Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-04-24 19:14

Geplaatst: 10-04-24 19:14

Ik heb ook echt zo veel aan dit topic. Heel fijn.

Iedereen doet 't op z'n eigen manier, maar er is gewoon begrip. Pas als het zover is weet je hoe 't voelt..

Zijn 1e verjaardag zonder hem ben ik gaan fietsen langs de stallen waar hij heeft gestaan. In beweging vind ik fijn, overspoeld 't me niet zo. En een mooie plant in z'n voer emmer gezet.

Vooral gewoon doen wat goed voelt.

Het is nu bijna 1,5 jaar geleden en vandaag heb ik met m'n zus van kast geruild. We hadden 2 kasten voor onze 3 paarden en het voelde nu of uniek flavio z'n kast had ingenomen... Al heb ik pas laatst z'n spullen eruit gehaald en die zijn nu hier thuis. Had ik ook echt niet gedacht. Wat zou ik hebben aan de spullen zonder m'n pony...? En toch, z'n halster hangt in m'n auto, al 1,5 jaar en de rest is dus nu thuis.

Nu dus de spullen in de kasten omgeruild, want het voelt echt als zijn kast.

**Geplaatst**: 11-04-24 14:14

Geplaatst: 11-04-24 14:14

Ik vond dit topic 2 dagen geleden, heb zo zitten huilen dat ik nu pas ruimte voel om te reageren. Mijn mooie dame is ondertussen bijna 9 jaar geleden ingeslapen, ze was mijn steun en toeverlaat. Soms kijk ik het topic door wat ik voor haar gemaakt heb en dan komt de emotie weer volop boven. Ik ben eind februari m'n intens lieve hond Wally kwijtgeraakt aan een erfelijke hartaandoening en dat maakt dat het verdriet om mijn lieve Jamie ook weer even keihard naar boven komt zeilen. Als ik dan dat topic teruglees herken ik zoveel van mijn hond in het verhaal over Jamie, ook hij was net zo'n goedzak, heeft zowel mensen als andere honden geholpen om door hun oliebol heen te komen. Ik vind het heel fijn dat er zoveel gelijkenis tussen die 2 was eigenlijk, maar het feit dat ik ze nu alletwee moet missen breekt echt m'n hart :'(. En hoewel mensen om me heen zich echt wel realiseren hoeveel verdriet ik heb (gehad) om het verlies van mijn hond & paard, echt begrijpen kunnen ze het niet. Fijn om hier te lezen dat ik niet de enige ben.

Na jamie heb ik 2 jaar later mijn andere paard verkocht en heb sindsdien geen paarden meer gehad, ik kon het simpelweg niet. Heb sinds een tijdje wel weer een beetje de wens, maar nog niet genoeg om het door te zetten. Ik heb een paar weken voordat Wally overleed een pup erbij genomen, wilde heel graag dat hij nog een stukje van de opvoeding mee zou krijgen en ik ben heel erg blij met de afleiding en blijdschap die het me geeft, ook al is het een heel dubbel gevoel. Ik wilde niet weer in zo'n gat vallen als met Jamie destijds. Ik heb ook nog een herplaatser in huis, dus nog steeds 2 honden, maar er mist er echt een.

Voordat Jamie ingeslapen werd hebben we een fotoshoot gedaan, dat heeft me echt enorm veel troost gegeven, dus dit keer heb ik het ook heel bewust gedaan toen Wally ziek bleek te zijn, die foto's zijn me zo intens dierbaar

En m'n mooie witte dame

Afbeelding

**Geplaatst**: 11-04-24 18:43

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 11-04-24 18:43

Ik heb ook zoveel aan dit topic. Ik herken ook heel veel. Ik moet zeggen ondanks dat ik weet dat het de enige juiste keuze is geweest is het gemis er nog elke dag. Ik doe helemaal niks meer met de paarden. Ik kan het gewoonweg niet. Heb alles weggedaan en kom ik ook niet meer op stal. Het is eerlijk gewoonweg te pijnlijk. Wat ik lastig vind is dat het verdriet je zo blijft overvallen, soms uit het niets moet ik heel hard grienen, maar goed ik laat het inmiddels gewoon gebeuren want tegenhouden lukt niet. Maar ik mis m’n maatje.

