dankjewel voor jullie lieve berichtjes!
Kan nu weer n beetje nuchter denken maar even n verkeerde gedachten en de tranen springen spontaan in mn ogen...
wel fijn om de ervaringen van anderen te lezen.
Die glimlach op mn gezicht komt er wel ja.
Zo raar, ben nog verdrietiger over wieke dan over mn opa/oma/tante die zijn overleden, dat je je zo hecht aan zo'n paard.
2 weken geleden maakte ik me nog druk en verdrietig omdat ze zo aan t puberen was en ik niet wist wat ik er mee aan moest... dat valt toch wel in het niet bij dit...