Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-04-19 17:14

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 26-04-19 17:14

Ik heb zo'n paard... Maar dan een zwarte. Door jouw enorm liefdevolle eerbetoon woont er nu ook een beetje en Rooie in mijn hart...
Heel veel sterkte, het doet ongelooflijk veel pijn maar dat is onvermijdelijk als de liefde zo diep zit. Fijn dat de Rooie bij jou paard heeft mogen zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-19 18:40

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-19 18:40

Mooi om te lezen dat Rooie zelfs nu nog harten raakt. :+:

Bedankt iedereen! Jullie berichtjes doen me goed!

Rooie mocht idd zichzelf zijn want hij was perfect zoals hij was. :+:

**Geplaatst**: 26-04-19 19:10

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 26-04-19 19:10

De kwaliteit van zijn leven moet je niet meten in de jaren dat hij er was, maar in de liefde die jij voor hem hebt. Je hebt prachtig over hem geschreven en je hebt hem een ontzettend paardwaardig bestaan gegund. Heel veel sterkte met het verlies!

**Geplaatst**: 26-04-19 22:02

Geplaatst: 26-04-19 22:02

Eens in de zoveel tijd wordt er een verhaal op Bokt geplaatst dat zo bijzonder is dat je weet dat het je bijblijft. Dit is zo'n verhaal. Het beschrijft prachtig wat een paard voor een mens kan betekenen, en vice versa. Dank je wel Ayasha, voor het delen van je verhaal over jouw bijzondere Rooie. Een mooier monument had je niet voor hem op kunnen richten.

**Geplaatst**: 26-04-19 23:35

Geplaatst: 26-04-19 23:35

Och wat heb ik lang niet meer van en over je gelezen. Ik volgde je topic jaren terug toen je ziek werd en herinner me ook Phara.

Wat fijn dat jij je Rooie gevonden hebt om zijn mens te kunnen zijn. Ik weet zeker dat hij je liefde en alles gevoeld heeft en er van genoten heeft zoveel als voor hem mogelijk was. Wat heb je dat goed gedaan .

En het breekt je hart inderdaad als je het paard waarvoor je his human bent verliest. Dat weet ik uit ervaring. Veeel sterkte en koester alles wat je samen hebt. Dikke knuffel

**Geplaatst**: 27-04-19 01:44

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 27-04-19 01:44

ik wordt stil heel stil, hoe mooi jij geschreven hebt over jouw Rooie. Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 27-04-19 06:26

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 27-04-19 06:26

Heel veel sterkte TS. Je hebt prachtig over hem geschreven.
Mijn Da gaf mij mee toen ik mijn toller liet inslapen: elk dier en mens wat je laat gaan leeft voort in jouw hart, en wanneer jij overlijd zal ook jij een stukje hart in beslag nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-04-19 10:56

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst door de TopicStarter : 27-04-19 10:56

lizy29: Toen Phara stierf heb ik tegen een vriendin gezegd dat hij niet alleen een stukje van mij mee genomen heeft, net als Ex, maar dat hij ook een stukje van zichzelf achter gelaten heeft. En ik hoop dat, wat er ook gebeurt na het overlijden. Dat die stukjes elkaar terug vinden op één of andere manier. Het is voor mij geen optie dat ik ze nooit meer zal voelen.

Jullie zeggen allemaal zulke lieve dingen maar het feit is dat Rooie gewoon een heel gemakkelijk dier was om voor te vechten en van te houden. Hij had die eeuwig lieve blik in zijn ogen. Altijd. Geduldig, afwachtend, ietsje argwanend, dat is er nooit helemaal uit gegaan. Maar er is ook nieuwsgierigheid in gekomen na een tijdje.

Askja: ik vind het heel lief, dat je dit schrijft. Mijn bedoeling was idd dat Rooie gewoon een plekje vond in meerdere harten. Dat er meerdere mensen zouden geven om zijn bestaan. Want dat was het laatste "stukje" dat nog miste voor mij.

