Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-12-16 22:40

Geplaatst: 14-12-16 22:40

Mooie verhalen komen voorbij.

Ik heb ook zo een paard. Gelukkig is hij er nog.. 8 jaar geleden gekocht als groen onhandelbaar geval. Maar toch wilde ik hem. Alles wat ik niet zocht. Er zijn zoveel paarden die 'beter' zijn, maar toch kan geen enkele aan finn tippen voor mij. Heb nog een paard, daar kan ik nog op rijden, is makkelijker, maar toch betrap ik me er op dat ik finn het liefst zie.
Afbeelding

Ik heb nog een paardje gehad en verkocht. Maar dat is er eentje die ik ook niet vergeet, dat is zo een goeie leermeester geweest.

**Geplaatst**: 14-12-16 22:41

Geplaatst: 14-12-16 22:41

Helaas was mijn "soulmate" niet van mij, maar een manege paard.
In het begin boterde het niet echt, maar beetje bij beetje ging het beter en besloot ik haar te leasen. Heel veel mooie herinneringen aan mijn toenmalige steun en toeverlaat.

Helaas kwam daar een einde aan, na ongeveer 4 jaar. Toen ik op een middag op de manege kwam werd mij verteld dat ze weg was, heel onverwacht.
Naderhand erachter gekomen dat ze met een ander paard naar de slager gebracht was.
Ze was mijn eye opener en heeft me heel veel geleerd.

Nu heel blij met mijn eigen paard, maar toch is het anders. Zij is op een andere manier speciaal.

**Geplaatst**: 14-12-16 22:46

Geplaatst: 14-12-16 22:46

Heel herkenbaar. Dit was bij mij Mars. Heb hem dik 4 jaar gereden, voor het eerst wedstrijden gereden, en zoveel geleerd van elkaar. Kon alles met hem, had een hart van goud. En een topkarakter

Heb daarna eigen paarden gehad, verschillende paarden gereden maar geen 1 werd mijn maatje zoals hem.
En nu rijd ik sinds een dik jaar 1 en die komt steeds dichterbij. Hij heeft al een plekje in mijn hart. En hoop dat ik nog heel veel plezier aan hem mag beleven.

**Geplaatst**: 14-12-16 22:50

Geplaatst: 14-12-16 22:50

Ja en wel 3.
28 jaar samen zijn is wel iets wat je niet zomaar vergeet. Er zijn zoveel momenten dat ik aan haar denk, de grappen die ze uithaalde, de successen die we hadden, het genieten van elkaar maar ook de zorgen aan het einde. Ze is voor altijd in mijn hart. rina @ [IM] Een Era is voorbij.

En de liefde van mijn leven die veel te vroeg ten einde kwam. rina @ [IM] A Saint She Aint, now an Angel.

Nr 3 is mijn draak Clips. Mijn spiegel. Bij mij geboren en al 13 jaar mijn paard. Clips kan mij zonder enige moeite lezen. Helaas geblesseerd en met pensioen, maar trekt dagelijks alles uit de kast om maar een werkje te mogen doen, of mij aan het lachen te maken. You just gotta love her

**Geplaatst**: 14-12-16 22:58

Geplaatst: 14-12-16 22:58

Ook ik heb zo'n paard gehad, inmiddels al bijna een jaar is ie verdwenen uit mijn leven Y;(

Een fries genaamd jarno, bij ons geboren. Vroeger altijd wel een klik met hem maar meer niet, een heel moeilijk en eenkennig paard , die " niet helemaal was zoals het hoorde " naja beter gezegt het was een aparte en ook eigenlijk voor alles bang. vroeger wel eens ingereden maar het was zijn ding gewoon niet. Totdat twee jaar terug hij na een lange tijd weer aan huis stond en we begonnen met grondwerk, gewoon rustig wat met hem rondlopen door de bak verder niks, gewoon wat vertrouwen krijgen en lol maken. Om een lang verhaal kort te maken in een jaar tijd kon ik alles met hem, samen overwonnen we alle angsten en deden we altijd grondwerk, schriktraining , vrijheidsdressuur zonder iets gewoon in totale vrijheid, soms eens met neckrope maar meer niet. Om het penny verhaal af te maken heb ik er ook nog een x opgereden het was niet meer dan een paar rondjes stappen maar wat betekende dat veel voor mij, want achteraf gezien ben ik de enigste die in zijn laatste jaren op hem heeft gezeten en zo goed met hem om kon gaan. Maar dat hij was verhuist van stal ging het slechter, en is hij uiteindlijk in geslapen doordat hij een epelepsie aanval kreeg. Gestorven op een veelste jonge leeftijd.. mn eigen knappe maatje