**Geplaatst**: 24-05-24 10:29

Geplaatst: 24-05-24 10:29

Ik heb net hier bijgelezen, maar zo herkenbaar, in december is mijn ruin van 32 overleden en hoewel je weet dat het er een keer aankomt blijft het zo lastig.
Kort daarop is onverwachts mijn appaloosa merrie van 14 overleden.

De ruin hebben we 22 jaar gehad en de merrie vanaf veulen dus 14 jaar, ze zijn zo'n groot deel van je leven dat het inderdaad voelt alsof er een stuk van mezelf mist.

**Geplaatst**: 24-05-24 11:14

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 24-05-24 11:14

Hier blijkt dat al Tet haar spullen prima passen op onze andere paarden!
Mijn droom was altijd om met Tet wedstrijden te rijden, helaas is dat niks geworden maar die droom maar ik nu met Pedro waar

De luxe zweetdeken die ik voor Tettemuiske had gehaald, past goed op Pedro! Die krijgt hij nu op als het frisjes is wanneer we wedstrijd hebben waardoor Tet toch nog een beetje mee is! Haar vliegendeken past goed op het paard van mijn moeder dus dat is ook fijn! Geen idee wat ik met de spullen had gedaan als ik geen andere paarden had. Waarschijnlijk alsnog bewaard voor een later paard

**Geplaatst**: 24-05-24 16:55

Geplaatst: 24-05-24 16:55

Ja dat vind ik wat lastig.
Ik had een tijd terug een mooi halster nog van appie waarvan ik dacht dat stalgenootje die wel kon gebruiken voor een pony.
Maar op het moment dat ik die mee wilde nemen naar stal kreeg ik het toch even heel zwaar.
Ik heb het dus thuis laten hangen.

**Geplaatst**: 24-05-24 19:45

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 24-05-24 19:45

Ja aan een ander meegeven zou ik ook niet kunnen! Zit toch wat emotionele waarde aan!

**Geplaatst**: 24-05-24 20:04

Geplaatst: 24-05-24 20:04

Flubberboot schreef:
Hier blijkt dat al Tet haar spullen prima passen op onze andere paarden!
Mijn droom was altijd om met Tet wedstrijden te rijden, helaas is dat niks geworden maar die droom maar ik nu met Pedro waar De luxe zweetdeken die ik voor Tettemuiske had gehaald, past goed op Pedro! Die krijgt hij nu op als het frisjes is wanneer we wedstrijd hebben waardoor Tet toch nog een beetje mee is! Haar vliegendeken past goed op het paard van mijn moeder dus dat is ook fijn! Geen idee wat ik met de spullen had gedaan als ik geen andere paarden had. Waarschijnlijk alsnog bewaard voor een later paard

Toen een aantal jaar geleden mijn pony overleed pasten sommige dingen op mijn andere merrie, daar had ik dan minder moeite mee omdat het gelijk gebruikt werd en ik soort van “door moest”. Nu is mijn andere merrie ook overleden en dus geen paarden meer, en ik betaal mijn oude stalhouder een klein bedrag per maand om mijn spullen te laten staan :')

kan het niet weg doen en wil het later (lees = over minimaal 5 jaar) gebruiken voor een ander paard. Maar kan de spullen nu nog steeds niet echt zien. Heel raar, zo heb ik me nog nooit gevoeld. En dat meer dan 6 maanden later. Ze is ook wel bijna 20 jaar bij me geweest, maar toch. Meestal ben ik daar harder in.

**Geplaatst**: 24-05-24 21:02

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 24-05-24 21:02

Ik voel me zo slecht, want eigenlijk heb ik best een deel weggedaan. Dekens die over het lichaam lagen had ik zoiets van "hup, meer plaats in mijn kast". Zijn halster thuis dat hij op de kliniek droeg en zijn andere halster, krijg ik wel niet weg. Maar sommige dingen heb ik wel verkocht. Niet zo heel veel, want was vooral supplementen. Maar zijn staartbeschermer en voeremmer gaan niet weg. Ik ben nog in dubio of mijn jonge merrie die krijgt. Ik heb voor elk paard een kleur emmer. Voor Furst had ik een paarse, mijn fjordenruin een oranje, mijn oudste fjordenmerrie een roze en Unola, de jongste een rode. Maar het staat haar niet zo. Want ook de halsters. Furst had donkerblauw/turqoise, Abel baby blauw, Tara roze en Unola paars. Dus dan zou haar emmer bij haar passen.. Stomme gedachte ook soms he. Maar ben nog in dubio :p

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-24 09:20

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-24 09:20

Ik heb meteen veel weggegeven. Ik wist op voorhand al "na de liefde van mijn leven zal er geen ander meer zijn", en ik heb meteen de dure supplementen aan paarden die ze konden gebruiken gedoneerd, en een hele kist EHBO voor mijn stalgenoten aan de stal cadeau gedaan. Ik vind het zonde die zaken ongebruikt te laten, als iemand er nog iets aan kan hebben..