Momenteel heb ik op de weide twee schaduwen. Sam en Rêve laten hun hooi voor wat het is als ik de weide aan het schoonmaken ben en sjokken langs me op of grazen op een klein afstandje. :+:

En zo nu en dan heb ik ineens een paardenneus in mijn nek. :+:

**Geplaatst**: 27-04-19 11:10

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 27-04-19 11:10

wat heb je dat prachtig geschreven met zoveel liefde voor je Rooie.
Ik kende je rooie dan wel niet, maar je verhaal heeft me flink geraakt. Wel vaker tranen in mn ogen bij het IN Memoriam forum, maar nog nooit zo erg als met je Rooie.
Heb letterlijk gehuild en krijg nu zelfs weer tranen in mn ogen, terwijl ik je verhaal gisteren al gelezen had. Was zo verdrietig dat ik gisteren niet eens meer kon reageren, dus vandaar nu maar.

Heel veel sterkte met dit verlies.

**Geplaatst**: 27-04-19 18:46

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 27-04-19 18:46

Rooie was een heel bijzonder paard

Kan me nog goed herinneren toen je vertelde dat ie bij jou kwam te staan, hij heeft een gouden plekje bij je gehad, Kath :+:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-19 20:34

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-19 20:34

CYN:

sorry dat ik je verdrietig maakte.

Nerwen: ja, het was een bijzonder dier... mis hem vreselijk. Hoe zo’n dier op zo’n korte tijd zo met je verweven kan zijn.
Ik vraag me op deze momenten wel af of het wel gezond/normaal is hoeveel ik om mijn dieren geef...
Ik probeer al mijn dieren zichzelf te laten zijn. Altijd. Ik werk met wie ze zijn en probeer er niks anders van te maken.
En dan leer je ze kennen en dan worden ze gewoon meer dan dieren.

Gisteren ben ik na enige zacht geduw van mijn man weer op Sam gestapt en vandaag op Rêve. Maar mijn man heeft echt de hele week voorzichtig zitten hinten of me dat niet goed zou doen maar het zat niet in me. Gisteren dan maar met Sam begonnen. Gewoon simpel. En Sam was... Sam :+:

Vandaag heeft mijn kinesist mijn spieren die compleet strak stonden los genoeg gemaakt dat de pijn weer doenbaar is en heeft Rêve haar magische krachten op me gebruikt... :+:

ik ben wel nog vrij afwezig.

Vandaag zijn halster een plekje gegeven. Dat had hij van mijn bijrijdster gekregen als symbolisch nieuw begin... zodat het halster waarmee hij kwam weg kon. (Hebben we toen samen doen verdwijnen voor ‘m. Alle slechte herinneringen die daar aan hingen weg.

)
Die wordt niet meer gebruikt. Hoe debiel ook... dat halster is van Rooie.

**Geplaatst**: 06-05-19 16:22

Geplaatst: 06-05-19 16:22

Ik denk dat het heel gezond is, en dat er helaas te veel voorbeelden zijn van paarden die de dupe zijn van eigenaren die dat gevoel blijkbaar helemaal niet kennen en een paard alleen interessant vinden als het bepaalde eigenschappen/capaciteiten heeft. Koester jouw liefde voor je dieren, het maakt je kwetsbaar voor verlies, jazeker, maar daar staat iets van onschatbare waarde tegenover.

**Geplaatst**: 06-05-19 16:32

Geplaatst: 06-05-19 16:32

Askja schreef:
Ik denk dat het heel gezond is, en dat er helaas te veel voorbeelden zijn van paarden die de dupe zijn van eigenaren die dat gevoel blijkbaar helemaal niet kennen en een paard alleen interessant vinden als het bepaalde eigenschappen/capaciteiten heeft. Koester jouw liefde voor je dieren, het maakt je kwetsbaar voor verlies, jazeker, maar daar staat iets van onschatbare waarde tegenover.

**Geplaatst**: 06-05-19 18:59

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 06-05-19 18:59

heel veel sterkte meis xxx
respect voor jou en je man

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-19 21:26

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-19 21:26

Askja schreef:
Ik denk dat het heel gezond is, en dat er helaas te veel voorbeelden zijn van paarden die de dupe zijn van eigenaren die dat gevoel blijkbaar helemaal niet kennen en een paard alleen interessant vinden als het bepaalde eigenschappen/capaciteiten heeft. Koester jouw liefde voor je dieren, het maakt je kwetsbaar voor verlies, jazeker, maar daar staat iets van onschatbare waarde tegenover.

bedankt voor jullie lieve woorden.

