Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-12-06 21:33

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 30-12-06 21:33

ik denk er de laatste tijd aan komt ook omdat er een ander paard overleden is, mijn pony is pas 4 maar je weet het nooit er kan altijd een ongeluk gebeuren of dat ze super erg koliek krijgt of iets je weet het nooit.
maar het lijkt me echt vreselijk, ik weet niet wat ik allemaal ga doen maar ik weet wel dat ik heel veel moet huilen ik zou echt niet weten hoe ik helemaal zou reageren ik zou wel helemaal gek worden ze is tenslotte wel mijn liefje, mijn schatje!

**Geplaatst**: 03-01-07 17:38

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 03-01-07 17:38

ik denk als hij mij zou over komen dat mijn hele leven in mekaar zou storten..

**Geplaatst**: 05-01-07 13:11

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 05-01-07 13:11

Ik zou kapot gaan van verdriet, ik denk er ook dagelijks aan.
Maar dat komt denk ik doordat Kapi al oud is.

Ben zo bang dta zij er niet meer is, ik zou echt volledig instorten.

**Geplaatst**: 05-01-07 13:18

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 05-01-07 13:18

Ik heb de keuze een poosje geleden moeten maken voor mijn paard, gisteren was het zover..... (zie link in mijn onderschrift)

Ik ben blij dat ik ruimschoots de tijd heb gehad afscheid te kunnen nemen. Toch doet het zeer, maar ze is voor altijd in mijn hart, wat blijft zijn de mooie herinneringen...

Als je paard opeens dood neervalt of een ongeluk krijgt, is het een ander verhaal, dan slaat de grond denk ik echt even onder je voeten weg.....

**Geplaatst**: 05-01-07 16:32

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 05-01-07 16:32

Mijn hele leven zou in elkaar storten...
Ik zou het echt vreselijk vinden en hem altijd iedere dag missen !
Scheve mond

**Geplaatst**: 05-01-07 18:00

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 05-01-07 18:00

pluk is nu een paar weken dood en ik denk eigenlijk voordurend aan haar altijd ben ik met haar bezig het word gewoon lastig. ik kan me moeilijk conetreren lig s'avonds langer wakker en ik mis der gewoon super erg. ookal zag ik der maar 1 keer in de week ik was gewoon zo dol op haar. altijd zweven er dingen over plukje door mijn hoofd. al is het dat ik der ziek vind maar ook mooie herinneringen. en hoelanger ze nu dood is deste erger het verdriet werd. soms door de domste dingen denk ik aan der heel raar het heeft soms helemaal niks met paarden te maken en ook niks met pluk.

**Geplaatst**: 11-01-07 09:17

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 11-01-07 09:17

ook nin is er niet meer.Ik heb er erg veel verdriet van en mijn dochter ook en dat zal nog lang duren want die lievert had een speciaal plekje. Nu heb ik nog twee van die apen staan en moet toch weer naar stal.Ik zie er ontzettend tegenop om weer langs haar box te moeten lopen met mischien wel een ander paardje erin.En dan al die vragen en praatjes, allemaal goedbedoelt maar ik ben geen prater dit is eigenlijk mijn uitlaatklep (dank jullie) Knipoog

.Ik denk maar dat ik een verhaaltje ga schrijven en daar ophang maar goed komen ze dan niet alsnog naar me toe!Hoe gaan jullie hiermee om.Ik heb even want de staleigenaar zorgt goed voor mijn paardjes maar toch die vinden het toch ook leuk als ik kom en die zullen me er wel doorheen helpen op hun eigen manier Ach gut

**Geplaatst**: 11-01-07 09:18

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 11-01-07 09:18

Ik had er nooit aan gedacht..
Hij was nog maar zo jong..
Ik dacht dat ik nog wel jaren op m kon rijden, maar ineens had ie kanker Boos!

Het was dan wel een manegepaard maar voor mij betekende die echt alles..
T was gewoon mijn vriend..

**Geplaatst**: 11-01-07 09:39

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 11-01-07 09:39

elledani68 schreef:
ook nin is er niet meer.Ik heb er erg veel verdriet van en mijn dochter ook en dat zal nog lang duren want die lievert had een speciaal plekje. Nu heb ik nog twee van die apen staan en moet toch weer naar stal.Ik zie er ontzettend tegenop om weer langs haar box te moeten lopen met mischien wel een ander paardje erin.En dan al die vragen en praatjes, allemaal goedbedoelt maar ik ben geen prater dit is eigenlijk mijn uitlaatklep (dank jullie) .Ik denk maar dat ik een verhaaltje ga schrijven en daar ophang maar goed komen ze dan niet alsnog naar me toe!Hoe gaan jullie hiermee om.Ik heb even want de staleigenaar zorgt goed voor mijn paardjes maar toch die vinden het toch ook leuk als ik kom en die zullen me er wel doorheen helpen op hun eigen manier

Je ontkomt helaas niet aan vragen.... Praten is nog steeds het beste, keer op keer.... Hoort bij het verwerkingsproces helaas. Je zou een briefje op kunnen hangen met tekst en uitleg, en het verzoek of met je even met rust wilt laten. Ben alleen bang dat je dan ongemakkelijke situaties krijgt, dat mensen niet weten wanneer ze je wel weer kunnen benaderen....