Mijn dekens en de meeste van mijn onderleggers zijn met mijn beste vriendin mee gegaan, de spullen voor stal/wei te onderhouden heb ik onder mijn stalvriendinnen verdeeld. Bijna een jaar later wilde ik mijn bbp verkopen, hing hier ook maar te hangen - mijn beste vriendin wilde hem overkopen, dus lintje er omheen en happy birthday. Allemaal leuke spullen, maar emotioneel gezien had ik hier niet zo'n band mee, en al die spullen zijn naar mensen gegaan die aan Daisy zullen denken als ze ze zien/gebruiken, en dat vind ik een heel fijne gedachte.

Maar mijn Daisy haar halster, hoofdstel en poetsspullen.. Die blijven de rest van mijn leven bij mij. Die zijn echt van haar, daar zit heel veel emotionele waarde aan. Zadeltje verkoop ik waarschijnlijk nog wel eens. Het halster hangt in de gang, van haar bit heb ik jaren geleden al (toen we naar bitloos overschakelden) een dreamcatcher gemaakt (incl. plukje staart), die hangt al jaren boven de schouw

Toen ik mijn prikpalen wilde verkopen ging mijn vriend dwars liggen haha, we gebruikten ze vorig jaar na het inzaaien van de tuin om vlaggetjes te spannen om de vogels weg te houden. Dus elk jaar staan er nu blauwe prikpalen in onze tuin

Etensbak hangt aan mijn tuinhuis, met daisies

In één van de metserskuipen hebben we een rozenstruik geplant.

**Geplaatst**: 27-05-24 10:43

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 27-05-24 10:43

wat herkenbare verhalen

toen ik mijn merens pony verloor (2016) aan een genetische blessure ik had haar 13 jaar... heb ik na haar overlijden 4 dagen later een veulen gekocht die heb ik na 7 jaar (2024) ook door een genetische blessure leed moeten laten gaan ..... na 2 maanden heb ik nieuw maatje gekocht waar ik nu mee verder ga in de hoop dat deze wel oud mag worden bij mij

ik merk dat paarden voor mij een levensdraad bied zonder ben ik mezelf echt kwijt en paarden houden mij gelukkig ook al heb ik 2 kids en liefdevol gezin kat en hond enzovoorts heb ik m'n paardenmaatje echt nodig om mijn prikkels te verwerken en dankbaar dat mijn man me hierin steunt en dat het mogelijk is om een paard en gezin samen te koppelen.

**Geplaatst**: 28-05-24 06:33

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 28-05-24 06:33

Ik heb ook alles weggegeven aan bekende.
Allee, het bit gebruik ik nu voor een paard dat ik rij van een kennis momenteel. Het hoofdstel is naar mn dochter haar paar gegaan, alsook de dekens.
Enkel haar halster hangt als reserve in de trailer en haar beenbeschermers hangen nog steeds in de stal waar ze ook hingen toen ze vertrok.
Zo lijkt ze nog steeds een beetje erbij op stal.

Het zadel hou ik nog even bij om te kijken of die evt past volgend jaar als we ons jonkie zadelmak gaan maken.

**Geplaatst**: 28-05-24 07:26

Geplaatst: 28-05-24 07:26

sheeltje wat jij zegt heb ik dus ook precies.
paarden nodig om mijn prikkels te verwerken, ik heb met mijn merrie niet zo’n band omdat ze niks wil behalve eten dus dat valt dan wat tegen.
dus dat mis ik wel nog steeds heel erg.

appie was echt daar in helemaal perfect, die vond ook alles leuk.
ben wel eens aan het kijken naar nog weer een tweede er bij maar vind ik lastig.
merk dat ik heel erg kijk naar vosjes met blonde manen, net zoals hij ook was.
ik heb mijn profielfoto ook nog steeds van hem, wil dat nog niet veranderen.

