Bedankt weer allemaal. Lieve reacties zoals hier worden geplaatst kunnen zoveel troost geven.
Het blijft onwerkelijk. Ik zie telkens weer die avond voor me van 17.30 tot 21.45 toen er besloten werd tot euthanasie.
Het zag er in eerste instantie zo goed uit. Ik was een beetje huiverig om te kijken. Misschien vreemd maar het is je eigen pony die daar ligt. Dat komt dan zo vreselijk dichtbij. Ik heb het toch aangedurfd om mijn ogen open te doen en het viel eigenlijk erg mee wat ik zag. Mooie roze darmen welke hier en daar wat dik waren vanwege opgehoopt gas. Ze zijn alles langs gegaan en we kregen steeds meer het idee dat het misschien allemaal wel mee zou vallen. Ik schrok even toen ze de blindedarm eruit haalde. Wat is die enorm groot! Er werd ons verteld dat dit normaal was bij paarden. Toen ze alles waren nagegaan (12 meter darm bij een pony van dit formaat) haalden we opgelucht adem en waren ervan overtuigd dat het goed zou komen.
Totdat ze wat dieper in de buikholte voelden......ineens haalde de chirurg met zijn hand enorm veel bloed en stolsels uit de buikholte. We zagen aan de reacties van de aanwezigen beneden (de veearts van de ambulante kliniek kwam even langs om te informeren en sloeg direct haar hand voor der mond) dat het foute boel was. Paniek uiteraard en direct verdriet. We raken hem kwijt!
Even later werd mij medegedeeld dat ze er niets meer aan konden doen. Een stuk dunne darm was in een holte vast komen te zitten en er was een bloedvat geknapt. Het was einde oefening voor mijn mooie man.