Ja, dit gevoel ken ik wel.
Mijn merrie kwam door een ongeluk om het leven en daardoor was ik een tijdlang alle interesse in paarden kwijt, terwijl ik ook nog een ruin had staan die herstellende was van een blessure en dus aandacht nodig had.
Uiteindelijk besefte ik wel dat ik hem niet aan het kortste eind mocht laten trekken ondanks mijn verdriet en ben ik toch op hem geklommen. In het begin was het erg moeilijk, maar het is weer een kwestie van wennen.
Ik zou het even de tijd geven, het is nog maar zo kort geleden.
Heel veel sterkte!