Ver weg het bijzonderste paard dat ik ooit heb gekent, en voor altijd in mijn hart.
Nu ik dit typ komen de tranen alweer opzetten

**Geplaatst**: 14-12-16 23:15

Geplaatst: 14-12-16 23:15

Ik kan nu bijna een half jaar later nog niet onder woorden brengen, hoe dat het leven is zonder mijn beide meisjes. Maar als ik Lona, mijn once in a life time horse, mijn beste vriendin, mijn zorgzaamste familielid, mijn persoonlijke cardioloog, mijn alles, in gedachten neem, krijg ik letterlijk steken in mijn hart.
Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-16 10:55

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-16 10:55

Mallow schreef:
Jij en risse waren zo'n team die geen introductie nodig had. Heb altijd zo van jullie samenwerking genoten. Prachtig team waren jullie

Mijn once in a lifetime horse was Mallow. Ontzettende goedzak die ondanks zijn ziek zijn altijd het beste probeerde te maken van iedere dag. Hij was zo geduldig en zachtaardig. Echt een leermeester.
Clover nu heb ik al veel langer dan ik Mallow ooit gehad heb maar zij is in alles totaal het tegenovergestelde. Vurig en direct, misschien nog wel leerzamer dan Mallow was maar toch een hele andere band.

[ [url=m/PSQUuH.jpg]Afbeelding[/url] ]

Aaaah Lief, mis dat gekke beest ook nog echt elke dag.

Zoveel berichten had ik nog niet verwacht trouwens

Start bokt op en zie dat vele dit paard hebben en niet eens hun huidige paard.

**Geplaatst**: 15-12-16 11:00

Geplaatst: 15-12-16 11:00

Hier ook...

Lieve, oude Lieza.
Wat haar ik haar graag een thuis bij mij geboden, maar 2 paarden gaat niet lukken als 19 jarige.
Zij is nóg specialer als mijn huidige paard... gewoon omdat ik Lieza voor 200% vertrouw. Zij is gewoon mijn maatje. Altijd hinniken als ik naar haar land liep, altijd zin in een knuffel.

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-12-16 11:10

Geplaatst: 15-12-16 11:10

Ja, mijn lieve, lieve James. Ik kon alles met hem.
Hij is heel onverwachts overleden dit jaar... En mis hem nog elke dag vreselijk!! Soms kan ik niet stoppen met huilen. En andere dagen gaat het wel en zoek ik troost m'n andere paardjes. Maar pfff wat blijft het moeilijk zeg.
Afbeelding

**Geplaatst**: 15-12-16 11:15

Geplaatst: 15-12-16 11:15

Zonder twijfel mijn eerste paardje. Gekocht in een manege, waar hij meeliep in de lessen. Hij was toen 5, ik 14.
Ik kon lezen en schrijven met dat dier, mijn steun en toeverlaat. Ik nam hem ook echt overal mee naartoe ( behalve school en later werk

).
Hij is 30 jaar mogen worden, dus wij waren 25 jaar samen

Hij is er nu al een aantal jaartjes niet meer, maar ik mis hem nog elke dag. Ik zou werkelijk alles doen om hem terug te halen, maar helaas gaat dat niet

Heb heel veel plezier aan mijn andere paarden, maar deze ene was echt de once-in-a-lifetime horse.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-12-16 18:13

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 17-12-16 18:13

Ja, hier ook wel meerdere. Maar 2 springen er echt uit. Als eerste ons eigen gefokte "ongelukje"Kruising fjord x arabier. Wat was hij knap en lief en speciaal. Hoever ik ook zoek, zo'n paard als hij is er gewoon niet meer. Onze Indy, overleden in 2014 na een gevecht tegen koliek
Afbeelding

En natuurlijk onze allereerste pony. M'n beste vriendje, klein dagboek Gelukkig maar dat die pony niet kan praten, want mensen zouden met hun oren gaan klapperen.
Intussen 31 jaar jong en 28 jaar onze vriend. Lieve shetlander Beauty

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-12-16 18:19

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 17-12-16 18:19

Jazeker! Mijn lieve verzorgshetje Sjaan. Na 3 jaar lang elke dag er gekomen te zijn, werd ze van de een op de andere dag verkocht en de eigenaar wilde mij niet vertellen waar ze heen was. Ik heb geen idee waarom hij nadat ik er 3 jaar lang iedere dag ben geweest dit niet wilde vertellen. Zij was mijn eerste paardje, van een lelijke, niet goed verzorgde en bange shetlander naar een prachtige shet, ingereden en wel. Zij is ook de reden dat ik Bokt heb aangemaakt, om haar mogelijk te vinden via hier. Maar helaas nooit reactie gehad.

