Het eerste paard waar ik helemaal mee op kon schieten.
Hij was van mijn nichtje en nationaal springer. Hij was en is het liefste paard wat er is/was.
Hij stond bij een boer die hele lekkere ijsjes verkoopt.
Naast zijn wei stonden boerenpaarden en fjorden.
Op een keer belde mijn nichtje op, ze huilde en was helemaal overstuur.
Boy was over het hek gesprongen omdat de boeren paarden ruzie zochten.
Het was een dubbelhek daardoor brak hij zijn poot, hij kwam in de wei neer en vocht voor zijn leven maar het was niet genoeg.
Hij werd doodgetrapt door de paarden.
Vanaf toen heb ik een fobie voor boerenpaarden en zware paarden.
ik heb het er echt heel moeilijk mee als ik op een zwaargebouwd paard moet rijden.
Het doet me pijn dat ik hem nooit meer zal zien.
Maar ik heb een foto van hem gekregen en die bewaar ik altijd.
Rust in peas Boytje
Telkens als ik mijn nichtje zie als ze wakker word of gaat slapen en denkt dat ik niet kijk zie ik je nog even met je vinger over het glas van de foto aaien waar je paardje voor eeuwig in het lijstje staat hangent aan de muur.