Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-04-07 22:16

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 03-04-07 22:16

Allemaal iig Sterkte !

De dood van een dier , echt een gevoel dat niemand kan omschrijven de pijn het verdriet alles.
Je vergeet al helemaal niet omdat het onverwacht is.
Het is een rotgevoel maar het is altijd beter zo.

Ik heb er ook altijd nog moeite mee !
Maar dan denk ik altijd : Het is beter zo , je moet het er gewoon uithuilen.
Je blijft je leeg voelen en dat gat van verdriet moet je gewoon weer opvullen.
Er is niets aan te doen en je zal toch verder moeten leven.

Ik mis ze maar ik mis ze met blijdschap dat ik met ze heb mogen leven en dat ze een goed leven hebben gehad.

Sterkte , Pascaline

**Geplaatst**: 03-04-07 22:45

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 03-04-07 22:45

iedereen die hier heeft gereageerd heel veel sterkte zelf heb ik mijn merrie moeten afgeven.
na de eerste koliek waar ze net door was gekomen kreeg ze opnieuw koliek toen ik bij vriendinnen was natuurlijk direct naar huis gelukkig was het nog niet zo ver maar na een paar dagen was het nog niet over. toen een andere veearts gebeld die zei breng haar naar mijn praktijk dan heb je haar zaterdag terug. zo bleek niet dus Verdrietig

donderdag werd ik gebeld dat mijn meisje niet lang meer te leven had ze hadden blijkbaar eerder al naar mijn papa gebeld maar mijn papa had blijkbaar gezegt dat ze haar nog een pijnstiller moesten geven en proberen te rekken tot ik van school kzam dus na school werd ik gebeld door papa hij kwam naar huis we moesten naar nieky afscheid gaan nemen Huilen

ik mis haar nog steeds erg veel als ik aan haar denk
dus nogmaals aan alle mensen hier veel sterkte ik weet hoe het voelt Verdrietig

**Geplaatst**: 03-04-07 23:08

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 03-04-07 23:08

Ik heb ongeveer 5 jaar 1 van mijn pony's moeten laten gaan (Zoë), we hadden het wel verwacht en er het beste van gemaakt maar toch doet het enorm pijn.
2 jaar geleden is mijn pony Sander overleden het was zo onverwachts en het is snel gegaan, hij is op mijn schoot gestorven wat me toch erg diep heeft geraakt.
Hij is in de zomer gestorven.. het laatste wat ik gezegt heb is dat wanneer hij aan ons denkt de zon moet laten schijnen
Iedere keer als de zon schijnt denk ik weer aan hem en dan heb ik het vaak erg moeilijk.
De dierenarts had de verkeerde Diagnose gesteld waardoor hij verschrikkelijk geleden heeft, ik voel me hierbij verschrikkelijk schuldig. (ik wil niet de schuld op de dierenarts zijn schouders leggen een vergissing is menselijk)
verder wil ik iedereen sterkte toewensen die hun dierbare hebben moeten laten gaan

**Geplaatst**: 04-04-07 11:27

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 04-04-07 11:27

Voor mij is het 'pas' een maand geleden. Maar het doet zoveel pijn. Overal zie ik dingen die aan haar herinneren. De tranen blijven binnen, heb ze goed weten te verbijten, maar ik weet dat ze er ooit weer uit gaan komen Verdrietig

**Geplaatst**: 04-04-07 16:54

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 04-04-07 16:54

Het heeft ook best lang geduurd voor ik over de dood van Vos heen was. Na een maand of 2 dacht ik dat ik er wel weer tegenaan kon, mooi fout gedacht dus. Mocht mee naar een nieuw paard kijken en wist meteen dat het Vivaldi moest worden omdat ie net zo brutaal als Vos keek. Verwachtte onbewust ook van hem dat hij verder ook op hem zou lijken. Het liefst had ik een kloontje van Vos gehad Clown

Heb ook nooit een echte band met Vivaldi gekregen, ik dacht alleen maar steeds "dat zou Vos nooit doen" als hij eens iets fout deed.
Achteraf heb ik nog zeker een half jaar niet naar foto's van Vosje kunnen kijken zonder in janken uit te barsten. Was er dus duidelijk nog niet overheen.

**Geplaatst**: 04-04-07 17:01

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 04-04-07 17:01

Ik heb zelf alleen zoiets meegemaakt met mijn hond. Als ik al deze verhalen lees springen de tranen me in de ogen, ik zit hier bijna te huilen.