Ik merk nu ik terug lees dat heel veel super mooie reacties niet geheel door gedrongen zijn een paar weken geleden. :+:

Dus nogmaals bedankt! Ik ben blij dat het over komt hoe bijzonder Rooie was... En ooh wat heb ik veel met hem gelachen... :+:

Rooie was intens nieuwsgierig op zijn beste moment en dat leverde echt prachtige situaties op. En dat uiterlijk van hem, dat jonge dat hij ook in zijn blik had altijd maakte zijn reacties zo prachtig.

Ik ben niet actief op zoek (nooit) maar mijn man heeft het er regelmatig over om of met mijn jonge merrie te fokken (ze is belachelijk knap, fijn paard, ruim voldoende gangen en een echte allrounder nu al, ze is echt overal voor in onder het zadel ondanks haar onervarenheid. Vuur genoeg maar inmens betrouwbaar. Vanaf de eerste pas onder het zadel leek ze zich verantwoordelijk te voelen voor de veiligheid van haar ruiter. Zo voelde het. ) of om een veulen te kopen zodat tegen dat Sam klaar is om rustig aan te gaan doen (over een jaar of vijf is die ook alweer 18) ik weer een routinier heb (Rêve) en een jong paard. Ik zie wel wat het lot uiteindelijk op mijn pad legt. Er is iig weer een ‘plekje’ hier (dat mijn man daar zo over blijft beginnen uit zichzelf terwijl die niks meer met paarden heeft en ik nog steeds halfhartig mompel dat twee even goed is, ook al weet ik dat als eentje zich aan dient ik toch nooit nee zeg, daarom had ik er ooit zes. _O-

is mijn eerste ‘teken’ dat hier weer een plekje open staat.) en in al die jaren dat ik paarden heb, is het mijn ervaring dat ik op een gegeven moment of het pad kruis met eentje die een plek nodig heeft maar die nergens vindt óf dat ik mijn intuïtie volg kwa dekken. De tijd zal het leren. Momenteel houd ik de boot nog af. Ik mis mijn Rooie nog.. Wie weet loopt Rooie ergens rond in een gezond lichaam of zit ie te wachten op een gezond lijf om het leven te leiden dat ie verdiend. :+:

Ex en Phara waren ‘klaar’. Bij Rooie heb ik dat gevoel helemaal niet.
Klinkt allemaal lekker zweverig he?

Ik besef altijd dat ik best zweverig ben voor zo no nonsense te zijn in het dagelijkse leven als ik over zulke dingen denk. _O-

Maar het is nu eenmaal zo dat al mijn paarden soort van ‘door het lot’ bij me gekomen zijn. Zelfs Rêve, die is geboren dankzij een gekregen dekking. (En bleef zitten ondanks dat de merrie behandeld is voor een baarmoederontsteking toen zij er al zat en mijn DA me gezegd had dat als ze drachtig was, het vruchtje mee uitgestoten zou worden met het ontstekingsvocht door de medicatie die ze kreeg.) Dus zelfs Rêve ‘moest gewoon zijn.’
En dat nieuwe open plekje zal ook zo opgevuld worden.

**Geplaatst**: 08-05-19 20:50

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 08-05-19 20:50

Ik geloof wel dat dieren op je pad komen met een reden (misschien mensen ook wel, maar daar kan ik toch minder mee..). Dus jouw theorie over Rooie en over dat komt wat komt kan ik me ook wel in vinden. En ook al kunnen mensen dat niet, dat maakt nog niet uit.
Jouw paarden hadden jou nodig en jij had hen ook nodig. Ik herinner me nog goed wat je over Phara schreef. Dus als het zo moet zijn, dan wordt het plekje op jouw wei wel gevuld. Jouw hart is in elk geval groot genoeg!

