Bokt.nl

Tiessie schreef:

Ik heb ervaren dat het je gevoel is wat zegt: nu is het op.
Toen mijn oude paard"op"begon te raken en steeds meer nare kwalen kreeg ben ik in eerste instantie nog naar Utrecht gegaan om te kijken wat er aan de hand was en wat hun mening was. Ze vonden daar dat hij nog best een poosje in de wei kon. Half blind, atactisch en last van narcolepsie....Ze wilden hem niet in laten slapen, het paard was nog te goed.
De weken daarna waren een hel voor mij, ik had geen bevestiging gekregen maar voelde gewoon dat mijn paard zo niet meer gelukkig was. En om dat gevoel gaat het. Ik ken mijn eigen paard het beste, ik had hem ook al 13 jaar. Met buikpijn ging ik naar stal, bang voor wat ik weer aan zou treffen. Ik voelde gewoon aan hem dat hij dit niet meer wilde. Zo zielig, in de wei liep hij tegen de draad en kon de drinkbak niet meer vinden.
Op een avond ston ik onder de douche en ineens was het glashelder: we stoppen hiermee. 4 dagen later is hij op een goede en vredige manier ingeslapen. Ik mis hem na 2 jaar nog steeds verschrikkelijk maar heb er wel vrede mee.
Wat ik ermee wil zeggen: je doorloopt fases en wil je vasthouden aan mensen die vinden dat het nog wel kan. Maar luister naar je eigen gevoel en naar dat van je paard. Dan weet je echt wanneer het klaar is.

Richtje schreef:

Heel moeilijk..... Ik heb een uurtje geleden voor 'mijn' merrie de knoop doorgehakt.... morgenochtend brengen we haar weg

Tja hoe neem je die beslissing?
Ruim een half jaar geleden was ze licht onregelmatig, naar DA geweest. Helemaal goed op de volte, maar op de buigproef verschrikkelijk slecht... foto's gemaakt en linksvoor in kogel en knie artrose. Maar klinisch te goed om gericht in te kunnen spuiten.
Dus mee naar huis nemen, een weekend rijden en dan zou ze na het weekend wel kreupel genoeg zijn. Niet dus
Een half jaar later werd ze weer licht onregelmatig, terug naar Bodegraven gegaan en nu was ook rechtsachter niet goed, wij dachten dat het kwam van lv ontlasten, maar op de foto bleek daar nog ocd in de sprong te zitten en een los botstukje op een vervelende plek in de kogel.
Ja daar sta je dan met een 15-jarige merrie die alleen licht onregelmatig leek en voorheen nooit iets gemankeerd heeft.
Opereren kan voor de kogel achter, maar wordt afgeraden. Wel wordt aangeraden om al die gewrichten een keer in te spuiten dus dat hebben we laten doen.
Helaas is ze daar niets beter van geworden Veearts geeft aan te stoppen met behandelen....
"Neem haar maar mee naar huis en zet 'r lekker op het land zolang het gaat, met een goede dag mag ze best een stuk mee stappen"
En vanaf daar heeft de merrie het ook opgegeven.... 1,5 week later wilden we een stukje met 'r stappen, maar we kwamen de straat niet meer uit, ze zakte gewoon door het voorbeen heen.
Verschrikkelijk om te zien, maar wel duidelijk.... Ze draaft niet meer op het land, ze kan nauwelijks gaan liggen of overeind komen. Het is mooi geweest nu.... en veel te snel gegaan
Ja ze staat nu nog vrolijk op het land, maar ze gaat ook achteruit. Ik breng haar liever nu weg dan op het moment dat ze echt met veel pijn staat.