Waar je ook bent, daarboven als een ster, of ergens bij een heel goed huisje, ik denk nog iedere dag aan je kleintje

**Geplaatst**: 17-12-16 18:20

Geplaatst: 17-12-16 18:20

xDenies schreef:
Absoluut ... Mijn huidige merrie; zeker ..

Maar toen ik heel ziek ben geworden en er alleen voor stond met mijn twee paarden heb ik de moeilijkste beslissing ooit moeten nemen. Mijn trots, de merrie die ik alles geleerd had, de merrie waarop ik kon opstappen en er mee kon wegrijden ... moest ik een nieuw baasje voor zoeken. Waarom haar? Ik denk dat zij mij hielp in de keus omdat ik mijn 'veulen' ook niet weg kon doen ...

Shiva heb ik moeten verkopen omdat ik het financieel en lichamelijk niet meer aan zou kunnen. Ik had een vijf sterren huis voor haar gevonden maar daar is ze helaas na een half jaar ook verkocht. Dat deed mij nog veel meer pijn en ik heb nog mijn best gedaan om te kijken of ik haar weer kon terug kopen; maar nee .. ik kon niets. Geld niet, maar ook lichamelijk niet. Toen kwam ik ineens in contact met haar nieuwe eigenaar en dat is uiteindelijk ook vervaagd omdat ze haar fb account verwijderde .... en toen kreeg ik de grootste schok ooit dat ze schijnbaar ergens op een handelstal zou staan. Kan er alleen maar om huilen want dit heb ik haar nooit gegund ... maar ik kan haar nog steeds niet terug kopen of terug halen ... en ik voel mij zo. zo. zo. zo ontzettend schuldig.
Ik hoop dat ze een eigenaar of eigenaresse krijgt die met net zoveel liefde als ik voor haar ging. Ik vocht voor haar tot op het moment dat ik het moest opgeven.

Nee, shief op een handelsstal? Jeetje...

Hier ook een once in a lifetime paard gehad.. En verkocht.. En dik spijt nu.. En nee, dat is niet Dora. Ormie was m'n eerste paard, precies wat ik wilde (achteraf gezien). Merrie, gitzwart, lekker stevig en echt Gelders

en dat terwijl ik zocht naar een ruin. Maarja. Wie zn rug breekt gaat er geen tweede keer op. Ze staat nu op een 5 sterren huisje. De huidige eigenaresse heeft me van FB verwijderd. Nouja.. Vind hrt jammer maar begrijp het wel al was ik niet lastig of update vragend ofzo. Maar paard staat er fijn bij en dat is goed. Ik ga er alleen niet kijken als het al zou mogen, want ik weet dat ik dat absoluut niet aankan. Bij iedere foto breek ik. En dat heb ik met Dora gelukkig niet, dus dat was niet m'n droompony. Stom eigenlijk.

**Geplaatst**: 17-12-16 18:42

Geplaatst: 17-12-16 18:42

Gulliver, onze allereerste pony. Een D-pony vos met kol en sneb en grote oren

M'n moeder kocht hem van de manege. Ik weet niet of hij nog leeft, ik denk van niet.

En Conversano, jawel een Lippizaner. Enkele jaren mijn verzorg/bijrijdpaard geweest, het was een heel apart geval. Ik kon toch lezen en schrijven met hem. Hij is in oktober overleden.

**Geplaatst**: 18-12-16 23:50

Geplaatst: 18-12-16 23:50

Me and my Markje ...

Marco mijn eerste eigen paard is 19 jaar in mijn leven geweest. Hij koos mij uit toen ik 19 was en hij was mijn grote paardenliefde.
Hij is uiteindelijk volledig blind geworden maar we reden nog steeds samen, wederzijds vertrouwen.
Ik heb hem 11 jaar geleden moeten laten inslapen, op een maandag om 12:00 kwam de dierenarts het erf oprijden en klonk het alarm ...
Nog steeds ben ik dankbaar dat hij in mijn leven is geweest en me zoveel mooie lessen heeft geleerd.
Mijn Spookje ...

Afbeelding

**Geplaatst**: 18-12-16 23:59

Geplaatst: 18-12-16 23:59

Ik reed begin jaren 70 op de manege altijd op Fudy. Ik was een van de weinigen die hem uit de wei kon halen want anderen viel hij echt aan maar het was een heerlijke pony. Begin 2000 werkte ik bij een taxibedrijf en kreeg daar een nieuwe collega, bleek dat zij Fudy gekocht had toendertijd en dat hij 36 jaar oud is geworden! Ik heb jammer genoeg geen foto.

