Bokt.nl

Misser schreef:

Echt vreselijk, zo onverwacht.
Heel veel sterkte ermee .

Caroline1985 schreef:

Mijn paardje, mijn maatje mijn allesje...................................................................

Zo een 3 jaar geleden kocht ik Zephyrius met de gedachten dat als mijn oudere merrie ooit zou gaan, ik door MOEST gaan.
Ik wist namelijk van mij zelf dat als ooit mijn oudere merrie (Al meer dan 9 jaar mijn vriendinnetje (23jaar)) weg zou vallen ik met de paaren zou stoppen, ik ontroostbaar zou zijn en nooit meer iets met paarden zou beginnen. Dat was voor mij de reden om 3 jaar geleden er een jong paardje bij te kopen. Een jaarling.

Om die vervolgens ''zelf'' op te voeden in te rijden en om er een band mee op te bouwen, dat mocht mijn merrie ooit weg vallen ik niet zo een fantastische hobby op zou geven.

Zo kwam Zephyrius er, zo eigenwijs als hij was wist ik vanaf de eerste seconde DIT is hem.
In het verleden toen hij jonger was veel problemen mee gehad, weinig zat mee (op de opfok een trap gehad, vervolgens op een andere weide in het prikkeldraad gehangen waardoor hij 2 maanden op klinkiek moest.). Maar goed nu dan eindelijk na alle ellende leek alles goed te gaan.

Ik ging hem inrijden.... Dit pakte hij zo super op, de stap draf en de galop waren er. In November 2007 heb ik Mirjam gevonden via marktplaats, ik had daar een advertentie geplaatst voor een bijrijdster (omdat ik mijn fulltime baan had en 2 paardjes en ik het erg moeilijk vond mijn tijd over hun te verdelen) en zij reageerde erop.

Ze kwam na een tijdje gemsn-t met haar te hebben kijken bij mij en mijn paardenkindjes. De klik was er en vanaf die dag hebben we Zephyrius ''officieel'' in ''training'' gezet. Hij pakte alles zooooo snel op, hij was leergierig en had soms van die lllige dingen.

Het leek erop dat de ''vloek'' op ons opgeheven was.
We gingen met hem naar het bos! We hebben gesprongen, hij heeft een onderlinge wedstrijd gelopen en 2x 1e geworden!
OH mijn god wat waren wij trots.. Zo een lekker dier zooooo braaf en vrolijk nooit geen kwaad in de zin, iedereen die zei wat een fantastisch paard zeg, vind alles best en dat voor een (NET) 4 jarige!

Ja wij waren blij!!!!!! TOT vandaag. Mirjam belde mij op om te vertellen dat Zephyrius heel erg kreupel liep, en vroeg of ze de dierenarts kon bellen. Ik dacht nog bij mezelf lekker dan, ging het net zo goed is meneer nu kreupel maar goed gaat wel weer over.

Dierenarts erbij.. Been gebroken, 0% kans op genezing of een verder fijn leven. Ook niet met de rest van zijn leven lang rust..
Nietsss.......... De vraag die mij gesteld werd ja sorry, je hebt de keuze je kunt met hem naar de slacht of hem in laten slapen ...
Andere keus vroeg ik nog? Antwoord nee.... Dit zal nooit genezen en zelfs een operatie is niet mogelijk. Daar sta je dan... Huilen schreeuwen vol ongeloof!!!
Slacht nooit riep ik nog (ben niet tegen de slacht maar is niet aan mij besteed) en zei dat ik meteen naar stal zou komen.
Mirjam in tranen. Zephyrius op stal ze had Sonja mijn oudere merrie tegen over hem gezet om hem rustig te houden. En nu was het een kwestie van hem vertroetelen verwennen (zo onderhand een halve bak appels gegeven, ja maakte nu toch niet meer uit) en wachten..
WAT EEN HELLLLLLLLLLLLLLLL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hij stond zoooooooo lief te zijn oortjes naar voren heldere oogjes opgewekt koppie. Niets te zien zelfs niet aan dat been. Ongelofelijk!!!!!!! Het enige dat ik kon denken was, dit is een hele slechte grap, een slechte droom ik word zo wakker en dan is alles weer goed, en ze komen zo terug (hadden een spoed geval tussen door) en vertellen me dan dat ze de verkeerde diagnose hebben gesteld. Maar nee. Zephyrius mijn maatje mijn alles ONS alles is niet meer.. 14-5-2004 - 10-6-2008 R.I.P. dit had ik nooit verwacht!!!

Zo jong.. Ik weet het niet meer... Ik zou nog zoveel neer kunnen schrijven maar ben zo meur geslagen hele middag lopen huilen en nu radeloos! Gelukkig is hij heel vredig gegaan, geen vechtpartij. De ruinen kwamen nog naar het hek om te kijken (we hadden hem in een open weiland in laten slapen. Mijn merrie hinnikte nog 1x en hij 1x terug (normaliter ging dit heeel lang door als ze uit elkaar gehaald werden maar het leek een soort afscheid).

Sorry voor het lange verhaal, maar moest het kwijt had nooit verwacht dat ons dit zou overkomen!!!

Zephyrius R.I.P. je was mijn alles! Zal je nooooooooooooooooooooooooit vergeten (L) ZO oneerlijk!!!!!!!

FleurS schreef:

Hoi Caroline en Mirjam,
Ik vind het heel heel erg voor jullie. De foto's ontroeren mij heel erg en ook de rozen die jullie in het weiland hebben neergezet.
Het hebben van een paard kan heel veel plezier geven maar ook heel veel verdriet veroorzaken.
Heel veel sterkte allebei.

runningkawa schreef:

jee...slik
ongelooflijk zeg...
Heel veel sterkte voor jullie.

Zeker na het zien van deze foto's is het nog onwerkelijk omdat hij daar zo gewoon opstaat.
Dat moet voor jullie vast ook wel extra bikkelhard zijn.

Heeel veel sterkte