Geplaatst ***Royal is overleden***
10-05-1998 - 18-09-2008
Dinsdags is ze gevallen, kreeg hierdoor een dikke knie en naar mate de tijd verstreek wilde ze liever niet meer lopen.
Ik heb woensdags de DA laten komen en die heeft haar pijnstillers ingespoten.
Hierop heeft zij een enorm heftige allergische reactie gekregen en is in shock geraakt. Samen hebben Royal en ik gevochten voor haar leven. Met hulp van antistoffen van de DA heeft ze het gered, maar was total loss. De rest vd dag heeft ze veel gelegen, we hebben haar de hele tijd in de gaten gehouden.
Maar haar ogen stonden zo vreemd. Een lege blik, paarden staren niet maar zij nu wel. Het was niet mijn Royal.
Donderdags is de DA nog weer geweest ter controle, ze leek rustig maar nog erg suf.
Aangezien mijn oma het weekend ervoor is overleden, moest ik ’s middags naar haar begravenis.
We waren nog niet eens thuis en de telefoon ging, de staleigenaar.
Hij vertrouwde Royal niet, ze kon niet meer recht lopen, leek koliekerig. Ik ben direct in de auto gestapt, hij heeft meteen de Da weer gebeld. Ergens wist ik al dat het foute boel was...
Toen ik aankwam was er paniek. Ze is weer in shock geraakt en in blinde paniek door de draden gerend, de vijver in.
Met gevaar voor eigen leven heeft de staleigenaar haar nog proberen te redden en is haar achterna gesprongen, maar het mocht niet baten.
Ze kon niet meer op haar benen staan, viel steeds om en worstelde voor dr leven. Kopje onder gingen ze, telkens weer.
Uiteindelijk heeft ze teveel water binnen gekregen en is in de vijver verdronken...
Het geluid van haar roggelende adem, haar longen vol water, ik zal het nooit vergeten. De beelden van mijn paard, zo aan het vechten terwijl je zo machteloos staat, ze komen steeds weer voorbij.
Ik heb nog naar haar geschreeuwd dat ze vol moest houden, dat ze niet dood mocht gaan. Ze heeft nog 1x hard gehinnikt, naar mij.
Mijn lieve sterke Royal, mijn paard wat nooit ziek was. Mijn steun en toeverlaat in moeilijke tijden, mijn maatje... Ze is er niet meer.
Ik wordt geleefd op dit moment, ik ben leeg en weet het allemaal niet meer.
Het verlies van mn oma was al erg genoeg, ik kan dit er niet bij hebben en kan het nog niet bevatten.
Het is zo ontzettend oneerlijk! Mijn lieve, lieve gezonde paard wat er altijd voor mij was!
We waren nog volop in actie… ik kan het niet geloven. Ik hoop nog steeds wakker te worden uit deze walgelijke droom, maar dat zal niet gebeuren.
Nooit meer… samen knuffelen.
Nooit meer… trainen voor de Z
Nooit meer… te hard door het springparcours
Nooit meer… crossen over de zandpaden
Nooit meer… die schooiende neus om nog een broodje
Nooit meer… dat zwarte paard hinnikend in de wei
Nooit meer… haar onvoorwaardelijke liefde
Nooit meer… echt nooit meer zo’n superpaard als mijn Royal!
Ik ben er kapot van. Het overlijden van mn oma was al erg, maar toen vond ik bij Royal troost. Nu rouw ik ook nog eens om haar, het is zo ontzettend oneerlijk! 10 jaar heeft ze mogen worden, waarvan ik 5,5 jaar in haar leven heb mogen zijn.
Het waren de 5 mooiste jaren. Ik heb altijd gezegd dat ze bij me zou blijven tot aan haar dood. Maar dat dit nu al zover zou zijn, wie had dat ooit gedacht. Ik niet…
Het enige wat ik nog voor haar kon doen was een afscheid geven wat ze verdient heeft.
Ik heb ervoor gekozen haar te laten cremeren in Rotterdam.
Vrijdagmiddag hebben ze haar opgehaald. Het ging allemaal zo vredig, vol respect naar Royal en mij. Alle tijd is ervoor genomen, echt heel fijn.
Begin volgende week haal ik haar weer op, dan is ze weer thuis bij mij.
In de uren ervoor heb ik in alle rust afscheid van haar genomen. Haar hoofd heb ik vastgehouden tot het laatste moment, haar lieve zachte neus heb ik geaaid totdat ze toch echt naar Rotterdam terug moesten. Voor de laatste keer heb ik hartverscheurend kunnen uithuilen op haar mooie glanzende hals, daar waar ik altijd alle tranen kwijt kon.
Gelukkig was ik samen met een paar dierbare mensen die mij overal steunen waar ze kunnen.
Op dit moment is m’n leven een hel. Bij alles denk ik aan haar. Gelukkig blijven de mooie herinneringen aan mijn geweldige paard bestaan.
Rust zacht lieve meis. Ik zal je nooit, nooit vergeten!
