Afscheid nemen is nooit fijn, houdt je vast aan de gedachte dat jullie alles voor hem geprobeerd hebben, maar zijn lijden bespaart hebben! 20 jaar is een mooie leeftijd voor een paard om te behalen. Voor jou heeft hij gediend als een paard wat je over je angsten heen hielp..........een beter paard kun je niet wensen toch!
Ik las pas dit gedichtje, vond hem erg mooi;
They say memories are golden
well maybe that is true
I never wanted memories,
I only wanted you.
A million times I needed you,
a million times I cried.
If love alone could have saved you
you never would have died.
In life I loved you dearly,
In death I love you still.
In my heart you hold a place
no one could ever fill.
If tears could build a stairway
and heartache make a lane,
I'd walk the path to heaven
and bring you back again.
Our family chain is broken,
and nothing seems the same.
But as God calls us one by one,
the chain will link again.
P.S. Toch wil ik het je vragen ondanks dat het niet heel toepasselijk is..............Is ze geslacht of alleen geschoten bij de slager? Omdat hij ivm menselijke comsumptie medicijnen (prednison) in zijn lijf heeft en niet gebruikt mag worden. Heb er begrip voor als je niet op deze vraag in wil gaan. Overigens vind ik slachten idd net zo humaan!