Bokt.nl

Tieneke schreef:

Meis, ooit komt het punt wel dat je niet meer dadelijk huilt, en zo schuift dat verdriet langzaamaan weg en maakt het plaats voor aanvaarding. Maar gun jezelf de tijd. Toen Falco stierf heeft dat het hele gezin getroffen. Voor mama en mij was het eigenlijk het ergste wat we ooit hebben meegemaakt, om wat je zegt: het is je beste vriendje die je altijd heeft geconfronteerd met jezelf, die je zo veel geleerd heeft, die een spiegel voor jou is geweest, en toch altijd trouw is gebleven. Zo iemand, of het nu een mens is of een dier, heeft stiekem op die manier je hart veroverd, en dan bij zo'n gebeurtenis krijg je dat pas door...
Na twee jaar ben ik eigenlijk nu pas op het punt gekomen dat ik erover kan praten en de tranen in mijn ogen kan houden. Soms. En dat is ok. Echt, het is ok.

Knuffel...