**Geplaatst**: 19-12-16 00:06

Geplaatst: 19-12-16 00:06

Gelukkig staat mijn grote vriendin springlevend in de wei.

Ik verzorg haar al 9 jaar, vanaf mijn 9e of 10e. Ze is nu 12 dus hopelijk kunnen we nog heel lang van elkaar genieten

Het klikte van begin af aan gewoon, alsof het zo moest zijn. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog zo'n geweldig beest tegenkom, en al zou dat zo zijn is het natuurlijk toch altijd anders. Met Melody ben ik min of meer opgegroeid.

Afbeelding

**Geplaatst**: 19-12-16 00:12

Geplaatst: 19-12-16 00:12

OOOOOHja, Bianco op de Capelse Manege. We kennen elkaar echt zo lang (al 13 jaar als het goed is, zolang ik al in Capelle kom!). Zit geen méter kwaad in dat beessie. Vaak ook toehinniken als ik eraan kom (net als de laatste keer). Altijd grappig (steeds zijn bak uitlikken terwijl er niets erin ligt haha!) en dól op knuffies! Ennn op zijn schoftje kriebelen, want daarmee maak je je zijn dag goed.

Hou van je kerel! Hoop je nog vaak te zien!

En dan was er ook De Bruin, mijn trouwe lesknollie. Moge hij ruste in Vrede...

Afbeelding

Vlak voor zijn overlijden.

**Geplaatst**: 19-12-16 00:16

Re: Dat ene paard dat je nooit vegeet......

Geplaatst: 19-12-16 00:16

Die van mij leeft gelukkig nog, al weet ik niet hoe het met hem gaat.

Reden is privé, wat het nog moeilijker maakt.

**Geplaatst**: 19-12-16 00:44

Geplaatst: 19-12-16 00:44

Dat was de friese merrie van mijn nicht, Maartje. Het vriendinnetje van mijn pony, die ik van m'n 10e tot m'n 13e heb gehad. Pony was eigenlijk veel te pittig voor mij, en als ik er dan voor de zoveelste keer was afgevallen ging ik uithuilen bij Maartje. Dat ze dan gewoon rustig bleef staan en dr hoofd tegen me aan drukte, heerlijk. Ook na de verkoop van mijn pony ging ik nog vaak bij d'r langs. Helaas kreeg ze in 2013 meerdere keren koliek, twee keer naar de kliniek geweest, maar een oorzaak werd niet gevonden. Een week voordat ze werd ingeslapen ben ik voor het laatst bij haar geweest, ik huilde toen nooit ergens om, maar bij Maartje kon ik de tranen niet binnenhouden. Nu ik dit schrijf voel ik het ook al weer, deze dame heeft echt een speciaal plekje in mijn hart verdient, en ik zal haar nooit vergeten Y;(

**Geplaatst**: 19-12-16 01:11

Geplaatst: 19-12-16 01:11

Mijn eigen pony, ik heb er maar een bekeken.
Nog niet in beweging gezien en praktisch toegezegd dat hij verkocht was.

Het is zo'n grapjas dat ik minstens 2x per week krom lig van het lachen.
Van de week had hij zijn hoofd gestoten en kwam de dierenarts.
Ik had hem half verdoofd ivm dat de plek op zijn oog anders niet te bekijken zou zijn.
Half slapend zie ik hem dapper wakker worden, begint hij te gluren naar de dierenarts om gekke bekken naar haar te trekken. _O-

De dierenarts moest er heel hard om lachen, en dan is ponylief helemaal blij.

Hartstikke suf, maar wel de leukste thuis, of op stal dan.
Ik hoef me ook nooit af te vragen wat hij ergens van vind, dat zie je zo aan zijn hoofd of hij maakt het duidelijk in zijn reacties.
Echt ik heb nooit een pony gezien met zulke humor als deze.
Als ik een dag niet kom zomers is hij ook echt boos.
En als de hele kudde naar binnen rent gaat hij gerust ergens op de helft staan eten, want ja als menpony heb je je matties niet nodig hé?! :')

Als ik zelf de kudde los kom laten vind hij het ook heel lastig, dan twijfelt hij enorm of hij met de kudde mee moet of bij mij blijft.
Dan staat hij me zo aan te kijken, en als ik zeg dat hij mee moet gaan gaat hij toch maar, maar niet van harte. :+:

Zo'n pony tref ik echt nooit meer, dat weet ik zeker.