Bijna een week geleden, het kistje is klaar. Er zitten drie van Roof's hoefijzers op, verder een plukje staart, z'n halster en halstertouw van zijn laatste dag, zijn paspoort, zijn stalbordje en een kaartje dat ik van een lieve stalgenoot kreeg. Kistje heeft een mooi plekje in de vensterbank gekregen...
Laatst bijgewerkt door Rije op 17-03-11 23:58, in het totaal 1 keer bewerkt
Op deze foto kun je de kleurtjes in de staart niet zo goed zien, daar zal ik morgen met daglicht een mooiere van maken. Ik stond echt versteld bij het uitzoeken van een mooi plukje dat een staart van één paard zo veel kleuren haren kan hebben...
Het gaat eigenlijk best goed met me. Ik denk nog wel hele dagen aan hem, maar steeds meer aan de leuke dingen in plaats van aan de nare dingen. Het was zo'n heerlijke clown, zo'n ontzettend gek beest soms Ik praat veel met mijn vriend en vriendinnen die hem ook hebben gekend, da's ook fijn Ik moet wel heel erg wennen aan de plotselinge vrije tijd die ik nu heb. Die kan ik goed gebruiken hoor, daar niet van, maar ik hoor nog steeds een stemmetje in m'n hoofd die zegt dat ik wel weer eens naar stal moet, want daar ben ik al zo lang niet meer geweest...Ware het niet dat er nu een ander paard in Roof z'n stalletje staat, dus het is helemaal niet meer nodig...Maar daar moeten mijn hersentjes geloof ik nog even aan wennen...
@Elin: ik stuur je even een pb
Angela_28
Berichten: 479
Geregistreerd: 04-12-10
Woonplaats: Zuid-Limburg
Geplaatst: 18-03-11 11:02
Wat een mooi kistje! Wat fijn dat je hem dan toch nog wat dicht bij je hebt! Heel mooi idee! Nogmaals knuffel en sterkte!
smileydees
Berichten: 1686
Geregistreerd: 03-03-11
Woonplaats: in het westen v/h land
Geplaatst: 18-03-11 11:05
oh help, daar zit ik dan op kantoor met tranen in mijn ogen, wat goed, wat knap, wat moeilijk maar wat fijn dat je voor je paard en voor jezelf die keuze hebt gemaakt! Onze pony word dit jaar 18 en af en toe denk ik aan het moment dat ik zo'n beslissing moet nemen, ik hoop dat ik dat dan net zo kan doen als jij!
Veel sterkte...
Rije
Hoofd Bezwaarcommissie
Berichten: 28360
Geregistreerd: 22-07-08
Woonplaats: Niet meer in Zwolle
Geplaatst door de TopicStarter: 18-03-11 11:12
18? Als pony nog niks mankeert gaat-ie zo nog tien jaar mee hoor Maar feit blijft dat maar weinig paarden in Nederland van ouderdom in hun slaap in hun eigen lekkere stalletje sterven helaas... Ik hoop voor elke paardeneigenaar dat zulke keuzes niet gemaakt hoeven te worden, maar soms kom je er niet onderuit Voor elk mens en voor elk paard past weer iets anders. Als ik nu weer had moeten beslissen had ik het weer precies zo gedaan, maar dat verschilt per mens en per dier. Maar als eigenaar kies je niet alleen voor een rijpaard of -pony, maar ook indirect voor de verantwoordelijkheid die daarbij hoort. En als je merkt dat het niet meer gaat hoop ik dat elke paardeneigenaar de juiste beslissing kan maken! Wat die dan ook moge zijn.
martine2610
Berichten: 361
Geregistreerd: 02-03-08
Woonplaats: Assendelft
Geplaatst: 18-03-11 11:15
hier ook kippevel.....ik heb heel veel respect voor je, dat je deze keus gemaakt hebt voor hem! Beter dit, dan dat hij idd wegkwijnt omdat hij niet meer aan het werk mag....Sterkte hoor! Je hebt een heel mooi kistje gemaakt!!
