Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-06-18 23:23

Re: Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Geplaatst: 27-06-18 23:23

Nog heel veel sterkte met alles. Heel verdrietig hoe het gelopen is voor jou en je paard. Op den duur komen er weer andere tijden. Schrale troost , ik weet het. Koester vooral je herinneringen met haar.

**Geplaatst**: 27-06-18 23:54

Re: Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Geplaatst: 27-06-18 23:54

Heel veel sterkte gewenst nu, maar ook voor de komende tijd. Dit moet slijten :(:)

Ik vind het ergens toch ook prachtig dat jij haar hebt ingeslapen. Jij hebt haar het laatste zetje mogen geven, het zetje naar de eeuwige groene weides. Verlost van de pijn die ze had. Dat je haar zelfs dat laatste stukje hebt kunnen bieden, is behalve verdrietig ook erg mooi. Je weet dat je alles hebt gedaan wat in je macht lag, en daar hoorde dit stukje helaas ook bij.

Nogmaals heel veel sterkte de komende tijd :(:)

**Geplaatst**: 28-06-18 06:57

Re: Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Geplaatst: 28-06-18 06:57

Nogmaals heel veel sterkte! En wat knap dat je nog zo hard bent gaan leren naderhand. Nu heb je gelukkig vakantie en kan je de tijd nemen om alles te verwerken. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-06-18 07:22

Geplaatst door de TopicStarter : 28-06-18 07:22

emilyslaluna schreef:
Nogmaals heel veel sterkte! En wat knap dat je nog zo hard bent gaan leren naderhand. Nu heb je gelukkig vakantie en kan je de tijd nemen om alles te verwerken.

Bedankt voor alle lieve reacties! Het is voor mij inderdaad heel fijn geweest dat ik haar kon 'helpen' door haar te laten gaan, hoe oneerlijk ook.. Op dat moment voelde dat goed. Zoiets hangt af van het moment: 'mijn' hond (van mijn ouders) is al oud en ik heb altijd gezegd dat ik haar niet zou kunnen euthanaseren. Maar toen het moment daar was bij mijn paard, voelde dat gewoon goed om te doen.

Helaas heb ik morgen nog examen en zondag starten mijn klinieken. In augustus heb ik wel een paar weken vrij maar dan moet ik studeren voor de herexamen(s) + ik moet mijn masterproef nog afronden. Tijd heb ik pas echt in september :')

in de weekenden en buiten klinieken om ga ik wel echt tijd nemen voor mijzelf, om alles te verwerken van de afgelopen weken.

Eind mei is mijn shetlander nog eens acuut bevangen geweest (nog nooit ziek/bevangen etc geweest) + paar dagen daarna flink ziek geweest met hoge koorts (geen idee waarvan, hij zat al aan de medicatie..) mijn twee paardjes, waar ik met hart en ziel voor werk(te) flink ziek en plotseling overleden: dat wens ik echt niemand toe! (Al helemaal niet tijdens de examens..)

**Geplaatst**: 28-06-18 11:59

Geplaatst: 28-06-18 11:59

Wat een heftige trieste tijd voor je. Wel fijn dat je er zoveel verstand van hebt en niet met de vraag of het voorkomen had kunnen worden blijft zitten.

Misschien is haar ziekte niet voor niets geweest als je als dierenarts ooit deze symptomen ziet dat je de door haar opgedane kennis kunt gebruiken om te genezen. Dat is het niet voor niets geweest. Sterkte

**Geplaatst**: 28-06-18 17:03

Re: Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Geplaatst: 28-06-18 17:03

Afschuwelijk, wat een regelrechte nachtmerrie..

Heel "mooi" dat je haar tot in de laatste momenten hebt kunnen bijstaan. Vreselijk, gaat door merg en been, maar wel mooi dat je dit voor haar kon doen toen er geen hoop meer was...

Heel erg veel sterkte gewenst Y;(

**Geplaatst**: 28-06-18 17:14

Re: Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Geplaatst: 28-06-18 17:14

Wat verdrietig, heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 28-06-18 17:20

Geplaatst: 28-06-18 17:20

Kippenvel van je verhaal, sterkte Y;(

**Geplaatst**: 01-07-18 08:34

Geplaatst: 01-07-18 08:34

Sterkte

**Geplaatst**: 01-07-18 10:39

Geplaatst: 01-07-18 10:39

Heel veel sterkte, ik weet hoe machteloos je je voelt en hoe verschrikkelijk naar het is... In december mijn paard ook plots in moeten laten slapen, wegens een gebroken been... Heb nog nooit zo ontzettend veel onmacht gevoeld en wilde zo graag mn paardje helpen.

Je bent er super voor haar geweest en hebt alles voor haar gedaan. Eerst alle emoties eruit laten, daarna kan het verwerken beginnen. Alles op jouw tempo en wat voor jou op dat moment goed voelt.

Wat voor mij goed hielp en helpt is alle leuke herinneringen ophalen, flink brullen omdat ik haar (nog steeds) mis en daarna met een grote glimlach bedenken hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen dat ik haar in mijn leven heb mogen hebben, dat ze me heeft helpen groeien en dat ze nu geen pijn heeft en het altijd goed heeft gehad.