Veel sterkte allemaal Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 04-04-07 17:02

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 04-04-07 17:02

Heel erg veel sterkte allemaal Ach gut

**Geplaatst**: 19-04-07 23:00

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 19-04-07 23:00

Het is nou ongeveer 4 weken geleden dat mijn trouwe viervoeter Simba is overleden mis hem heel erg en heb nooit afscheid kunnen nemen.
Maar de weg die hij heeft moeten afleggen gun ik niemand.
Hij was met zijn halster aan de staldeur blijven hangen nadat iemand anders hem binnen had gezet en zijn halster om had gelaten en heeft zich opgehangen,alleen al de gedachte vindt ik verschrikkelijk en laat staan wat hij heeft moeten mee maken.
elke dag als ik in de buurt ben of eraan denk wordt ik ziek van verdriet.
Zelfs bij het schrijven moet ik nog huilen en denk ik waarom?
Dit had ie toch echt niet verdiend.
Rust zacht Simba ik zal je nooit vergeten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-07 23:15

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-07 23:15

Dank jullie wel voor alle mooie woorden.
Tranen biggelen alweer over mijn wangen......
Iedereen heel veel sterkte met het verwerken.

**Geplaatst**: 21-04-07 11:32

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 21-04-07 11:32

Ik heb mijn lieve haflinger nu ongeveer 5 jaar geleden laten islapen. Ik kan nog steeds niet zonder te huilen het foto-album doorkijken. Het gemis wordt wel minder, maar vergeten doe ik haar nooit.

Ze was mijn eerste pony en ik heb haar bijna 9 jaar gehad. Ze had kanker, en gezwel in haar neus, in haar beide ogen en op het laatst ook in de lympklieren. Ik heb haar zelf naar de kliniek gebracht en ben tot het laatst bij haar gebleven. Het afscheid nemen deed pijn, vooral als je weg gaat uit de kliniek, dan is het zo definitief, zolang als je haar kan aaien, wil je het nog niet geloven.

allemaal heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van jullie lieveling

**Geplaatst**: 22-04-07 16:21

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 22-04-07 16:21

Hier is het allemaal nog heel erg vers, mijn 5 jarige merrie is afgelopen dinsdag overleden. Ik heb haar in laten slapen nadat ze na een hele zware bevalling kruisverlamd is geraakt. Ook is haar veulen overleden (gestikt in het vlies). Het besef komt stukje bij beetje en het doet zo'n pijn. De pijn en het gemis worden elke dag alleen maar groter... ik vraag me af of de scherpe randjes er ooit vanaf gaan, want ow wat mis ik haar...

ik wil je heel veel sterkte wensen en blijf er vooral over praten (met vrienden, familie, op bokt), dat maakt het gemis niet minder maar wel ietsje dragelijker. Ach gut

**Geplaatst**: 22-04-07 16:28

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 22-04-07 16:28

je bent niet de enige die dit heeft hoor

ik heb ontzettend veel dieren gehad, en verloren,

veel heb ik een plaatsje kunnen geven, maar onze deense dog harley, mis ik nog erg, dat was zo'n persoonlijkheid.

ook heb ik vorig jaar een kitten laten inslapen, die klinisch gezond was, maar haar darmen functioneerden niet goed,
ze was ontzettend speels, altijd vrolijk , lief en ontzettend mooi.
ik heb aan 4 verschillende dierenartsen om afdvies gevraagt.
de kitten was 10 weken oud, en nog te jong voor een operatie, die maar een kleine kans tot slagen had.
ik heb toen besloten haar in te laten slapen
terwijl ik dit typ schiet ik weer vol,
ik vind het nog steeds heel erg, ik voel me schuldig omdat ik haad heb laten inslapen, terwijl ze zo vrolijk, levenslustig en lief was....

zo heeft een ieder denk ik wel zijn eigen verhaal over een dierbaar dier die hij of zij verloren is, de ene heftiger als de ander, maar alle verhalen hebben de betreffene mensen een litteken op de ziel bezorgt ...

**Geplaatst**: 22-04-07 17:50

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 22-04-07 17:50

Ik heb het niet gehad met mijn pony *gelukkig!* maar wel met mijn hondje waar we maar 5 jaar van hebben mogen genieten! Bij zielige liedjes, foto's of andere dingen heb ik ook idd wel eens de tranen in mn ogen staan! het is nu ongeveer iets langer dan een maand geleden, en we hebben alweer een ander hondje waar ik veel afleiding van heb gehad en wat me erg geholpen heeft, voor foto's ofzo staan in mijn profiel

Nog veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-04-07 18:01

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 22-04-07 18:01

Ik heb nog een ander paard waar ik dolgelukkig mee ben, maar dat neemt mijn verdriet niet weg.
Hij is ook de veroorzaker van het ongeluk en dat maakt het des te pijnlijker.
Ik merk echt dat de dood van Roos heel diep ligt, want ik hoef haar nam maar te noemen of de tranen komen alweer. Huilen

Zo werd het mij gister op concours ook even te veel.

