Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-11-25 19:22

Geplaatst: 07-11-25 19:22

Wat een verdriet…en wat een mooie lieve merrie. ik heb de dracht, geboorte en weken erna van jouw Utah gevolgd. Ik krijg nu heel veel Bokkers op mijn nek want ik ben hier nieuw. Ik wil jou, een vreselijk aardig, gevoelig mens, die het er al zo moeilijk mee heeft, niet nodeloos kwetsen maar ik begrijp sommige dingen niet goed. Geblesseerde of oude ex-sportmerries nog een nieuwe carrière geven als fokmerrie gaat mij als ex-paraveterinair vaak aan het hart. Jij schrijft aan het eind van de zwangerschap van Utah dat je je zorgen maakt over het gewicht van Genève op haar achterbeen, ze gaat vaak liggen. Veulen ver overdragen en slechte start, merrie moeilijk weer drachtig te krijgen maar wederom toch drachtig en weer dat gewicht op dat achterbeen. Ik kan echt begrijpen dat er voor jou ook een economisch belang is, puur om alles rond te krijgen , niet het gewin, jij moet ook leven en de paarden kunnen onderhouden. Maar ik vond het belastend voor de merrie, in dit geval. En nu heb je het enorme ongeluk dat je met 3 mannetjes zit die jij, heel netjes, niet gaat verkopen plus de zorg of zij hetzelfde gaan krijgen. Een hard gelag wat je niet verdient overigens.

**Geplaatst**: 07-11-25 20:11

Geplaatst: 07-11-25 20:11

Akimbootje, wat was er mis met het houden bij de eerste twee zinnen?

De rest doet al lang niet meer ter zake. Als je dan al weet dat je een boel bokkers over je heen krijgt: als je niks vriendelijks kunt zeggen, is zwijgen wellicht een stuk verstandiger

**Geplaatst**: 07-11-25 20:20

Geplaatst: 07-11-25 20:20

Zou het ook niet een geval zijn van de wetenschap haalt de praktijk in? Als ik lees hoe moeilijk deze aandoening is vast te stellen zal het mogelijk toen nog niet duidelijk zijn geweest dat het erfelijk (althans, kans op) was.

TS lost het goed op door de laatste paarden in eigen beheer te houden.

Ik kan wel begrip opbrengen dat je in je leven als paravet dingen hebt gezien waarover je je nog zorgen maakt. Maar jij leeft al heel lang met deze observatie. En een bericht hier plaatsen komt voor ontvanger en lezers out of the blue.

Mij lijkt het een goed idee deze discussie in een neutraal topic te starten. Het is zeker wel food for thought. Zonder elkaar te beoordelen.
Want hier kan het wel overkomen als oordeel, m.i. ten onrechte en ongepast.

**Geplaatst**: 07-11-25 23:19

Geplaatst: 07-11-25 23:19

Okay, excuses voor kwetsende tekst, het gaat hier inderdaad over een algemeen iets en ik weet hoe gewetensvol TS is. En dat het netjes is dat zij haar veulens houdt. Wat ik al zei : het is niet op de vrouw af bedoeld. Ikzelf ben echt heel streng op fokgebied. Ik had een gecertificeerde dekreu ( 5 keer uitmuntend op shows en een gouden karakter) waarvan er van zijn 26 kinderen een dochter met 7 maanden juveniele epilepsie kreeg. Dat was in 2006 nog helemaal onbekend. Heb onmiddellijk mijn reu uit de fokkerij gehaald ondanks dat hij “ slechts’ drager kon zijn. Hij was kwa robuustheid en gedrag een enorme aanwinst voor ons ras. Er was toen nog geen test voor, pas na zijn dood. En helaas ben ik door 47 jaar paraveterinair deels rechtlijnig geworden en enerzijds verhard, anderszins overgevoelig. Maar lieve TS ik leefde mee met je veulentopic en nu met het verlies van jouw hartsvriendin. Dit is een zuiver rouwforum, dat wil ik niet kapot maken.Nogmaals : mijn oprechte excuses. Ook aan andere Bokkers die dit lezen.

