Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-01-14 12:28

Geplaatst: 17-01-14 12:28

Jeetje Kim! Wat vreselijk! Heel veel sterkte meid! Je hebt prachtige herinneringen en foto's aan haar.

**Geplaatst**: 17-01-14 12:45

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst: 17-01-14 12:45

Heel veel sterkte toegewenst

, heb met tranen in m'n ogen dit gelezen..

**Geplaatst**: 17-01-14 12:59

Geplaatst: 17-01-14 12:59

Heel veel sterkte..

**Geplaatst**: 17-01-14 15:34

Geplaatst: 17-01-14 15:34

He meis,
Heel veel sterkte.. Je zult je heel naar voelen zonder je maatje in de buurt..
Geef het maar een plekje als je er klaar voor bent..
Afscheid nemen is nooit leuk

**Geplaatst**: 17-01-14 15:57

Geplaatst: 17-01-14 15:57

Wat een prachtige haflinger! Superveel sterkte!! Y;(

**Geplaatst**: 17-01-14 16:09

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst: 17-01-14 16:09

heel herkenbaar.. mijn bijrijdpaard uit mijn onderschrift (waar ik al 3 jaar kwam) is 2 maand terug ingeslapen omdat hij heel erg ziek was.. en nog steeds is hij elk uur in mijn gedachten en wordt ik enorm verdrietig wanneer ik hem aan hem denk.. sterkte :(:)

**Geplaatst**: 17-01-14 16:11

Geplaatst: 17-01-14 16:11

ooohh wat erg !!!11 jaar is veel te jong...

mijn haffie word straks 22... ( waarvan 10 jaar in mijn bezit)
moet er niet aan denken om haar kwijt te raken...

Heeel veel sterkte !!! En wees dankbaar voor de mooie tijd die jullie hebben gehad !!

Liefs

**Geplaatst**: 17-01-14 16:14

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst: 17-01-14 16:14

Die 1e foto zegt alles..

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 17-01-14 16:35

Geplaatst: 17-01-14 16:35

Ja ik dacht al het te herkennen,nogmaals sterkte zoiets is vreselijk

**Geplaatst**: 17-01-14 17:13

Geplaatst: 17-01-14 17:13

foutje, sorry

quoten ging verkeerd :')

**Geplaatst**: 17-01-14 17:33

Geplaatst: 17-01-14 17:33

Mooi geschreven.. heel veel sterkte..

**Geplaatst**: 17-01-14 17:37

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst: 17-01-14 17:37

Heel veel sterkte! Heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen.. Mooi geschreven!

**Geplaatst**: 17-01-14 17:47

Geplaatst: 17-01-14 17:47

*zie onderstaand bericht* ging iets fout met het verzenden ervan.

Laatst bijgewerkt door sjattukuh25 op 17-01-14 17:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-14 17:51

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-14 17:51

Nogmaals bedankt allemaal voor de lieve reacties, het doet mij goed

Miesemuisje en sjattukuh25, Jullie ook veel sterkte. 4,5 is al helemaal veel te jong, dan begint het pas. :(:)

**Geplaatst**: 17-01-14 17:58

Geplaatst: 17-01-14 17:58

ik leef heel erg met je mee, ik heb namelijk twee dagen eerder op 30 okt mijn ruin verloren op 4,5 jarige leeftijd aan atypische myopathie maar dat even terzijde, ik weet exact nu hoe je je voelt, gewoon leeg, iedere dag wens ik hem nog een keer te mogen zien, te aaien en te knuffelen maar vooral om te vertellen hoe geweldig hij was en dat hij voor mij het perfecte paard was, onvervangbaar. Er gaat dan ook geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Ja, op sommige momenten is het erg zwaar ondanks dat ik er verder over zwijg, maar juist nu lijkt de tijd nog steeds stil te staan terwijl het om mij heen gewoon weer verder gaat. Vooral de eerste weken was het een nare droom waaruit ik moest ontwaken, nu langzamerhand beginnen de beelden te vervagen, het gevoel van hem aan te raken begint te verdwijnen, het gevoel van hem omarmen en minuten kunnen knuffelen begint te vervagen, hoe was het ook alweer?! het besef begint inderdaad te komen dat ze er dan niet meer zijn. ik wens je heel veel sterkte toe om je grote verlies een plekje te kunnen geven. Het verdriet worden mooie herinneringen die we nooit zullen vergeten. nogmaals sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-14 18:02

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-14 18:02

Jeetje tranen over mijn wangen van je reactie, zó herkenbaar. Ik heb nu spijt dat ik toen niet open stond om het te verwerken. De dagen voor dat ze zou gaan ben ik langs geweest maar voelde me gewoon goed al die tijd, dat hield ik mij voor tenminste. Al die tijd weinig tranen gelaten, alleen bij het echte afscheid. Ook erna gewoon door gegaan met werk, vriendinnen etc. Nooit even de tijd voor mijzelf genomen om het te verwerken. Het klinkt heel stom dat je zo veel verdriet kan hebben om een dier, maar paarden zijn nou eenmaal net als een kind voor je. Jij ook heel veel sterkte gewenst!

