Onwijs veel sterkte! Jullie zijn erg goede en lieve baasjes voor jullie paarden, ik lees vaak mee. ☺️ Het is een prachtige Ijslander, en hij is zo enorm opgeknapt binnen een jaar, dankzij jullie! Ik vind het heel erg dat het zo moet eindigen, maar voor Kokos het beste. Hij heeft nu geen pijn meer.
Prachtig geschreven. Werkelijk niemand had dat mooier gekund Wat mooi hoe jullie hem nog zo'n fijne tijd hebben kunnen geven, hij moest echt te vroeg heen gaan.
Wat een prachtig topic voor een teerbeminde Koekie.
Shirley
Berichten: 26993
Geregistreerd: 17-09-01
Woonplaats: West-Brabant
Geplaatst: 28-06-16 00:39
Slaap lekker, mooi mannetje
Veel sterkte voor Tien, Maarten & de kudde.
CloudDancing
Berichten: 1108
Geregistreerd: 23-06-07
Woonplaats: Amsterdam
Geplaatst: 28-06-16 00:42
Wat mooi omschreven. Ik kon het niet toen mijn paardje overleed. Er zaten wel 1000 woorden in m'n hoofd, maar het kwam er gewoon niet uit. Ik hoop dat het jullie toch wat voldoening gaat geven dat hij het z'n laatste tijd fijn heeft gehad en een liefdevol thuis. Heel veel sterkte de komende tijd!
Klopt, ik wist dat dat bij mij ook zo zou zijn, dus heb ik het alvast geschreven toen hij nog rondliep hier. Dit is ook alles wat ik nog wilde zeggen en heb hem dit ook in het echt verteld gisteren.
Djoopie
Berichten: 2691
Geregistreerd: 12-06-12
Woonplaats: Ergens op aarde
Geplaatst: 28-06-16 09:40
Wauw Tineke en Maarten wat mooi dat jullie ook dit met ons delen... Tranen in mijn ogen.
Sterkte!
Anoniem
Geplaatst: 28-06-16 09:40
Lijkt me niet nodig om hier in dit topic over te discussieren. Graag laten rusten nu.
Djoopie, bedankt.
Fleuribelle
Berichten: 824
Geregistreerd: 01-02-09
Geplaatst: 28-06-16 09:55
Iedere letter op papier over Koekie straalt zoveel liefde uit. Hij heeft het geluk gehad om bij jullie terecht te komen. Jullie hebben het welzijn van Koekie boven alles gezet. Een diepe buiging en respect. Onwijs veel sterkte gewenst.
Dankjewel. Het is nu heel onwerkelijk om te moeten wachten tot hij opgehaald wordt en definitief weg is, dat we hem echt alleen nog maar op foto of video terug kunnen zien.
Iets anders aparts is ook dat, als ik uit het raam kijk, de wei in, dat ik dan af en toe hem zie staan. Dan kijk ik nog een keer goed en zie ik dat het één van de andere paarden is. Dat had ik gisteren al toen ik op de camera in de stal keek.
Mijn opa was ook ineens overal toen hij net overleden was. Dan was ik zo blij om hem te zien, maar dan was het hem niet. Volgens mij is dat heel normaal.
Anoniem
Geplaatst: 28-06-16 10:06
Mariett, ja, denk ook wel dat het normaal is. Ik vind het ergens ook wel mooi, dat hij nog zo in je hoofd en in je hart ziet dat je hem denkt te zien.
Maarten en Tineke, jullie hebben Koekie een geweldig jaar kunnen bieden bij jullie thuis. Zo mooi hoe hij zich bij jullie eindelijk kon ontwikkelen tot een vrolijk paardje, eindelijk zichzelf mocht zijn en wat was hij mooi en goed. Zo verdrietig hoe hij nu al veel te vroeg moest gaan. Heel veel sterkte
Dankjewel, hij is zojuist opgehaald en nu is het aan ons om het een plek te gaan geven. En ik hoop dat we in de verre toekomst ooit nog eens zoiets mogen meemaken met een beter einde.
IM is niet de plaats om te discussiëren, daarom zijn er enkele berichten verwijderd.
Anoniem
Geplaatst: 28-06-16 11:48
We hebben een plankje in de woonkamer aan de muur waarop het bakje met haar van mijn eerste overleden pony staat met wat foto's een een beeldje. Daar staat nu een beeldje van [naam] bij, een medaillon met haartjes van hem en nog een beeldje waar ook haar van hem in zit. Zo is hij ook altijd in ons zicht.
Een dier uit zijn lijden verlossen is het grootste bewijs van liefde die er is. Denk hier aan terug wanneer jullie hem missen. Vanaf de eeuwige groene weides hinnekt hij vast en zeker Dank jullie wel. Sterkte!
Ik zou willen dat niemand van ons ooit deze keuze hoefde te maken, dat alle paarden gewoon als hun einde daar was in hun slaap overleden. En ik hoop echt dat er ergens een gigantische uitgestrekte grasvlakte is met kabbelende beekjes, veel vriendjes en waar hij dan met iedereen kan knuffelen en ontzettend veel liefde ontvangt en vrij kan rondstuiteren zonder pijn. En dat hij af en toe nog even door de wolkjes naar ons kijkt en ziet dat we hem nog steeds missen en dat hij voor ons ontzettend veel heeft betekend.
Hier lijkt het nu steeds iets meer te zakken, er lijkt wat berusting te komen nu hij ook echt weg is. Maar ik weet dat er momenten genoeg zullen komen waarin het verdriet weer boven komt. Als zand in een fles die even wordt geschud.