Het is iets waar je doorheen moet. Het is bij mij vandaag een week geleden.... Er staat een ander paardje in Ilse's box, life goes on........

Heel veel sterkte in ieder geval voor jullie!! Ach gut

**Geplaatst**: 12-01-07 17:19

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 12-01-07 17:19

Het is verschrikkelijk als het gebeurt, maar ik denk dat ik er vrede mee zou hebben als het op een goede manier zou gaan. Een pony van 4 die door een ongeluk zou komen te overlijden, daar zou ik kapot van zijn... en als ik Santa verlies zal ik daar ook kapot van zijn, maar ik hoop dat ik dan toch ook kan zeggen dat ze een mooi leven heeft gehad en dat alle fijne tijden het verdriet méér dan waard waren.

Ik heb mijn andere pony, Marco, moeten laten inslapen omdat hij ziek was. Ik had hem toen 2,5 jaar en hij was 25; het is nu alweer meer dan 9 jaar geleden, maar soms doet het nog steeds pijn. Hij was zo lief en leuk en schattig.

Ik vond het voor hem ook 'te vroeg', dus ik had er geen vrede mee. Natuurlijk is 25 een mooie leeftijd, maar het kwam puur door een ziekte; als hij die niet had gehad had hij nu misschien nog wel geleefd! Ik hoop dat Santa gewoon echt aan ouderdom komt te overlijden, over heeeeeeeeel veeeeeeeel jaren, en dat ik het dan ook kan accepteren.

Ik heb met Marco wel geleerd dat het leven doorgaat. Het doet zóveel zeer, maar het slijt wel. Natuurlijk blijf je hem heel erg lang missen (ik mis hem soms nog steeds), maar tegelijkertijd leef jíj nog wel en gaat jóuw leven door. Maar dat neemt niet weg dat je er toch goed ziek van kunt zijn.

Edit: Soms kan het ook helpen om het hoofdstuk voor jezelf 'af te sluiten'. Als een mens overlijdt heb je een mooie begrafenis waar je hopelijk wat steun uit kunt halen, omdat er een mooi ritueel omheen zit. Bij een paard gaat het vaak heel anders... en dat kan echt een open wond achterlaten. Het kan bijv helpen om voor jezelf een keer echt de tijd te nemen om afscheid te nemen: maak bijv een plekje in je kamer met herinneringen en luister daar wat mooie liedjes, schrijf herinneringen op of lees ze hardop voor en verbrand bijv een foto of een plukje haar. Dat kan je helpen om het een beetje 'los te laten'.

**Geplaatst**: 12-01-07 17:24

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 12-01-07 17:24

mijn verzorghafje is ook overleden van mij en nickay(Nikj)
vind het nog steeds niet erg leuk..maar er is wel een goed paard voor terug gekomen....

en nickay en ik weten wel waarom ze dood is maar dat vertel ik hier niet Bloos

maar is indd. niet leuk als je lievelings paard overlijd....

**Geplaatst**: 15-01-07 21:13

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 15-01-07 21:13

Ja, natuurlijk denk ik eraan en bij die gedacht springen de tranen mij in mijn ogen. Voordat ik mijn eigen pony kreeg heb ik ongeveer een jaar een merrie van een vriendin van mij verzorgd. (Lorelei @ Bokt.) Dat paard heeft ze ook in moeten laten slapen om de juiste redenen. Het paard had pijn en kon niet meer verder zo. Bij deze is het dus de juiste beslissing geweest. Dat neemt niet weg dat ik en mijn vriendin het niet moeilijk hebben! Als er een paard is dat ingeslapen/afgemaakt moet worden, omdat hij/zij anders pijn heeft kun je dat als troost beschouwen. Vaak als ik aan het overleden paard denk dan moet ik huilen. Tegelijkertijd denk ik er ook aan wat er zou gebeuren als we haar hadden laten leven. Dan bedenk ik mij dat het paard dan veel pijn zou lijden en dat daarom de beslissing om haar in te laten slapen het beste was. (Die troost haalt het verdriet niet weg, maar geeft je wel het gevoel dat je een goede keuze hebt gemaakt.)

