Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-01-12 23:59

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 09-01-12 23:59

Ik ben er bij mijn paard ook bij geweest. Natuurlijk is het ontzettend rot, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Voor mij was het heel belangrijk dat hij zich tot op het laatst vertrouwd voelde en dat ik er tot het laatst voor hem kon zijn.

**Geplaatst**: 10-01-12 12:08

Geplaatst: 10-01-12 12:08

Jazeker was ik er bij. Ik stond op het moment van neerzakken in de deuropening - moest van artsen in Utrecht voor mijn veiligheid, maar mijn fargo ging heel rustig liggen alsof hij ging slapen. Hij stortte niet neer ofzo, hij ging gewoon heel natuurlijk liggen. Toen hij eenmaal rustig lag, mocht ik bij hem. Hij wist dat ik erbij was want hij hoorde mijn stem. Je denkt van te voren dat je het niet aankunt, maar vaak ben je veel sterker dan je denkt juist voor je paard omdat je er voor hem wilt zijn. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 10-01-12 12:13

Geplaatst: 10-01-12 12:13

Ik ben er bij gebleven toen mijn paard werd ingeslapen, was voor mij de eerste keer en zag er ook best tegenop, maar ik heb er geen spijt van gekregen. Het verliep heel rustig en snel. Ben blij dat ik er bij ben geweest en zo toch ook een "afsluiting" had.

**Geplaatst**: 11-01-12 18:19

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 11-01-12 18:19

Gelukkig is hte mij nooit overkomen...
Maar ik zou er toch altijd bij willen zijn. Dan is het afscheid ''compleet'' Je kan hem steunen, maar ook zeggen ''het is goed zo''. Dan is hij toch met een gevoel ingeslapen dat hij weet dat je er voor hem was, denk ik, het stelt hun gerust.

Superveel sterkte met dit verlies, en ook sterkte met de keuze!

**Geplaatst**: 11-01-12 20:43

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 11-01-12 20:43

Ik ben er ook bijgebleven toen mijn pony werd ingeslapen, samen met één
van mijn verzorgsters. Het verschil is dan wel dat hij al lag en dus niet nog
hoefde te gaan liggen, maar ook als dit wel het geval was geweest had ik
er zeker bij willen zijn. Ik hoefde dus ook niet aan de kant omdat hij zou vallen,
en heb hem de hele tijd kunnen aaien en tegen hem kunnen praten.
Het voelde inderdaad als steunen tot op het allerlaatst.

Op het moment zelf was het moeilijk, maar ik weet zeker dat ik er ontzettende spijt
van zou krijgen als ik het niet gedaan had.

**Geplaatst**: 12-01-12 22:04

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 12-01-12 22:04

Heel veel sterkte, ben je er uiteindelijk bij gebleven?

**Geplaatst**: 13-01-12 10:50

Re: was je erbij... toen?

Geplaatst: 13-01-12 10:50

Wij hebben vorige week donderdag onze liefste pony in moeten laten slapen. Mijn dochter van 12 is er van het begin af aan bij geweest en geen moment van pony's zijde geweken. We hebben Sindy geholpen met gaan liggen en haar geaaid en tegen haar gekletst. Sindy is heengegaan met haar oortjes naar voren en haar mond vol gras...