Ik reageer nooit, maar dit filmpje komt zo hard binnen!
Wat een kanjer van een paard... Wat een prachtig gezin en wat een liefde... Het spat er van af! Onwijs veel sterkte, hopelijk kunnen jullie straks met een grote glimlach terug kijken of de prachtige tijd met die prachtige dier, ookal is het nu nog met een traan.
Dankje allemaal. Ik zat sinds James dood al met dat nummer in mijn hoofd. Ik dacht, daar moet ik wat mee doen. En dit is het geworden, weer een stukje verwerking.
Wauw... Echt mooi gedaan! Rillingen lopen over mijn rug. Sterkte...
__elise__
Berichten: 2073
Geregistreerd: 29-11-06
Woonplaats: Ingen
Geplaatst: 02-06-16 23:19
Ook hier komt het filmpje hard binnen. Prachtig gemaakt, en wat een bijzonder paard was het toch. Volgens mij heb ik nooit gereageerd in je topics, maar ik vond (vind) jou en de omgang met je paard echt een voorbeeld.
Heel veel sterkte. Helaas weet ik maar al te goed hoe je je voelt. Je zult het nu niet geloven, maar met de tijd wordt het echt beter. Praat erover met de mensen om je heen en krop het vooral niet op. Ik vind het echt heel knap van je hoe je ermee omgaat
Super mooi gedaan zeg, erg ontroerend.... het is diep ellendig dat het nu zo moest eindigen maar echt heerlijk dat je zulke fijne dingen hebt kunnen doen, en deze nog op film hebt staan ook
cariena1
Berichten: 1154
Geregistreerd: 10-07-07
Woonplaats: Uithuizermeeden
Geplaatst: 06-06-16 12:25
Wat een geweldig filmpje heb niks met t lied (geen fan van Marco) maar had tranen in mijn ogen
Chasey
Berichten: 10701
Geregistreerd: 27-10-10
Woonplaats: Winterswijk
Geplaatst door de TopicStarter: 23-10-16 11:42
Gisteren al weer een half jaar geleden. Onze lieve gouden vriend. We missen je!
Ik zag net dit topic. Ik heb nog nooit een topic gezien, maar man... Wat moet jij je paardje missen zeg! 'k Kreeg ook al tranen in m'n ogen Dat moet echt erg voor je zijn... Toen mijn kippen gestorven waren heb ik het ook echt moeilijk gehad... Tja, klinkt raar, maar ik had ook echt een band met ze. Ik wens je veel sterkte hoor, met dit grote verlies!!
Een half jaar later.... hoe is het nu? Is de nieuwe Haf al goed ingeburgerd?
Chasey
Berichten: 10701
Geregistreerd: 27-10-10
Woonplaats: Winterswijk
Geplaatst door de TopicStarter: 23-10-16 14:52
Ik moet nog regelmatig janken...
Nick is een hele goede keuze geweest. Hij heeft het ontzettend naar zijn zin. En is dikke vriendjes met Bliksem. Wel moet ik met Nick helemaal van 0 beginnen. Iets wat ik eerder heel moeilijk vond te accepteren. Ik wou verder met Nick waar ik met James gebleven was. Maar dat kan helemaal niet! Dus dat heb ik nu geaccepteerd. Alles wat ik met James opgebouwd had is niet meer. Ik moet nu iets nieuws opbouwen met Nick. En dat vind ik wel heel moeilijk. Maar ik zie in Nick wel dat dat wel goed komt. Alleen heeft dat heel veel tijd nodig. Ik ben namelijk compleet mijn zelfvertouwen kwijt. Sinds James dood is ben ik niet meer dezelfde persoon. Ik ben een heel stuk van mezelf kwijt. En even zag ik ook alles zwart en hoefde het van mij niet meer. Maar gelukkig helpt mijn gezin mij hierdoorheen! En natuurlijk Nick en Bliksem.
Het buiten rijden met Nick vind ik heel erg spannend, want ik sta er alleen voor. Ik heb geen buitenrijmaatjes. Geen paard als voorbeeld. Moet alles alleen doen. En dat is eng. Nick is nog heel onzeker buiten, hij is alleen op stap gaan niet gewend. Ik denk dat ik nu 6 keer met hem buiten gereden heb, waarvan 3 keer helemaal alleen. En hij is gewoon heel zenuwachtig alles is nieuw. Dus ik moet hem daar echt doorheen loodsen. Ik kan dat alleen als ik een goede dag heb. Daarom rij ik hem nog niet zo vaak. Want helaas zijn er meer slechte dagen dan goede.
Maarrr... vandaag had ik een goede dag! En dit heb ik zojuist op mijn FB gezet.