@mazzel_meid. Ik heb je topic een klein beetje gevolgd.
Wat ontzettend veel verdriet moet het hebben gedaan. Je paardje en veulen verliezen.
Heel veel sterkte!

Iedereen heel veel sterkte.......

**Geplaatst**: 28-04-07 22:31

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 28-04-07 22:31

ik heb het ook nog steeds heel erg, elke avond als ik op bed lig dan moet ik weer aan haar denken en moet ik huilen en denk ik aan alle leuke dingen maar ook 1 ding zie ik elke keer weer voor me hoe ze overleed.

ik zal even kort vertelle wat er gebeurd is.

Sochtends was ik lekker op de club wezen rijen niet de gedachten dat ze er daarna niet meer zal zijn het ging zo snel. Eenmaal thuis aangekomen ging ik nog even in de wei uitstappen en heb nog even een drafje gemaakt opeens viel ze neer en ik sprong er zo snel mogelijk af heb haar nog even geaaid en gezegt dat ze vol moest houden ze ging heel raar met der benen bewegen en een paar seconde voordat haar hart er mee stopte gaf ze nog een hinnikje om te zeggen van ik heb het goed gehad bij jou. En toen stopte haar hard ermee.

Ze was echt nog nooit ziek geweest en het was echt een schat van een beest nooit deed ze wat met rijden ze deed alles voor. Daarom valt het verdriet ook zo zwaar want ik denk dat ik echt nooit meer zo'n goede pony tegen zal komen als Brenda. wij vormde gewoon echt 1 team wedstrijden alles maar helaas is ze aan een hartstilstand overleden.

*zit nu al weer te huilen vind het zo moeilijk om dit te schrijven.

Dankje wel voor het lezen van dit verhaal.
Gr. janise

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-07 20:45

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-07 20:45

@Janise.
Dat moet echt vreselijk zijn geweest.
Toen ik je stukje las, moest ik ook weer even aan Roos denken.
Die ochtend heb ik dressuur met haar gereden en ze kon zo een Z-proef lopen.
Echt ze was zo geweldig en werkwillig, we waren nog maar net L1.
Dat zal ik ook nooit meer vergeten, net alsof ze wist dat het de laatste keer zou zijn...............

Heel veel sterkte!
Karin

**Geplaatst**: 30-04-07 12:29

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 30-04-07 12:29

iSaBeLL schreef:
ik heb het ook nog steeds heel erg, elke avond als ik op bed lig dan moet ik weer aan haar denken en moet ik huilen en denk ik aan alle leuke dingen maar ook 1 ding zie ik elke keer weer voor me hoe ze overleed.

hier echt precies hetzelfde, ik kan de mooie herinneringen nog steeds niet echt zien, alleen maar die laatste uren Huilen

..

wat verschrikkelijk om je paardje zo ineens te moeten verliezen, sterkte!

**Geplaatst**: 30-04-07 15:02

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 30-04-07 15:02

Mijn pony is in maart overleden. En nu loopik weer te huilen. Ik heb geen afscheid kunnen nemen. Ik was vrijdag bij hem geweest, en 3 dagen later was hij er niet meer..

Ik heb heel veelsteun gehad van vrienden. Iedereen denkt dat ik er niet meer aan denk, maarik denk er elke nacht nog aan.. Iedereen vind me zo'n vroljike gezellige meid, maar ik ben helemaal niet vrolijk. De vrolijke ik bestaat niet, dat is een masker..

**Geplaatst**: 30-04-07 15:09

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 30-04-07 15:09

jeetje wat vreselijk al jullie verhalen, ik denk ook niet dat je er ooit overheen komt wanneer je iets verliest dat je zo dierbaar is.
Alleen zal het na verloop van tijd wat minder scherp worden en zal je merken dat je voorzichtig ook weer aan de leuke tijd met je paard of pony denkt, soms zelfs met een glimlach.
Zolang ze niet vergeten worden zullen ze ook nooit verdwijnen.
Iedereen op deze topic harstikke veel sterkte en ik hoop dat er echt een periode aanbreekt voor jullie dat het niet meer zo veel pijn doet dat hoop ik echt Huilen

**Geplaatst**: 01-05-07 21:45

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 01-05-07 21:45

Het blijft....
Ik krijg het op 1 of andere manier niet verwerkt...
het is nu bijna 2 maanden geleden toen Destiny me achterliet met haar veulen...
maar de pijn is niet weg...nog lang niet...
ik heb nu opgeschreven hoe alles is gegaan... en dan merk ik hoe diep het zit....
zit nu al 2 uur te huilen... maar het geeft niet...

ze was en is nog steeds mijn mooie meid... voor altijd..