**Geplaatst**: 28-05-24 13:57

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 28-05-24 13:57

Qua spullen heb ik van mijn eerste pony haar halster, show hoofdstel en wat dekjes met naam , en een bucas zweetdeken bewaard die ik nu vet toevallig op mijn nieuwe paard kan gebruiken te leuk eigenlijk

hechte veel waarde aan die deken omdat ik die van mijn vader ooit gekregen had.

qua spullen van yuri die kan ik nu allemaal op mijn nieuwe paard (johnny) gebruiken behalve zijn beschermers die zijn te groot maar dat verkopen dat lukt in mijn hoofd nog even niet dat komt vanzelf dat ik niet bruikbare spullen verkoop eerst even alles op rijtje ik hecht me altijd aan spullen

**Geplaatst**: 30-07-24 08:58

Geplaatst: 30-07-24 08:58

De spullen heb ik meteen een dag na Arwens overlijden opgeruimd, ik wist dat ik het later niet meer zou kunnen. Ik heb het dekje met haar naam erop, haar eerste halster en haar hoofdstel gehouden.

Het is nu 8,5 jaar later en ik mis haar nog steeds zo. Ook schuldgevoel - had ik meer voor haar kunnen/ moeten doen? (Ingeslapen met kissing spines en HKO)

Ik wil nog even een paar foto's van haar posten. Hoe langer ze weg is hoe meer ik me realiseer dat ze ook gewoon serieus mijn beste vriendin was. Klinkt raar om dat te zeggen maar mijn andere vriendschappen zijn zo onzeker. Zij was er altijd.

Afbeelding

**Geplaatst**: 30-07-24 10:31

Re: [IM] Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 30-07-24 10:31

Mooi paard Sheran, en ik weet hoe je je voelt, bij mij is het nu 3 1/2 jaar geleden, 11 november 2020.

**Geplaatst**: 30-07-24 10:42

Re: [IM] Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 30-07-24 10:42

Prachtig paardje

Hier hetzelfde hoor. Is afgelopen september gebeurd, en het voelt nog steeds alsof een deel van mij is gestorven. M’n allerbeste vriendin is weg en soms is het nog steeds niet te bevatten.

Wel merk ik een verandering in mezelf, ik kom langzaam uit de overlevingsmodus nu mijn situatie op werk wat relaxter is en merk dan dat ik het verdriet beter kan toelaten. Fijn is het niet, want het is gelijk janken als ik erover nadenk, maar misschien zit er dan toch wat progressie in.

Het is gewoon verschrikkelijk. Het ergste wat er is, familieleden/vrienden kwijtraken. Want dat zijn ze. Misschien heelt dat wel nooit helemaal en moeten we dat ook niet verwachten.

Hopelijk gaat het een beetje goed met iedereen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-24 11:31

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-24 11:31

Eapy schreef:
Prachtig paardje

Hier hetzelfde hoor. Is afgelopen september gebeurd, en het voelt nog steeds alsof een deel van mij is gestorven. M’n allerbeste vriendin is weg en soms is het nog steeds niet te bevatten.

Wel merk ik een verandering in mezelf, ik kom langzaam uit de overlevingsmodus nu mijn situatie op werk wat relaxter is en merk dan dat ik het verdriet beter kan toelaten. Fijn is het niet, want het is gelijk janken als ik erover nadenk, maar misschien zit er dan toch wat progressie in.

Het is gewoon verschrikkelijk. Het ergste wat er is, familieleden/vrienden kwijtraken. Want dat zijn ze. Misschien heelt dat wel nooit helemaal en moeten we dat ook niet verwachten.

Hopelijk gaat het een beetje goed met iedereen.

Ik verwacht niet dat het ooit echt helemaal zal helen. Dat "wist" ik op voorhand. Ik kan me niet voorstellen dat je ooit 100% zonder verdriet of pijn terug blikt.

Er zit bij mij wel al heel veel dankbaarheid bij. Een hart vol liefde.
Maar ook altijd pijn en verdriet - want je bent een deel van je leven en hart kwijt.

Hier vorige week nog naar gedroomd. Dat het weer "die dag" was. Bah.

**Geplaatst**: 30-07-24 11:33

Re: [IM] Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 30-07-24 11:33

Mijn Tut ben ik vorig jaar 16 juni verloren. Dat kan soms nog zo vreselijk pijn doen... denken had ik iets anders moeten doen, wat heb ik verkeerd gedaan, had ik iets beter kunnen doen. Maar niemand wist waar haar benauwdheid vandaan kwam. Ja uit de darmen, maar doordat ik oud hooi met naar later bleek wat schimmel heb gegeven ? Stomen hielp nauwelijks ook. Zit er nog vaak over na te denken.

