Ik huil nooit achter de Computer, Maar nu kan ik het echt niet drooghouden.
'Onze' Fanja!
Vijf volle jaren heeft ze deel uit gemaakt van onze kudde. Ze voelde gewoon ook als een van onze paarden.
De herinneringen hoe ze Linde ontmoette.
Hoe gek ze met Annisse was, zelfs zo dat Anni haar Mama negeerde Maar met Oma Fanja door de wei stapte.
En dit jaar met Saeby. Dat kleine kereltje die Oma Fanja riep met zijn schrille geluid als Fanja de weg kwijt was en de kudde niet terug kon vinden.
Ook de paarden zijn de kluts kwijt dat ze er niet meer is.
Ze is al etend, de regenboogbrug op gestapt en heeft geen flauw Idee gehad.
Dat was voor ons belangrijk en nu heeft ze rust.
Lieve Fan Rust zacht.
10 Dikke knuf!