Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-07-12 18:23

Geplaatst: 09-07-12 18:23

.

Laatst bijgewerkt door merel_gomez op 06-03-24 17:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-07-12 19:16

Geplaatst: 09-07-12 19:16

In 1998 kreeg een mooie bonte merrie, dochter van samber, geboren in 1995.

Ze was zadelmak en ik heb haar zelf verder doorgereden.

Alles zat erop: stap, draf, alleen de galop, dat kreeg ik er niet in.

Toen ze 6 jaar was werd ze steeds magerder. Het zag er niet uit.

Tot 2 x toe de dierenarts erbij gehaald en bij de 2e keer bleek dat ze een aangeboren hartafwijking had, ze was niet meer te redden.

Toen vielen alle puzzelstukjes op z'n plaats, gewichtsverlies, geen uithoudingsvermogen etc. Ze wilde wel galopperen, ze kon het gewoon niet.

Ik heb haar nog op film staan tijdens een bosrit en misschien op een rare plek (toilet) heb ik een mooie foto van haar.

Van haar spullen heb ik bijna niets meer behalve de longeerlijn en longeerzweep. En haar naam op de staldeur.

Ik heb haar diep in mn hart.

Na al die jaren gaan we er weer voor maar nu voor onze dochter. Ze heeft het paardenbloed door haar aderen stromen en met een beetje geluk komt haar eerste pony dit weekeinde.

Kan ze op haar eigen pony haar 2e clubkampioenschap in de wacht slepen.

**Geplaatst**: 09-07-12 19:25

Re: Hoe herdenk jij je paard?

Geplaatst: 09-07-12 19:25

Pff, het moeilijke is dat er laatst een paard bij ons op stal is overleden, maar er nauwelijks fotos van haar zijn. Ik heb er 2, de ene is heel vaag en de ander is van ver weg. Ik heb het er nog moeilijk mee, haar dood was echt afschuwelijk hoe dat gegaan is. Ze was over een hek gesprongen de weg op, een geperforeerde long (we weten nog steeds niet waardoor) en toen is ze ingeslapen. De eigenaar heeft de plek aangewezen op de weg waar ze stilstond toen hij aankwam (eigenaar was eerst niet thuis) ( ALs ik langs die plek kom krijg ik nog steeds kippenvel) Merrie wou niet lopen, tot eigenaar kwam, toen wou ze wel mee naar huis. Er was eigenlijk geen andere mogelijkheid dan inslapen, en ze had ongelooflijk veel pijn. Anders kom ik altijd elke dag op stal, maar had toen toetsen en hoorde het pas een paar dagen later. Ik heb dus eigenlijk geen afscheid van haar kunnen nemen en het zit me nog steeds niet lekker...

**Geplaatst**: 09-07-12 21:07

Geplaatst: 09-07-12 21:07

Mijn paardje is in februari overleden. Ik heb een armband van zijn haar. Deze draag ik iedere dag 24u.
Verder heb ik 2 fotos in mijn kamer hangen. Het blijft moeilijk en denk nog steeds iedere dag aan hem. De eerste weken ben ik iedere dag wel een keer in huilen uit gebarsten. En de eerste week heb ik echt een week hoofdpijn gehad.
Ik mis hem nog steeds maar probeer nu ook met een lach aan onze mooie momenten te denken. Dat gaat steeds iets beter. Kijk ook vaak in mijn album die ik heb laten maken van hem. Ik heb daar toch best wel steun aan.

Ik vind het niet gek dat je niet weet hoe je moet rouwen. Ik weet en kan t zelf ook niet goed.
In het begin kon en wilde ik er absoluut niet over praten. Was stil en zat het liefst alleen of met mijn hond op mijn kamer.