Suus_Rees
Berichten: 9
Geregistreerd: 22-12-09
Geplaatst: 18-03-11 15:50
brr.. heb een brok in me keel van je verhaal..!!
maar ik vind dat je een goed besluit heb genomen hoe hard het voor jou ook is.. voor hem was dit denk ik het beste.. leven met pijn is ook niet alles en zeker als je er zo door verranderd.. en niet gelukkig ben.. weet zeker dat hij trots op je is.. dat jij aan hem dacht en niet aan je zelf
Rij, ik vind dat je echt een heel mooi kistje hebt gemaakt!
secricible
Berichten: 26265
Geregistreerd: 07-07-04
Woonplaats: Maasbommel
Geplaatst: 18-03-11 17:49
Ik heb heel veel respect voor je, dat je echt voor je paardje hebt gekozen en alle beslissingen die daarbij horen. Wil je heel veel sterkte wensen nu je dit besluit hebt genomen. Ooit zie je hem weer
kally
Berichten: 5426
Geregistreerd: 17-07-04
Woonplaats: Rotterdam
Geplaatst: 18-03-11 18:01
Heel veel sterkte gewenst en veel respect voor je beslissing om hem te laten gaan..... Geniet van de leuke herrinneringen die jullie samen hebt meegemaakt....
Wat een dappere beslissing heb je genomen. Ik weet zeker dat je paardje hier ook vrede mee heeft. Je hebt een heel mooi doosje gemaakt ter ere aan hem. Vind echt een mooie afsluiting!
Luxket: Hij is in Nijkerk gebleven. Klinkt misschien vreemd, maar vanaf het moment dat hij op de grond lag, was het niet meer mijn paard. Zijn leven liep tot daar. Ik vond het dus ook niet erg dat hij verder gewoon is geslacht voor consumptie, het was toch mijn lieve Roof niet meer op het moment dat het schot klonk. Hij is op een goede manier heengegaan, dat vond ik het belangrijkste!
Daar kan ik je de hand mee schudden, ik ben daar geweest voor een excursie weet hoe het er aan toe gaat. Vind het onwijs knap dat je het schieten hebt kunnen zien, het klopt dat het leven eruit is, dat zie je gelijk...
Ik kan je alleen maar respect tonen voor wat jij voor hem hebt gedaan en hoe je dat kistje hebt gemaakt
Jeetje, dat kistje is toch wel aangrijpend.. Ik snap niet helemaal dat je hiervoor gekozen hebt, want een paard leeft niet voor de sport. Maar dat is mijn mening.. Ik weet niet hoe je paard was, maar ik begrijp dat hij een echt sportpaard was. En ik vind het moedig dat je deze keuze hebt kunnen nemen. Heel veel sterkte en je hebt een prachtig kistje gemaakt!!
Natuurlijk leeft een paard niet voor de sport, maar er zijn genoeg paarden die aan het werk willen, die hun energie kwijt willen, die willen werken en gaan voor die beloning en waardering...
Dat soort paarden maak je niet blij met een leven in het land.
Roof was niet paard gebleven in een weiland... Dit dier zat vol met pit... vol met actie... en dat liet hij in Nijkerk zelfs nog zien ondanks de pijn... Een stoer dier, die zich niet zomaar liet kennen.
Soms kan je niet anders... En doe je meer kwaad dan goed, wanneer je het paard het land op mieterd met alle gevolgen van dien. Zeker in het geval van Rover.
@Sabina: Ik begrijp wat je bedoelt, ik had hem ook met liefde willen houden en misschien nog wat stapritjes buiten maken. Maar als je ziet hoeveel hij qua karakter en humeur achteruit ging in de twee maanden slechts dat hij stil stond (=met z'n vaste vriendjes overdag in het land en 's nachts op stal en elke dag aandacht, maar niet werken) dan wil ik niet weten hoe hij was geweest als hij bij mij, of bij iemand anders, alleen maar als grasmaaier had moeten dienen Hij liep mensen die hun eigen paard uit het land wilden halen omver, kreeg opeens voernijd, en kon nauwelijks meer fatsoenlijk bekapt worden omdat hij zo stond te drentelen. En hij kreeg alleen maar gras en hooi, geen grammetje brok meer...
Hij was een werker, een "pleaser". Nu hij niemand meer kon laten zien hoe goed hij was en hoe hard hij wilde werken, was hij niet meer de Roof waar ik zo van ben gaan houden. Voor mezelf had ik het niet eens zo erg gevonden, dan maar af en toe blauwe tenen, maar tegenover hem vond ik het gewoon niet eerlijk. Een paardenleven is méér dan alleen maar pijnvrij leven...
Jeetje ik heb echt ontzettend veel respect voor jou, krijg hier echt kippenvel van..! Prachtig doosje heb je gemaakt, heel mooi En ook fijn voor jou dat je er zo over denkt, en er toch vrede mee hebt.
Jeetje zeg, wat knap van je. Had wel het verhaal globaal gehoord van één van de excursie gangers, maar nooit gezien dat jij het was (hebben gemeet met tinkerrit, in de auto van Sarah)
Vind dat je een sterke keuze gemaakt hebt voor een sterk paard, het beste wat je kon doen. Wil je nog veel sterkte wensen met de verwerking van dit grote verlies.