen steek je de regenboogbrug over
