Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-05-14 13:39

Re: het rouwproces...hoe gaan jullie hiermee om ?

Geplaatst: 20-05-14 13:39

Ik heb augustus 2013 mijn merrie moeten laten gaan. 19 jaar oud.
Waarvan 10 jaar bij mij in bezit. Dit is nog altijd een leegte, en zal altijd blijven.
Ik heb van haar een nakomeling, en die staat sinds december op stal. Dus 4 maand later.
Aan het begin was dit heel vreemd, vergelijken met elkaar was wat ik voornamelijk deed.. en dan mis je het oude vertrouwde!
Nu zie ik af en toe mijn oude merrie terug in haar kind, wat ook weer erg leuk is!

**Geplaatst**: 21-05-14 17:18

Geplaatst: 21-05-14 17:18

Ik vond het heel vreselijk, ik heb maanden lang mezelf elke nacht in slaap gehuild, overdag was ik nauwelijks aanspreekbaar of ik barstte alweer in tranen uit.
Na een half jaar, een flinke mijlpaal voor mij, ging het langzaam iets beter. Ik MOEST mijzelf er van overtuigen dat de keuze die ik had gemaakt de goede was, het moest. Ik ging kapot van verdriet en vermoeidheid.

Uiteindelijk heeft het bij mij gewerkt om het echt veel tijd te geven, niets moest. Nu gaat het gelukkig goed, na een klein jaar, maar plotselinge huilbuien staan nog steeds om de hoek te wachten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-14 18:18

Re: het rouwproces...hoe gaan jullie hiermee om ?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-14 18:18

Jeetje Eline 3321 , zo heb ik het zelf niet ervaren...maar dat is voor iedereen anders , wat ontzettend naar dat je er nog zoveel verdriet van hebt

maar ook heel begrijpelijk , sterkte x!
En even als reactie op de rest : bedankt voor jullie verhaal ! Ik merk nu zelf ook als ik met andere bezig ben dat ik de hele tijd aan het vergelijken ben , maar het is echt een kwestie van er de tijd voor nemen..

**Geplaatst**: 21-05-14 18:21

Geplaatst: 21-05-14 18:21

achter 5 maand heb ik het nog altijd nergens kunnen plaatsen. 4 weken ervoor stierf mn meme en in de examens mijn paardje. waarom het zo traag/moeilijk is? ik heb met hem zoveel meegemaakt, en hij was zo sterk. en ik kende hem ook 6 jaar. als ze zijn naam uitspreken is het al moeilijk om mij in te houden met huilen. of als ik zijn stal/gerief zie etc. elke dag denk ik aan hem, en hij staat op mn gsm,... op mijn achtergrond. foto's in mijn agenda,..filmpjes bekijken zonder tranen in mijn ogen te krijgen, haat amper. opstaan en gaan slapen, is altijd met hem in mijn gedachte. als,ik mij verveel kijk ik naar de lucht al denkend hij is daar of daar..

we gingen weer op jumping gaan, maar dan kwam er tussen dat hij stierf. we wouden nog zoveel doen. de dag erna dat hij stierf heb ik zijn naamkaartje van zijn stal gehaald en op mijn kamerdeur gehangen en nu tranen in mn ogen. van zijn staart is een bandje gemaakt, en zijn hoefijzers ook op mijn kamer gehangen

**Geplaatst**: 25-05-14 06:06

Re: het rouwproces...hoe gaan jullie hiermee om ?

Geplaatst: 25-05-14 06:06

Grace is aankomend oktober alweer 2 jaar niet bij mij. Ik heb haar op 4 jarige leeftijd in moeten slapen.
Grace heb ik geboren zien worden en zien opgroeien en mijn band met haar was ontzettend bijzonder. Ze was mijn maatje en we konden echt niet zonder elkaar. Nu ik dit type moet ik ook bijna weer huilen. Ik mis haar echt zo ontzettend elke dag weer. Ik kan het heel moeilijk een plekje geven. Ik heb na grace wel weer een ander paardje gehad maar daar had ik niet de klik mee die ik graag wilde. En dat kan ook niet denk ik. Ik denk dat er maar 1 paard in je leven is waarmee je echt DE klik hebt.
Ik heb heel vaak een schuldgevoel. Had ik niet meer moeten doen??? Al weet ik diep in me hart dat ik meer dan genoeg heb geprobeerd. Ik vind het heel zwaar om haar niet meer hier te hebben en kan het erg moeilijk accepteren

**Geplaatst**: 25-05-14 06:21

Re: het rouwproces...hoe gaan jullie hiermee om ?

Geplaatst: 25-05-14 06:21

Vorige week (10 mei) was het 9 jaar geleden dat mijn pony is omgekomen.
Toch merk ik dat het me elk jaar weer zoveel doet (nachtmerries, onrustig slapen en ze komt zo vaak voorbij in mijn dromen..) het is niet dat ik nooit aan haar denk, maar rond die periode is het op ze ergst.

ik wou de periode (maanden) erna ook niet op andere paarden rijden, poetsen en knuffelen oké maar meer ook niet.
Ik denk dat het altijd wel blijft, het verdriet en gemis.
maar het moet slijten, dood is ze pas als ze vergeten zijn..

Gun je zelf de tijd om het verlies te verwerken, iedereen doet het op zijn eigen manier en bij de ene duurt het soms langer als bij de ander.
Sterkte!

**Geplaatst**: 28-05-14 21:22

Re: het rouwproces...hoe gaan jullie hiermee om ?

Geplaatst: 28-05-14 21:22

Mijn paard is in oktober 2013 gestorven aan koliek. Heel snel en heel onverwachts. Het leek heel onschuldig, de dierenarts er nog bij gehad en twee uur laten stierf hij nog voor dat we hem op de kliniek konden krijgen. Een afschuwelijke dood. Wat een nachtmerrie..

Nu pas, bijna 8 maanden later voel ik me er iets rustiger onder. Ik heb maanden lang het gevoel gehad met een gat in mijn borst rond te lopen, alsof je hart eruit gerukt is. Ik liep elke avond jankend door de stallen tijdens de laatste ronde/check. De leegte en het gemis is nog veel meer dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

Nu voelt het als een dun korstje over een grote wond. Het geneest langzaam, maar het is nog heel makkelijk open te stoten.