Geplaatst Ik heb vorig jaar de hele tijd op een shet gereden, die was niet vooruit te branden. ik zag het helemaal niet meer zitten, het paardrijden. Tot 1 september, want toen kreeg ik de super mooie C pony Hope! Ze had al op de brabantse kampioenschappen gereden, en ik was super blij met haar. Ze was de liefste pony van stal!
Maar, ze had een gezwel op haar eierstok, dus ze sprong de hele tijd op haar weigenootje, en het waren allebei merries! Dat kon gevaarlijk worden, dus we moesten kiezen, of haar verkopen, of laten opereren.
Ik koos voor opereren, want als we haar wouden verkopen, konden we haar alleen verkopen aan het slachthuis
Dus ze werd naar de kliniek gebracht op maandag 6 oktober 2008. Die donderdag daarna was ze geopereerd.
Ik was super blij dat alles goed was gegaan!
Maar toen, ik was zaterdag ochtend 11 oktober, stallen aan het doen(voeren, uitmesten) toen mijn moeder eraan kwam rijden. ze zei: " even naar gerrit, even naar gerrit" (gerrit is de eigenaar, ik ben de huurder) en ik vroeg " is er wat met hope?" mijn moeder had tranen in haar ogen. "Is ze dood?" vroeg ik aarzelend. Toen zei mijn moeder: "Ja."
Ik barstte in tranen uit!! De andere meiden stonden van een afstand te kijken. mijn moeder was ook aan het huilen.
Ik moest toen naar binnen bij de eigenaar en die legde mij alles uit.
De dierenarts had gebeld, voordat ik stallen kwam doen, naar gerrit. Hope lag 'sochtends dood in haar stal, bij de controle om 7 uur. de dierenarts had haar meteen opengesneden
Om te kijken hoe ze dood is gegaan. Hij kon niks vinden. hij dacht dat er een propje bloed naar de hersenen is geschoten. Hij was ook heel verbaasd! dit was bij hem in 13 jaar niet gebeurd!Ik mis Hope nog altijd!
Bedankt voor het lezen, Gr. Robin