Ik heb toch zelf wel het meeste steun aan mijn armband, zijn halster en de fotos van onze mooie momenten! Misschien helpt zoiets ook voor jou.
Ik mis mijn paard nog steeds maar de huilbuien worden gelukkig minder. Werd daar echt ziek van. Als ik alleen ben wil ik soms nog wel eens stiekem huilen. Maar kan nu ook af en toe met een glimlach denken aan hem. Want dat verdiend hij!!!

Veel sterkte met het verlies.

**Geplaatst**: 09-07-12 21:16

Re: Hoe herdenk jij je paard?

Geplaatst: 09-07-12 21:16

Mijn (lease)paard is vorig jaar mei overleden.
Ik heb een ketting met de E, haar naamplaatje en ik heb een plukje manen en een plukje staart. Dat plukje manen+staart rook in het begin nog helemaal naar haar, dus als ik haar heel erg miste pakte ik dat.
Ik kon eerst niet aan dr denken zonder te huilen en ik dacht dat dat nooit zou veranderen maar nu kan ik denken aan alles wat ik met haar gedaan zonder te huilen maar te lachen.
Het blijft moeilijk en ik mis dr nog steeds heel erg, en op sommige momenten heb ik dr heel hard nodig.
Ik heb ook 2 grote fotolijsten die vol zitten met foto's van haar en ons.
En elke 9e van de maand denk ik extra veel aan haar .

**Geplaatst**: 10-07-12 21:51

Geplaatst: 10-07-12 21:51

Van alle paarden waar ik afscheid van heb moeten nemen staat een foto lijstje(met foto) op mijn nachtkastje

**Geplaatst**: 13-07-12 20:36

Geplaatst: 13-07-12 20:36

Ik herdenk mijn paard door elke dag aan haar te denken! En uitaard een aantal mooie (grote) foto's in huis te hebben hangen. Daarnaast heb ik nu een ring met staarthaar van haar laten maken. Zo draag ik haar letterlijk elke dag bij me!!

**Geplaatst**: 14-07-12 19:09

Geplaatst: 14-07-12 19:09

ik ben een jaar geleden een lief pony`tje verloren ik mis haar heel erg
heb nix van haar ik verzorgde haar niet eens
maar ze was ozo lief en ik mocht haar knuffelen van de eignaren waneer ik zin had want ze stond bij mijn VZ paard
maar ik denk nog elke dag aan haar
want de paarden die bij mijn VZ paard staan hebben allemaal wel wat wat in haar zat
zo kan ik elke dag aan haar denken

**Geplaatst**: 14-07-12 19:18

Geplaatst: 14-07-12 19:18

je weet:
ze zijn op de plek waar ze altijd al wilden zijn.......

**Geplaatst**: 14-07-12 19:28

Geplaatst: 14-07-12 19:28

ik denk ook aan dat paardje door een schilderij thuis ik had het ooit gekocht bij de dierenwinkel voor 1 euro want ze kregen het niet kwijt
er staan 2 ijslanders op in de gang tolt dat ene paardje was ook een ijslander en zo denk ik elke dag aan haar

**Geplaatst**: 14-07-12 19:34

Geplaatst: 14-07-12 19:34

heb vandaag ook iets moois gezien in de dierenwinkel
een mooi spaansvliegen masker van paarden haar met rondjes enzo
allemaal van paardenhaar misschien is dat een idee

**Geplaatst**: 22-07-12 21:43

Geplaatst: 22-07-12 21:43

Ik wil nog altijd een sieraad laten maken van het haar van m'n dravertje.

Het is al even geleden dat ze ingeslapen is (2009) Ze kon van de een op de andere dag helemaal niks meer. Ze kon alleen nog liggen en met haar ogen knipperen. Proberen te staan kon ze ook al niet meer, en haar helpen wilde ook niet. Toen hebben we besloten een DA te bellen en haar in te laten slapen.

Verwerken doet iedereen anders denk ik. Ik heb echt 2 dagen alleen maar kunnen huilen en heb een foto van der op m'n bureau gezet en kijk er nog elke dag naar.

Sterkte iedereen :(:)