**Geplaatst**: 30-07-24 12:06

Geplaatst: 30-07-24 12:06

Ik ben eind maart 2023 mijn merrie verloren die ik 20 jaar heb gehad. Ze is 26 geworden. Het blijft zo enorm pijn doen. Ik kan ook wel weer van dingen genieten maar niemand vervangt haar.
Ze was wijs, eigenwijs, onvervangbaar, en onbeschrijfbaar belangrijk voor me.
Ik vind het fijn dat dit topic er is

Haar leven is heel goed geweest met hele dagen in de wei en ik heb haar in laten slapen op een moment dat ze daar niet meer paardwaardig in kon

Ik heb tot haar 25e rustig kunnen rijden (en daarvoor lang vrij uitgebreid) en had graag langer genoten van haar samen wandelen en weidepensioen. Maar na een dubbele blessure opgelopen in de wei ging het echt niet meer

Ontzettend dankbaar ben ik voor haar warmte liefde en vriendschap

Heb een lieve man en een paar echt goede vrienden waar ik enorm dankbaar voor ben maar een paard waar je ahw mee opgegroeid bent valt daardoor niet te vervangen..

Ze was /is haar eigen persoon

Fijn dat dit topic er is, ik durf nu eindelijk te reageren

Zou soms zo graag nog met haar wandelen en genieten van haar wijze en nuchtere blik op alles

Afbeelding

**Geplaatst**: 30-07-24 12:24

Re: [IM] Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 30-07-24 12:24

Hier in oktober mijn lieve vriendin verloren. Merk wel dat ik er inmiddels vrede mee heb. Moet soms echt nog wel huilen als ik aan haar denk. Maar steeds vaker kijk ik terug met een lach ipv een traan.

**Geplaatst**: 30-07-24 14:48

Re: [IM] Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 30-07-24 14:48

Dikke knuffel voor jullie.

**Geplaatst**: 30-07-24 15:07

Re: [IM] Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 30-07-24 15:07

Dikke knuffel, sterkte en welkom! Je mag altijd even je hart luchten hier :(:)

**Geplaatst**: 30-07-24 15:09

Geplaatst: 30-07-24 15:09

Veel sterkte en een dikke knuffel voor jullie :(:)

Ik sta zelf nog aan de andere kant: mijn vriendje is er nog, maar de afspraak staat al wel gepland voor dit najaar. Mijn paard heeft ernstige artrose in meerdere benen en een flinke blessure aan een ander been, is slecht de winter uitgekomen en was ook echt een periode erg ‘down’.. Permanent op pijnstillers was eigenlijk nog de enige optie, dus hij staat nu sinds mei op Equioxx. Wel in overleg met de dierenarts besloten dat hij ingeslapen zal worden voor de winter, want de kou en de modder zijn gewoon heel slecht voor zijn benen. En ook nu tijdens het goede seizoen op de Equioxx is hij niet helemaal rad.

Maar nu zie ik hem door de pijnstillers, de lange dagen op de wei en het mooie weer mentaal helemaal opleven, en ga nu toch twijfelen of ik wel de juiste keuze maak

. Ik lees hier dat veel mensen zeggen dat ze zich schuldig voelen of twijfelen over hun keuzes, en ik weet nu al dat ik dat waarschijnlijk ook heel erg ga hebben… En ik wéét dat de kans heel groot is dat hij in de winter weer hard achteruit kan gaan, dat zijn aandoeningen alleen maar kunnen verslechteren en dat ik hem op deze manier écht lijden kan besparen, maar toch voel ik me nu al zó schuldig… Want wat als hij het helemaal niet met mij eens is..

**Geplaatst**: 30-07-24 15:41

Re: [IM] Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 30-07-24 15:41

Ah dat snap ik ook helemaal hoor, die twijfel… mijn andere pony heb ik ook een beetje “preventief” laten gaan, die had zware allergieën en kwam de zomer juist heel slecht door. Heb haar in de lente laten gaan, zodat ze niet nog een zomer hoefde te overleven. Daar heb ik gek genoeg meer rust van dan het paardje wat vorig jaar stokkreupel stond en het echt móest gebeuren… maar niet iedereen is zo natuurlijk. Je doet het goed. Veel sterkte.