Met knikkende knietjes stond ik Nick op te zadelen. Zenuwachtig en gespannen. Maar ik had zo'n gevoel 'nu wil ik een buitenrit maken en dat gaan we doen!'. Ik kon weer een beetje ademen na m'n luchtweg infectie dus ik wou er voor gaan! Naar buiten met m'n paardje! Maar Daan Mekking kon niet mee, dus moest ik alleen. Poeh, spannend... Ik heb David gevraagd of hij met mij mee wilde om op mij te passen. Dat vond David goed. Dus ik haalde het zadel op om Nick klaar te maken. Toen Nick het zadel zag met het fel gekleurde dekje schoot hij helemaal in de stress. Denk deels door de kleur van het dekje (want hij heeft het niet zo op felle kleuren) en deels omdat ik ook niet echt ontspannen was. Ik heb hem even streng toe gesproken dat hij stil moest blijven staan. Want ik kwam niet eens in de buurt met het zadel, zonder dat hij alle kanten op sprong en aan zijn halster ging hangen. Nadat ik even boos was geworden kon ik hem zo op zadelen. Het zal dus ook wel deels klieren zijn geweest. Ik weet nu een beetje hoe een Haflinger in elkaar steekt Het hielp wel, even op zijn plek zetten (letterlijk en figuurlijk). Hij stond daarna keurig stil en kon hem verder klaar maken. Nadat hij helemaal klaar was konden we gaan. David mee op de loopfiets en ik op Nick. Een stel zenuwpezen bij elkaar, behalve David. Die was lekker relaxt. En dat deed ons goed. Want David liep de hele route voorop. Onderweg kwamen we van allerlei 'enge' dingen tegen. Het was de ultieme training. Koeien met een lichte kleur vacht, dat is raar. Die zijn normaal zwart-wit. Wandelaars met lichte kleur honden (de donkere zijn geen probleem), wielrenners met fel gekleurde kleding, afval met rare vormen en kleuren in de berm, nog meer koeien en ook nog een ruiter te paard. Vooral de licht gekleurde koeien en de licht gekleurde hond vond hij doodeng. Ik moest hem daar echt langs heen praten. Maar het is ons gelukt! Al vond ik het zelf ook heel spannend. Ik liet dat zo min mogelijk blijken. Gelukkig zaten er ook hele stukken tussen dat hij wel lekker ontspannen liep. Maar voorlopig blijft het bij ritjes 'waar je de handen vol aan hebt' om maar de oefenen, oefenen, oefenen. James was in het begin ook niet de makkelijkste buiten, die heb ik ook wel zo ver gekregen dat hij nergens meer van op keek. Dat zal me ook bij Nick lukken. Want hij moet leren op mij te vertrouwen en ik op hem. En we hebben het - ondanks de knikkende knietjes - toch maar weer gedaan! Ben trots op mezelf en op Nick. Maar ook super trots op David die heel goed op ons gepast heeft en ons erdoor geloodst heeft!
Knap hoor! Je hebt een mooie nieuwe vriend gevonden in Nick en ja, het heeft gewoon tijd nodig om daar ook weer zo'n eenheid mee te gaan vormen zoals je met James had. Hetzelfde zou het wellicht nooit worden, want elke relatie is uniek. Maar het kan wel weer even mooi worden. Je hart is groot genoeg zul je merken.
Dat je nog verdrietige dagen hebt is ook niet gek. Je bent ook een deel van jezelf en van je leven kwijt.. En dan ook nog zo onverwachts. En alles gaat gewoon weer door, jij ook. Dat is ook wel goed natuurlijk, maar van tijd tot tijd zul je weer even stil staan bij jouw gemis en jouw verdriet. En dan voelt dat heel leeg aan.
Sterkte op die dagen en geniet van al die andere.
Victory-Boy
Berichten: 2430
Geregistreerd: 08-05-01
Geplaatst: 23-10-16 15:10
Alles wat je schrijft is zo herkenbaar! Ik vind het ongelooflijk knap dat je het toch maar doet, ondanks je angsten. Als ik aan je topics met James denk, zie ik altijd een leuke, spontane vrouw met een rotsvaste zit waar ik jaloers op ben. Dat vertrouwen van jou in James en James in jou komt vast en zeker terug bij Nick, daar ben ik van overtuigd. Ik heb mij Maflinger Bloem ruim een jaar geleden verkocht aan fantastische mensen -en ze heeft het daar super!- (en geloof mij ... ik ben heel kritisch aan wie ik mijn pony gun), maar ik had haar zo aan jou verkocht. Het ongedwongen, het speelse ... echt heerlijk! Jullie komen er samen wel!
Origineel
Berichten: 5278
Geregistreerd: 07-07-09
Woonplaats: Friesland
Geplaatst: 26-10-16 17:34
Mooi filmpje heb je gemaakt! Ik wil je nogmaals sterkte wensen, ik kan me voorstellen dat het nog steeds moeilijk is.