Even mijn bijdrage over dit onderwerp. Lachen

**Geplaatst**: 17-01-07 09:48

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 17-01-07 09:48

Ik zou me geen raad weten zonder mijn meissie maar als ze ooit veel pijn gaat krijgen of iets ongeneeselijks oid en niet meer verder kan ,zal ik wel moeten ,al zal het op dat moment lijken of ook mijn leventje voorbij is . Maar ben van mening dat geen enkel dier het verdient om te lijden .Ze is nu 17 en mankeert gelukkig nix maar zelfs de gedachte alleen al .....
Zou haar dan ook netjes laten inslapen en dan word ze gecremeerd .
Als ze niet meer bereden kan worden en geen pijn zou hebben gaat ze lekker naar het paardenbejaardenhuis.

**Geplaatst**: 18-01-07 01:04

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 18-01-07 01:04

helaas heb ik het ook mee gemaakt
mijn shetlander kreeg koliek
en de dierenarts kwam erbij
hij vertelde dat het allemaal wel meeviel
en dat ik later op de avond
bij hem moest kijken

dat had ik gedaan
toen ik om 12 uur nog een keer ging kijken
lag hij dood en stijf in zijn stal
dit beeld zal ik nooit vergeten
en mis hem ook nog iedere dag

**Geplaatst**: 18-01-07 18:17

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 18-01-07 18:17

ja, ik denk er veel over na, natuurlijk ook over het weg zijn van ze, maar ook vooral over het lichaam. Ik heb ze thuis staan, en ik zou echt niet weten wat ik dan zou moeten, aan de kant van de weg leggen?! Dat zou ik echt niet kunnen, We hebben ook niet zo'n kap, en dan moet je zo'n 'service' bellen voor Kadavers. Dat lijkt me echt gruwelijk.

**Geplaatst**: 18-01-07 20:10

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 18-01-07 20:10

Ik heb er niet kunnen over na denken... eergister is het geburd ik wist dat het slechter ging met hem en hij zou ook mis naar de slacht gaan(hij is vroeger mishandelt) ik heb 3 wedstrijden kunnen rijden tot het zinds dec slechter ging hij werd mager en ben latste dag afentoe een rondje gaan lopen aan het halster tet die ene dag ik kreeg een telefoontje van jah hij heefd zijn been gebroken en we hebben hem echt in laten slapen... ik weet dat het beter is voor hem...

**Geplaatst**: 18-01-07 22:40

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 18-01-07 22:40

Ik heb het helaas al een x mee moeten maken. Mn pony is nu 2,5 jaar geleden overleden.
Denk er de laatste tijd, mede door het verkopen van een paard van een vriendin, vaak een hoe het zou zijn zonder mn paardje. Het idee dat hij er niet zou zijn maakt me alleen al heel erg verdrietig. Ik moet er echt niet aan denken!

**Geplaatst**: 19-01-07 10:37

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 19-01-07 10:37

Ook ik heb het mee moeten maken.
Gisteren is mijn shetlandveulen overleden aan de gevolgen van droes...
Ik ben er echt kapot van... Verdrietig

**Geplaatst**: 20-01-07 12:17

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 20-01-07 12:17

Ik moet er ook wel vaak aan denken.
Mijn paard is ook 3x kreuepel geweest en 2x was ik echt bang dat het misschien niet beter kon worden. Maar gelukkig is ze nog steeds bij me Lachen

Soms heb ik weleens zo'n gevoel als ik naar Wupje fiets dat er iets is en dan fiets ik echt de longen uit m'n lijf en meestal komt ze dan vrolijk naar het hekje toegrend. En dan ben ik zo blij. Ik kan me echt neit voorstellen hoe het zou zijn zonder me paardje.

**Geplaatst**: 20-01-07 21:54

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 20-01-07 21:54

Ik denk er ook wel eens aan. Ik word er ook verdrietig van. Zie Splash niet zoveel meer, die hobbelt lekker in het land en af en toe ga ik lekker met der knuffelen, maar toch zou ik me geen raad weten zonder haar! En Nuut die zie ik dagelijks, maar ook zonder haar

**Geplaatst**: 23-01-07 15:32

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 23-01-07 15:32

Ik probeer er liever niet aan de denken, maar denk er toch maar vaak genoeg aan.
Als heb ik mijn paardje nu een half jaar, kan nu al niet meer zonder haar.
Als er iets met haar zou gebeuren, zou ik niet weten hoe t verder moet