**Geplaatst**: 08-05-19 21:10

Geplaatst: 08-05-19 21:10

♡

**Geplaatst**: 08-05-19 21:29

Geplaatst: 08-05-19 21:29

Askja schreef:
Eens in de zoveel tijd wordt er een verhaal op Bokt geplaatst dat zo bijzonder is dat je weet dat het je bijblijft. Dit is zo'n verhaal. Het beschrijft prachtig wat een paard voor een mens kan betekenen, en vice versa. Dank je wel Ayasha, voor het delen van je verhaal over jouw bijzondere Rooie. Een mooier monument had je niet voor hem op kunnen richten.

Ik kende jullie en de Rooie verder ook niet maar dit verhaal greep me echt aan Y;(

die prachtige band die jullie hadden moet je koesteren! Ik weet zeker dat Rooie trots op je is, en dat hij zich geen betere laatste jaren had kunnen wensen!

**Geplaatst**: 17-05-19 17:21

Geplaatst: 17-05-19 17:21

Wat een ontzettend triest en mooi verhaal tegelijk, het raakt me.

Uit alles wat je schrijft blijkt jullie bijzondere band en wat een geluk voor dit dier dat hij jou tegen gekomen is.

**Geplaatst**: 17-05-19 19:35

Geplaatst: 17-05-19 19:35

Ik heb bewust meegelezen en niet direct gereageerd. Het moest hier ook even landen dat je zielsmaatje er niet meer is. Want hoe je over Rooie sprak (en spreekt, net zoals over de rest van je kudde), dat is zo hartverwarmend. Je voelt dat het vanuit je diepste wezen komt.

Het is goed zo. Rooie had zich geen betere plek kunnen wensen. Idem met Phara, idem met Ex. Een paard is een spiegel en zij gaan met jou om zoals jij met hen omgaat.

Hele dikke knuffel. Hij zal altijd bij je zijn. Dat weet je even goed als iedereen hier ik dit topic. Hij zal vanop zijn regenboog nog altijd over je schouder blazen als een zachte, warme zomerbries. Hij zal bij je blijven voor zolang je hart zijn plekje zal bewaren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-19 20:06

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-19 20:06

Jonges nou zit ik gewoon weer te huilen.
Jullie reageren zo lief! :+:

Ik mis hem nog steeds. Ik besef eigenlijk sinds zijn dood pas hoe vaak ik met Rooie bezig was zowel in mijn hoofd (hoe ik hem comfortabeler kon maken.) als in praktijk.
Ik werkte niet echt met hem maar ik was best een tijdje per dag toch met hem bezig.

Varekaj jij hebt ‘m idd iets meer mee gekregen... Rooie was gewoon een heel mooi dier kwa karakter en zijn. Een charmant dier ook. :+:

ik weet niet hoe ik het moet omschrijven... hij raakte gewoon iets in je.
Phara en Ex... er gaat geen dag voorbij dat die twee niet door mijn hoofd gaan.... en Sam en Rêve zijn ook zulke prachtige unieke dieren.... Dat die nog maar een aantal jaren bij me mogen blijven.

Vorige week reed ik zonder nadenken van uit mijn kinesist naar de weide waar hij stond. Mijn kinesist wil wel eens zwaardere gesprekken met me voeren zeker als ik gevoelens aan het wegdrukken ben en dan reed ik altijd naar de weide (ligt op vijf min. van mijn kinesist.) om bij de Rooie tot mezelf te komen. Maar nu is die weide leeg want zijn maatje is terug naar de eigenaar en de overige twee staan hier aan huis. En ik had in mijn afwezige bui dus bijna in paniek naar mijn man gestuurd ‘Rooie is weg!!’ En vlak voor ik op verzenden drukte drong het tot me door hoe duf ik bezig was.

en toen ben ik op de weide gaan zitten huilen. Ik geloof niet dat ik beter wordt in afscheid nemen met het te doen.

**Geplaatst**: 17-05-19 21:07

Re: Let's go get lost... I know the way... Rust nu lieve Rooie..

Geplaatst: 17-05-19 21:07

Als je beter werd in afscheid nemen zou je als mens harder en kouder worden, dus volgens mij spreekt het voor jou dat je er niet beter in wordt.
Al wens ik wel voor jou dat je het nu heel lang niet weer hoeft te doen!