Nogmaals veel sterkte, het is het meest verschrikkelijke wat je als eigenaar kan overkomen... Y;(

**Geplaatst**: 01-07-18 10:50

Re: Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Geplaatst: 01-07-18 10:50

Heel veel sterkte gewenst met het overlijden van je knappe dame...

Wat zou het toch fijn zijn als er eens iets van een genezing kwam voor deze nare ziekte!

**Geplaatst**: 01-07-18 10:52

Geplaatst: 01-07-18 10:52

Heel naar, heel moeilijk.
Ook dat zo snel ging.

Ik heb een paard heel plotseling verloren, daar heb ik veel meer moeite mee gehad dan met ons andere paard, waarvan we al een tijdje wisten dat het eraan zat te komen. Je doet alles om het te rekken, om te redden, maar je weet het al. Daarmee had ik veel sneller vrede.

Heel veel sterkte met het verlies van je mooie merrie!

**Geplaatst**: 01-07-18 12:28

Geplaatst: 01-07-18 12:28

Wat triest zeg! Je hebt er echt alles aan gedaan maar wat een verdriet.

Heel veel sterkte en succes met je studie! Doe het voor haar!

**Geplaatst**: 06-07-18 22:21

Geplaatst: 06-07-18 22:21

Dit is gewoon drama, iets anders kun je er niet van maken... :(:)

In 2011 verloor ik mijn merrie na een paar uur aan wat leek koliek, bleek vergiftiging. Over hoe daarmee om te gaan? Ik ben jaren verdrietig geweest. Natuurlijk, in de eerste maanden geen dag gaat voorbij dat je aan haar denkt, dan opeens is er een dag dat je minder aan haar denkt en zo gaat dat en vervaagt die ongelovelijke pijn....
Het is nu jawel, 7 jaar later, en pas sinds een jaar kan ik zeggen ik heb het een plaats gegeven, de herinnering vervaagt aan die vreselijke avond, mooie herinneringen zijn mooi zonder dat ze direct dat rottige gevoel geven.
Dus enige wat ik kan zeggen, het kost tijd. Bij mij heel veel tijd... en wennen, nee dat doet het nooit, vergeten zul je haar ook nooit.
En dat is goed.
Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 07-09-18 10:37

Geplaatst: 07-09-18 10:37

Heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 07-09-18 10:45

Geplaatst: 07-09-18 10:45

Heel erg veel sterkte.. Y;(

Ik moet zeggen ik vind jou zo dapper ! Je hebt je stinkende best voor haar gedaan en tot de laatste seconde voor haar gezorgd..

Echt ontzettend veel sterkte in de komende periode :+:

**Geplaatst**: 07-09-18 10:59

Geplaatst: 07-09-18 10:59

Veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 11-10-18 10:08

Geplaatst: 11-10-18 10:08

Wauw, wat heftig zeg, maar voor mij ook zo herkenbaar. Zonder eerst het verhaal te lezen zag ik je foto van je prachtige paard. En ik denk 'hee, die ken ik'. Volgens mij hebben wij enkele jaren geleden samen als model gestaan bij een fotomeeting met onze paarden. Want ik herken de foto.

Mijn paard is 1,5 jaar geleden ook overleden aan de gevolgen van de kliniek op de operatie tafel in Utrecht. Tranen springen in mijn ogen omdat ik je tekst herken. Ik heb ook maanden lang, en nog steeds soms, de laatste beelden voor mijn ogen. Dat moment dat je paard 'opengemaakt' wordt, je de darmen ziet, je weet dit is niet goed en weet wat het gevolg ervan gaat zijn.

Die keus die er dan niet meer is, is ontzettend moeilijk. En daarna komt de vraag, waarom. Wat had ik kunnen doen om het te voorkomen. Je bent een top baasje geweest voor je paard. Alles gedaan wat je kon. Sterkte met het verlies! En mocht je erover willen praten, mag je altijd een prive bericht sturen.

**Geplaatst**: 29-10-18 15:39

Geplaatst: 29-10-18 15:39

16 mei 2013 heb ik, nadat mijn Shahnell was beschoten en door 8 hekken heen was gerend, moeten besluiten om haar in te laten slapen. Ik heb gegild, gehuild en ondanks alle paniek en stress bij haar gebleven en gezegd dat het goed is. Ik heb ook het licht in haar ogen zien doven en haar ademhaling horen sterven. Als de dag van gisteren staat het nog op mijn netvlies. Ik was er niet klaar voor, zij ook niet maar er was geen keuze.
Nu 5 jaar verder is de pijn nog even rauw, de paniek in mijn dromen nog even echt en het verlies nog zo zwaar.
Ze was mijn hartpaardje, zelf gefokt uit mijn eigen paarden. Nog mooier dan ik had durven dromen.
Tijd heelt de wonden niet. Ik weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan. Dagen, weken gaat het goed en dan BAM. Ik lig weer op straat naast haar, te vechten voor haar leven, te smeken om haar dood.

Heel veel sterkte met het verlies van je meisje. Het is iets wat altijd bij je blijft Y;(