**Geplaatst**: 23-01-07 20:19

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 23-01-07 20:19

Zo dacht ik tot van de zomer er ook over. Een aantal keren heb ik het al meegemaakt dat een paard van een ander moest worden ingeslapen.
En dan denk je weer, gelukkig heb ik het nog niet mee hoeven maken, ondanks dat ik al heel wat ellende heb meegemaakt met mijn paarden.
En dan is er toch ineens die ene dag. Je gaat naar de hoefsmid/ DA voor controle en wat blijkt het is ineens helemaal foute boel, einde verhaal.
Maar gelukkig heb ik er wel vrede mee. Ik heb alles gedaan om mijn pony beter te laten worden, maar het heeft niet geholpen.
Ik mis haar nog iedere dag, maar het heeft al wel een plaatsje ingenomen. Misschien komt het wel omdat ik nog twee paarden heb en een heleboel andere bezigheden. Ik denk dat het moeilijker is als je bv alleen je paard hebt.
Dan is er ineens zo'n leegte.

**Geplaatst**: 23-01-07 20:28

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 23-01-07 20:28

Ik dacht er eigenlijk nooit echt over na, ik riep altijd dat mijn pony 35 ging worden.
Ondanks dat hij toch zo af en toe last had van ouderdoms kwaaltjes.
Ineens ging het toch duidelijk slechter met hem, we hebben de v arts erbij gehaald. Het was voor mij op dat moment al duidelijk dat ik hem niet langer wilde laten lijden dan nodig was.
18 oktober 2006 heb ik mijn pony laten inslapen.

De eerste twee weken heb ik weinig gemerkt van de dingen om mij heen.
Daarna stortte ik in.

Ik mis hem ontzettend en vind het heel erg moeilijk dat ik mijn maatje kwijt ben.
Maar ondanks dat ik er heel veel verdriet van heb, zou ik zo dezelfde keuze maken.

Hij is na een heel mooi leven op een waardige en rustige manier gestorven en dat is het minste wat ik voor hem kon betekenen, na alles wat hij voor mij betekend heeft.

**Geplaatst**: 24-01-07 21:48

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 24-01-07 21:48

Ik denk er ook vaker aan. Je hoort het regelmatig. Ouderdom...of blessures, ongelukken, koliek of andere ziekten...
Iedereen kan het overkomen.

**Geplaatst**: 30-01-07 16:15

Re: Wat als het jou overkomt..?

Geplaatst: 30-01-07 16:15

Iedereen denkt daar wel eens aan. Hoe zou het zijn zonder hem/haar, wat zal ik allemaal missen. Het is ook niet makkelijk om voor je paard over leven of dood te beslissen. Maar denk je ook wel eens aan hoe het met gebeuren en waar? Of je je paard naar de slager brengt of laat inslapen? Of je dat in de stal doet, in de wei of dicht langs de kant van de weg? Doe je dit op een plek waar de andere paarden haar dood kunnen zien liggen en dat ze kunnen zien dat ze in de vrachtwagen getakeld word of niet?

Nog geen 3 maanden geleden hebben wij ook ons oudste paard moeten laten inslapen. Ze was opeens heel ziek waarschijnlijk een tumor die open was gegaan en kreeg veel verschillende pijnstillers dus naar de slager was geen optie en dat zouden wij zowiso nooit doen. Dan krijg je de vraag waar het moet gebeuren... Mijn moeder riep meteen: In de stal natuurlijk!!! Maar dan moest ze er meteen met de trekker uitgesleept worden. Als ze stijf is gaat dat haast niet meer. Wij hebben er toen voor gekozen om het buiten de wei dicht aan de weg te doen. De ophaaldienst haalt alleen langs de weg op dus als we het in de wei zouden doen moest er alsnog met haar gesleept worden. Dit wouden we niet en konden we niet. We hebben het ook op een plek gedaan die voor haar bekend was. En we zijn met zn allen bij haar gebleven wat haar rustig maakte. Maar we hebben ook voor een plek gekozen waar de andere paarden niet konden zien dat ze opgehaald werd met de kadaverwagen.

Dit is niet het eerste paard dat we kwijt zijn geraakt. We hebben in 2000 een veulen gehad dat dood geboren was. In 2001 2 paarden die allebij drachtig waren in 3 weken tijd kwijtgeraakt aan koliek. Ze zijn allebij naar een kliniek gebracht voor een operatie maar daar aangekomen was er al te veel darm afgestorven. Wat de oorzaak hiervan was is nog steeds een raadsel. We hebben al bijna 20 jaar paarden waar nooit iets mee was maar de laatste jaren is het flink raak. En niet alleen met de paarden. We hebben sinds oktober ook al 4 begrafenissen gehad. Ik zeg maar zo: Na de 7 magere jaren komen de 7 vette jaren. Volgens mijn berekening is dit dan het laatste slechte jaar Clown