Dank voor de reacties, fijn dat ze nog steeds binnenkomen, ook via PB, het doet ons goed.
Het is alweer 2 weken geleden dat Martijn en ik naar de kliniek zijn gereden om afscheid te nemen van Wilfried. Wat vliegt de tijd toch verschrikkelijk snel.
Ik heb vandaag zijn hoofdstel ingevet en opgeruimd en moest wel weer een beetje lachen om dat supergrote hoofd van hem: hij had alles, maar dan ook alles Extrafull. Het hoofdstel van Yetse (toch zeker ook niet de kleinste), lijkt wel shetlanderformaat.
Ik kan nu goed leven met de gedachte dat hij nu op een betere plek is waar hij de boel zwaar onveilig loopt te maken: het was een dominant paard, die iedereen opzij duwde om als eerste bij het voer te zijn
Het was ook een eenkennig paard, die zich niet zomaar liet aaien voor de lol
Eerst een wortel, dan een aai.
Ik heb verschrikkelijk veel lol beleefd met springen: hij kon in beginsel niet springen en ik heb voor de gein eens een hindernisje opgezet van 30 cm. Hij vloog eroverheen, wel 1.30m hoger dan de hindernis! Toen hij eroverheen was stond hij luid te gnorken naar de hindernis, zich ineens bewust van wat hij zojuist had gedaan
Na dit avontuur hebben we het maar bij dressuur gehouden, niks voor de generaal, die hindernisjes.
Ook leuk: de plaatselijke fanfare was Wilfrieds grootste hobby, hij stampte echt mee met de muziek, een echte generaal. Wilfried, van mij verdien je het grootste lintje ter wereld!!!!!