**Geplaatst**: 17-01-14 18:16

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst: 17-01-14 18:16

het is helemaal niet gek dat je zoveel verdriet hebt om je geliefd paardje. Er bestaat naar mijn inziens geen groter klankbord dan juist je eigen paardje, ze weerspiegelen alles zo goed, zonder dat je er erg in hebt leren ze je heel veel en tegelijkertijd worden we vergeven van de fouten die we gemaakt hebben. Ik heb diepe dalen met mijn ruin gekend en momenten van willen opgeven vanwege onervarenheid van mijn kant, maar ik heb doorgezet en dat resulteerde op het avond van zijn overlijden in eigenlijk heel iets moois wat ik helaas zelf door alle stress en verdriet niet mee kreeg. We hebben nl anderhalve dag gevochten voor zijn leven en de middag voor zijn overlijden lag hij al in de stal compleet in shock, telkens als ik weg liep probeerde hij op te staan, hij probeerde te vluchten uit zijn stal, kwam ik weer bij de stal was hij rustig en bleef liggen en dat gebeurde een aantal keren achter elkaar. Helaas had ik dat niet in de gaten omdat ik zoveel aan het regelen was, pas achteraf kwam het besef dat hij eigenlijk maar een ding wilde: Hij wilde mij in zijn bijzijn hebben, en ik kan je zeggen dat doet pijn, verschrikkelijk veel pijn. Had ik maar....... is het achteraf maar ik weet dat ik zoveel mogelijk geprobeerd heb om hem te redden maar het heeft niet mogen baten. ik heb de dagen erna ook niet open gestaan voor mijn verdriet te meer omdat het ongeloof echt overheerste, telkens zei ik het is niet waar , dit kan niet, het is een nachtmerrie en zo ben ik de weken doorgekomen met op de dag van vandaag nog steeds ongeloof tegelijkertijd de confrontatie wat allemaal begint te vervagen.

**Geplaatst**: 17-01-14 18:22

Geplaatst: 17-01-14 18:22

Wat een pracht paard !
Heel veel sterkte !

**Geplaatst**: 17-01-14 19:42

Geplaatst: 17-01-14 19:42

heel erg veel sterkte Y;(

mooi geschreven, kreeg tranen in mijn ogen :(:)

**Geplaatst**: 17-01-14 19:53

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst: 17-01-14 19:53

Wauw het plezier spat van de foto's af. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 17-01-14 20:19

Geplaatst: 17-01-14 20:19

Veel sterkte gewenst.
Een heel mooi verhaal, met een heel verdrietig einde.
Wat jong zeg!
Weet je ook hoe zo'n ernstige peesblessure heeft kunnen ontstaan?
Je hoeft niet te antwoorden als je daar geen zin in hebt hoor.

**Geplaatst**: 17-01-14 21:16

Geplaatst: 17-01-14 21:16

Heel veel sterkte met het verlies van je mooie meisje.

**Geplaatst**: 17-01-14 21:53

Re: En dan komt pas het besef..

Geplaatst: 17-01-14 21:53

sjattukuh25 ook voor mij is je reactie zó herkenbaar! mijn bijrijdpaard is ook overleden aan atypische myopathie, daardoor is het ook allemaal erg snel gegaan, te snel om het echt te beseffen.. voor mijn gevoel stond hij nog gewoon in de wei, ook al wist mijn hoofd wel beter..

maandagavond had de eigenaar de da er al bij gehad, maar dat wist ik toen nog niet, werd dinsdags gebeld dat t niet goed ging, dat was om 12 uur. om half 9 's avonds is hij ingeslapen..

hier gaat ook geen uur voorbij dat ik niet aan hem denk, ik mis hem nog steeds heel erg.. maar heb het er zelf ook (te?) weinig over..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-14 22:21

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-14 22:21

sjattukuh25 Wederom mooi geschreven.. Wat moet het vreselijk zijn je paard zo gezien te hebben. Spijt moeten we niet hebben, zo ga je het nooit kunnen verwerken. Al weet ik dat het verdomd moeilijk is!
Ik ben blij dat ik Joy tot de laatste seconde nog vrolijk heb gezien. Dat geeft mij rust dat ze zo vroeg is gegaan. Ze heeft niet vreselijk lopen lijden, ook al was de peesblessure wel pijnlijk natuurlijk. De onderstaande foto's laten zien dat ze door de pijn heen nog zo vrolijk was. Maakt het aan de andere kant ook wel weer moeilijk, om zo'n vrolijk paard in te laten slapen. Ik heb zelf de keuze niet hoeven maken, dat deed de eigenaresse. Die is er tot haar laatste adem bijgebleven, wat mij rust geeft.

Jij ook nogmaals sterkte Miesemuisje!

grace1989 : Jahoor, mag je best vragen! Het begon met een bult op haar been. Die ging maar niet over en daarom is ze uiteindelijk op de foto gegaan. Daar kwam pas haar peesblessure in zicht, veel erger dan wij gedacht hadden. Bij mij had ze dat jaar daarvoor wel een tussenpeesblessure linksvoor, dat was na heel veel geduld en stappen weer helemaal herstelt, dachten we.. Het bleek dat ze al die tijd gewoon door de pijn heen liep. Er is veel met dr op het strand gereden, wat met een peesblessure niet goed is natuurlijk. Als ik terug denk, zo'n 4 jaar terug is de osteopaat geweest, ze zat rechtsachter vast omdat ze linksvoor last had. Dus waarschijnlijk had ze al heel lang een zwakke pees, maar nooit laten merken. Nu bleek op de laatste foto dat het alleen aan de buitenkanten nog aan een zijden draadje hing.. Zelfs opereren was geen optie meer, dus een keuze was er niet echt meer..

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-01-14 22:48

Geplaatst: 17-01-14 22:48

Veel sterkte Y;(