Geplaatst Isca heeft vroeger manege werk gedaan en toen dat te zwaar voor haar werd heb ik haar over genomen.
Isca was toen 29 jaar oud maar nog heel gezond en fit. Eigenlijk wilde ik haar helemaal met pensioen zetten, gewoon niets meer behalve weide en 's nachts in de stal. Maar na 2 maanden begon ze zich te vervelen. Omdat ik geen zadel en hoofdstel voor haar had ben ik gaan rijden met alleen een halster en touw. Dit ging zo goed en vond ze zo leuk dat ik een zadel en hoofdstel heb gekocht en dat we weer echt zijn gaan rijden. Dressuur vond ze heerlijk, lekkere losmaak oefeningen, springen kon ze als de beste en het bos in, wouw! En dan op lange paden in volle galop, ze heeft zo genoten! Jammer genoeg kreeg Isca het in de winter moeilijk, ze stond in een paddock i.p.v. de wei om de wei te ''beschermen'' tegen kapot trappingen. Ze had last van haar vacht en werd snel dunner. Isca is haar hele leven dampig geweest, ook daar kreeg ze weer erge last van. Toen ik in de meivakantie met mijn beste vriendin mee ging naar zee een paar dagen werd ik op de laatste ochtend gebeld; ''Het gaat niet goed met Isca''. Ik ben meteen naar huis gegaan en vanuit daar meteen door naar stal. Toen ik op stal aankwam was de begroeting anders, de hinnik zacht en versleten en hij ogen dof maar met nog steeds dié glinster. De dierenarts was nog niet geweest maar had haar een vriendin van mij wel pijnstillers mee gegeven. Toen ik kwam ben ik huilend naast haar gaan zitten, je hoorde haar adem, haar adem was zwaar en hij hele borstkas bewoog mee. Ze kon nauwelijks eten en was gewoon echt op. We hebben de DA gebeld om te vragen of hij zo snel mogelijk wilde komen. Hij zou er zijn om 17 uur. (Het was toen pas 13 uur). Ik heb bij Isca in de weide gewacht en om half 5 zijn we met haar naar de weide gelopen. We hebben besloten haar daar in te laten slapen omdat de ophaal trailer daar makkelijk bij kan. Om half 6 was het zover, de DA kwam en keek haar aan, hij dacht meer dan dat hij zij en zweeg. Op zo'n moment begin je weer te twijfelen hea... Is dit wel goed? Nu kan ik nog terug, wat kan ik anders doen? Maar eigenlijk weet je diep van binnen dat het fantastisch is om voor een dier te mogen beslissen. In de wei naast haar stond een merrie met een klein pallomino veulen met een veel te groot hoofd, daar keek Isca naar, wetend of niet wetend. Isca wilde naar mij toe lopen, maar onderweg (4 meter) viel ze, met de vechtlust die ze nog had stond ze op, toen ze verdoofd werd ging ze al heel rustig liggen, ik ben bij haar geen zitten, tegen haar rug en met mijn hoofd tegen haar hals, ik bleef haar aaien, ze was warm. En ze bleef warm. De zon scheen en het voelde niet alsof ze dood was. Voor mij was Isca, gewoon Isca. Dood of levend geen benul. We lagen daar, in het weiland, in de zon te wachten, maar ook te genieten, ik lag te genieten van dat ik zo'n beslissing heb mogen maken, van dat ik er altijd ben geweest voor mijn beste maatje en te genieten van de momenten die we samen hebben meegemaakt. Om half 9 kwam de ophaal dienst. Een jeep met een trailer erachter. Dat was raar, Isca werd heel netjes op een brancard gelegd en in de trailer geschoven, het ging zo netjes en zorgzaam. Ik mocht nog even bij haar in de trailer, om haar nog een laatste kus te geven. Ik duwde zachtjes tegen haar neus en gaf haar nog 1 laatste kus, wetend met dat ik haar nooit zou vergeten. Dat arme kleine veulen stond ondertussen dicht bij het hek te kijken naar wat hier precies aan de hand was. Ik was moe, ging in het gras zitten, bedankte de aardige man en zag de trailer met daarin mijn aller beste vriendin wegrijden, en ik liep terug naar stal met een vol hoofd en een stuk staart. Toen ik mijn ouders belde om te vragen of ze mij op wilde komen halen zijn we naar de Mac Donalds gereden en hebben daar gegeten, het was gewoon even nodig! Lieve Isca, je weet dat ik je nog altijd mis! Vandaag ben je precies een jaar dood en ik ga vandaag voor jou een bollus eten. (Voor de mensen die dit niet snappen... Isca was gek op Zeeuwse Bollussen.) Ik heb veel van je geleerd en ik ga je nooit vergeten! Isca in 33 jaar oud geworden.
Mijn laatste rit met Isca, en wat heeft ze genoten!
Mijn knappe meid een paar dagen voordat ik haar kreeg, dit is 5/6 jaar geleden.
En nog een collage.
