[b]Lief, bloedmooi, leuk, gek en vooral eigenwijs...zo werd je dikwijls genoemd!
het 1e jaar was moeilijk, er vandoor gaan op de dijk, gevaarlijke acties van jou met mij op jou rug.....je was sterk en groot voor me!
dat sterke heb je nooit late varen...dikwijls trok je een sterke volwassen man gewoon van zijn plek. Dat mocht niet,maar zo was jij.... heerlijk eigenwijs!
na een jaar, accepteerde je mij als jou leider...Ik kende jou kracht en lef..en hoe jij in het leven stond als pony
samen met brandus oefenparcours springen! ja springen was het liefste wat je deed! zo hard mogelijk, en dan niet meer willen stoppen ! menig mens vroeg of dat je nog een jong pony'tje was...maar nee, je was al 16 geweest!
samen op vakantie bij lilian,lekker tutten, buitenritten maken, dressuur,springen...veel hebben we samen gedaan, totdat je af en toe kreupel werd...slijtage in je gewrichten.. waarschijnlijk van je lange carriere (z dressuur en m springen) ! dat gaf niks...ik kon niet rijden, maar je mocht lekker op de wei.. ! dan ging het weer even goed, dan weer niet... je was mijn alles!
voor velen maar een beest...voor mij heel belangrijk..6 jaar mijn maatje!
knuffelen, daar hield je niet zo van..maar als ik verdrietig was had je daar tijd voor..dat was zo lief aan je!
de avond voor je overlijden zat je nog heerlijk in je vel..lekker eten en wegrennen voor de tractor toen ik aan het maaien was.
18-09-2008 ben je overleden,
ernstige koliek, je had zo'n pijn! er kon niks meer gedaan worden,behalve je te verlossen van de pijn. Er is besloten om je in te laten slapen....
je bent 22 jaar geworden
ik zal jhaar nooit vergeten ,en draag haar altijd mee in mijn hart, voor vele is het verdriet niet te begrijpen, maar gelukkig voor velen ook wel!
bedankt voor alles navara...het is goed zo!
hou van je ...
gedicht voor jou
Lieve Navara,
de strijd was oneerlijk,
en geheel niet terecht.
je wilde graag nog verder ,
maar verloor het gevecht
Leeg is opeens je wei,
de strijd is gestreden,
verlost van al de pijn
die je hebt geleden.
Het feit dat ik je moest laten gaan
heeft me enorm veel pijn gedaan
maar ik mijn hart en gedachten
blijf je ALTIJD bestaan.
jou missen is een groot verdriet,
jou vergeten kan ik dan ook niet.
vanaf de dag dat je mij verliet,
leef ik met een stil verdriet.