Geplaatst + 13.11.2008
Nooit zal meer een dag hetzelfde zijn zonder jou!
Ik zat net in de bus onderweg naar huis, en had het op school nog lang en breed over jou gehad. Toen opeens ging de telefoon, en werd mij verteld dat ze jou niet meer in de wei hadden zien staan, en er alleen nog maar een zeil te zien was. Het was alsof de tijd stilstond, en de wereld instorte. Ik kreeg niks meer mee, ik kon het niet geloven. Het kon niet waar zijn!
Eenmaal thuis belde ik je baasje om te vragen wat er aan de hand was. En ze bevestigde dat je er niet meer was. Je was te moe, en had teveel pijn om nog op te staan. Ik kon het niet geloven, dat ik je moest laten gaan zonder dat ik even afscheid had kunnen nemen.
Je was alles voor mij, betekende zoveel meer dan gewoon een paard. Ik weet dat het beter zo voor je is, je hebt geen pijn meer en kunt genieten op de groene weides daarboven. En niks of niemand kan jou nog van me afnemen, want je zit voor altijd in mijn hartje!
Het enigste wat ik nog van je heb zijn je oude dekens en halsters, en de mooiste foto's uit onze leukste tijden. En natuurlijk vooral niet te vergeten je staart, je prachtige grijs witte staartje. Hierdoor heb ik een van de mooiste herinneringen thuis, en zal ik elke dag als ik ernaar kijk terug denken aan de mooie tijden die wij samen beleeft hebben.
Ik kan het me nog steeds niet indenken, nooit meer even met je knuffelen, of je even opzoeken in de wei. Nooit meer een appeltje, of wat anders lekkers brengen, want eten was o zo je hobby. Nooit meer je gehinnik, als ik naar je roep, nooit meer zul je me begroeten. Nooit meer..
Bedankt voor alle mooie tijden, en dat je me door zoveel moeilijke tijden hebt heen gesleept. Het was te vroeg, je was te jong, want 16 is nog helemaal niet zo oud..
Maar je zult voor altijd bij me zijn, ik draag je in mijn hartje mee, en zo zul jij voor altijd voortleven!
Vaarwel Shiva, heel veel knuffels & kusjes, van je liefhebbende verzorgstertje..
Shiva is al jaren kreupelig geweest, en haar been kon gewoon echt niet meer. Ze heeft gevochten in de laatste minuten dat weet ik zeker. Ik had zo graag bij haar willen zijn, maar het was al te laat.
Ik heb haar jaren verzorgt, en we hadden een ontzettend sterke band. Het was netalsof het een eigen paardje was, en de pijn is dan ook echt ondraaglijk, deze dag heeft een oneindig lang gemis veroorzaakt.
. 