**Geplaatst**: 07-11-25 23:27

Geplaatst: 07-11-25 23:27

[quote="Akimbootje"]Wat een verdriet…en wat een mooie lieve merrie. ik heb de dracht, geboorte en weken erna van jouw Utah gevolgd. En nu geschokt dat jouw vriendin er niet meer is. Sterkte.
( Overige tekst heb ik verwijderd op aanraden van Marigold. Was een algemene mening en dat helpt jou nu niet. ) lees aub mijn volgende bericht als je deze verwijderde tekst al gelezen had…

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-25 22:09

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-25 22:09

Bedankt voor jullie woorden Rocamor en Marigold, maar ook dank aan Akimbootje. Ik snap namelijk wat je zegt Akimbootje en je had je woorden veel pijnlijker kunnen neerzetten dan je hebt gedaan, ik zie dat je woorden echt niet lelijk bedoeld zijn.

Ik heb de laatste jaren veel twijfels gehad over Genève en meerdere dierenartsen en ervaren fokkers mee laten kijken in het proces, wat het bij haar zo lastig maakte was dat ze slechte perioden had en vervolgens weer enorm opknapte. Dat zorgde er enerzijds voor dat ik hierbij niet aan de mogelijke DSLD als oorzaak dacht, omdat deze ziekte ervoor zorgt dat het paard steeds verder achteruit gaat door de degeneratieve aard en Genève steeds weer flink opknapte qua lopen en comfort (tot de laatste paar maanden, toen werd en bleef ze echt slecht en heb ik haar dus laten inslapen en de autopsie laten doen).
Ik heb me anderzijds meerdere keren laten vertellen dat ik me aanstelde en dat ik nog wel tien veulens kon fokken uit haar. Ik weet van mezelf dat ik ook echt wat overdreven kan zijn en ik heb altijd getwijfeld of ik nog wel zou gaan fokken, maar heb de meningen van meerdere dierenartsen en ervaren fokkers uiteindelijk best zwaar laten meewegen in de keuze om toch wel te fokken en met die gevolgen moet ik nu verder. Die gevolgen zijn dat ik onverkoopbare paarden heb en aanhoud, ook terwijl het voor mij qua tijd en geld toch een stuk prettiger is om een paard minder te hebben. Alsnog geldt dat ik hier zelf voor heb gekozen doordat ik ondanks mijn twijfels toch de veulens heb gefokt en dat betekent dus ook dat ik zonder klagen deze commitment aanga voor de rest van hun leven.
Er zijn veel scenario's hier die ik liever had gewild en afhankelijk daarvan had ik hele andere keuzes gemaakt: als er een eenvoudige genetische test bij leven uit te voeren was, als me niet werd gezegd dat DSLD eigenlijk niet mogelijk is als het niet in de nabije familie voorkomt, als dierenartsen meer kennis hadden gehad van het bestaan van deze aandoening en mij met die kennis hadden geadviseerd in plaats van wat er nu is gebeurd, ga zo maar door.
Ik heb echt een heel groot schuldgevoel richting Gen, voor haar is dit het allerergste.

**Geplaatst**: 08-11-25 23:55

Geplaatst: 08-11-25 23:55

Lieve Imaginaerum gelukkig dat je door mijn bericht heen hebt kunnen kijken. Ik wist niet dat ze tussendoor opknapte en dat je advies hebt gekregen en zodoende bent gaan fokken. Dan had ik dat bericht nooit geschreven. Het moeilijkste in de omgang met dieren is dat je niet met ze kunt overleggen, heb je pijn, wordt het erger, is het acceptabel, verstoort het je leven , vind je het leven nog leuk genoeg ? Maar Genève had echt geen betere bazin kunnen hebben. Je bent er zo bewust mee bezig geweest. Je hebt haar behoed voor verdere pijn. Een dier weet niks van kwantiteit, hoe lang hij/zij leeft, 1 jaar of 35 jaar, maar wel van kwaliteit. Ik hoop dat er snel een test komt en dat de jongens helemaal gezond zijn. Ik weet dat ik zo opgelucht was dat er een test kwam voor juveniele epilepsie bij honden en we die kwaal uit het ras konden fokken. Ik gun jou dat ook. Zo goed ook dat jij hier actief aan meewerkt. Ik hoop dat er snel een omslag in je schuldgevoel komt. Is echt niet op zijn plaats. Denk maar aan alle zorg en liefde en beste bedoelingen waar jij jouw dieren mee omringt. Daar mag je trots op zijn.