Bedankt voor jullie lieve reacties.
Ze speelt al wat met de nieuwe pony,maar s'avonds ziet ze vanuit de kamer in het paddokje waar haar pony staat,en steevast zegt ze
dada moo,dada poeka poeky,
Ze blijft hem missen,net zoals wij.
Ons mortje was niet zomaar een^pony,hij liet bij iedereen een diepe indruk na,omdat hij zo rustig en toch vinnig
en superbraaf was.
Als bij iemand een veulen afgepeend werd,was hij vaak de babysit,nooit heeft hij een veulen verwond,maar hij voede ze wel correct op.
Zo een pony zal ik nooit meer kunnen hebben,hij was zeer speciaal.
De kleine poeky doet zijn best,maar hoe erg het ook klinkt hij zal steeds in de schaduw staan van moortje.