Ibbel schreef:Typisch staaltje van antropomorfiseren. Want wat gebeurt er bij (kudde-)dieren in de natuur? Die zonderen zich af als ze te zwak worden om de kudde bij te houden (als ze niet eerder al door een roodier zijn gegrepen tenminste). En geen kuddedier die gaat denken: gut, hij/zij kan niet meer meekomen, of die gaat wachten tot-ie z'n laatste adem uitblaast.
Een merrie met een dood veulen blijft er ook even bij staan, duwt twee keer met de neus ertegen en sluit dan weer aan bij de rest van de kudde. Heb zelfs een documentaire gezien waarin een zebra bij haar stervend veulen bleef ondanks de aanwezigheid van roofdieren, pas toen het idd te heet onder haar voeten werd en het veulen helemaal weg was, galoppeerde ze terug naar de kudde.
Ik denk dat niemand hier beweerd dat paarden over de dood denken als mensen (want wij maken het nu ook wel oeverloos moeilijk, met onze taboes), maar ik denk zeker wel dat paarden het besef hebben "dat paard leeft" of "dat paard is dood".