XxX

**Geplaatst**: 24-05-07 21:12

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 24-05-07 21:12

Shak is alweer 1,5 maand overleden, en soms lijkt het alsof het gemis alleen maar groter wordt. Het doet zo onwijs veel pijn om andere merrie's met veulens in de wei te zien. Zelfs mijn andere merrie en haar veulen. Waarom niet Shakyra en Kyennah??? Waarom, waarom waarom? Altijd maar die vragen.
Inmiddels vinden de meeste mensen het alweer even geleden en gaat alles gewoon weer door. Mensen vragen zelfs wanneer er weer een nieuw paard komt.. ongelofelijk, want ik wil geen ander paard dan Shak!
Iedereen vind ik dat er onderhand wel vrede mee moet hebben, maar er zijn dagen dat ik alleen maar de tranen probeer de onderdrukken. Alles is zo moeilijk zonder haar Verdrietig

**Geplaatst**: 24-05-07 21:28

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 24-05-07 21:28

Ik ken het gevoel zo goed Ach gut

Mijn merrie is 8 jaar geleden overleden en life goes on voor iedereen na een paar weken al, maar ik mis haar nog iedere dag. Ze was nog maar 8 en een heel bijzonder dier, en in die korte tijd dat ik haar mocht hebben, heb ik zoveel van haar geleerd als persoon. Nu lijkt het of iedereen haar vergeten is, en dat doet soms heel veel pijn, maar voor mij leeft ze nog steeds in mijn hart en dat zal ze ook altijd blijven doen.

**Geplaatst**: 25-05-07 08:54

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 25-05-07 08:54

Ik denk dat iedereen die een dier heeft moeten laten gaan het wel herkent.Zelf heb ik ondertussen 20 jaar geleden mijn eerste paardje moeten laten gaan terwijl we haar nog maar een half jaar hadden ze mocht maar zes jaar oud worden. Nu nu vier maandjes geleden hebben we onze pony nadat ze de mooie leeftijd had van wel 35 moeten laten gaan.Tuurlijk is het gemis van Barneta er niet meer,wel dat hele speciale plekje. Maar toen we Ninja moesten laten gaan kwam alles weer terug het verdriet en het gemis.
Ninja had en heeft een heel speciaal plekje en ben er nog steeds kapot van. We zijn ook van stal verhuist met de andere paardjes kon daar niet meer zijn Huilen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-07 13:43

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-07 13:43

@Cayenne. Wat jij beschrijft realiseer ik mij ook.
Mensen denken idd, ach beestje is al een tijd dood, zal wel niet meer zeer doen.
Het is nu 9 maand later en ik heb zelf het idee dat het verdriet er elke dag groter op wordt.
Ik sta echt elke dag te janken als ik de stallen doe. Word met alles eraan herinnerd. Gelukkig had ik een jong paard staan waar ik zo mee door kon gaan, maar dat haalt het gemis niet weg.

@Mazzel_meid. Ik heb je topic toentertijd gevolgd. Echt vreselijk wat er gebeurd is. Dit hoopt echt niemand mee te maken.

Wat ik trouwens wel in mijn directe omgeving merk is dat heel veel paardeneigenaren eigenlijk ook wel zoiets soortgelijks mee hebben gemaakt. Maar hoe die band tussen hun en het paard is zal wel niet zo sterk zijn al de onze.
Denk heel erg vaak om een soortgelijk paardje weer te kopen met zo'n karakter, maar besef dat ik haar er nooit meer mee terug krijg.

Een vriendin van mij zegt dat alles een reden heeft, en misschien heeft ze daar wel een beetje gelijk in, maar waarom zo op deze manier? Verdrietig

Iedereen nogmaals heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 25-05-07 15:05

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 25-05-07 15:05

Ik herken ook wat er wordt geschreven. Ik heb mijn pony 4,5 jaar geleden laten inslapen. Ze stond toen bij mensen waar ik haar aan min of meer aan had gegeven, zij gaven haar een oude dag. Ik kwam haar af en toe nog opzoeken, had haar dan ook al 14 jaar, vanaf mijn 12de. Toen die mensen zeiden dat het niet meer ging hebben we besloten dat ze dan maar moest worden ingeslapen. Ik was erbij toen het gebeurde. Mijn pony was heel sterk, alleen haar benen wilden niet echt meer. Maar ze wilde ook niet dood, en wist wat er ging gebeuren en was heel bang. Die dierenarts gaf ook nog eens veel te weinig waardoor ze een tijd doodsbang bleef staan en hij uiteindelijk nog een extra dosis moest geven. Daarna viel ze op de grond...

Het klinkt raar, maar na zo'n tijd heb ik er nog steeds geen vrede mee. Mijn pony wilde immers nog helemaal niet, en ik vraag me af wie ik dan ben om haar te dwingen, ook al was ze oud en versleten. Als ik nu opnieuw voor die keuze zou staan weet ik niet wat ik zou doen... Ik denk er nog steeds heel vaak aan.