Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-07-09 11:33

Geplaatst: 23-07-09 11:33

Max,

Helaas weet ik zijn precieze geboortedatum en sterfdatum niet.
Max was een shet en is ongeveer 9 jr geworden.

Ik heb Max bijna 3 jr. lang verzorgd maar ben toen weggestuurd door valse beschuldigingen.
Vorig jaar rond April hoorde ik dat Max in de sloot was gevallen en was verdronken.
Hij heeft nog geprobeerd om eruit te komen maar helaas is het hem niet gelukt.
Toen hij nog leefde heb ik er over nagedacht om hem over te kopen omdat zijn eigenaren hem nogal verwaarloosde.
Jammer genoeg kon ik geen stalling vinden toendertijd en is het niet doorgegaan.
Anders had hij misschien nu nog geleefd.

**Geplaatst**: 23-07-09 13:24

Geplaatst: 23-07-09 13:24

Olly was mijn lievelingspony op de manege, toen hij daar kwam mocht ik er op rijden. Ik heb er een aantal weken achter elkaar op gereden omdat ik met hem ook mee zou doen met achttal. Ik kon lezen en schrijven met hem. Met ponykamp mocht ik ook op hem. We hadden een hele speciale band. Maar Olly had ook rugproblemen. Toen hij 4 was is hij bij het bekappen op zijn rug gevallen. Daarbij is een wervel gebroken. Eerst stond hij maanden op rust daarna kreeg hij een prikje van de dierenarts zodat zijn rug verdoofd was. En toen kwam hij dus bij ons op de manege. Alleen afgelopen winter ging het mis, het spuitje was uitgewerkt en gooide mensen eraf omdat hij pijn had. Toen hebben de eigenaren van hem besloten om hem ergens anders te laten staan, daar zou hij alleen maar op de wei staan en op het advies van de dierenarts zouden ze hem elke dag longeren. Maar toen raakte hij ook nog kreupel aan zijn voorbenen en hebben ze besloten hem in te laten slapen. Ik zal hem nooit vergeten.
Olly is 13 mei 2009 ingeslapen, hij was toen 5 jaar.

Olly en ik:
Afbeelding

**Geplaatst**: 23-07-09 15:26

Geplaatst: 23-07-09 15:26

Pancho was het paard van mijn zus. Hij is ingeslapen op 28-10-2008. Hij had leukemie. Hij is 11 jaar geworden.
Mijn zus reed dressuur ermee. Zijn nivo was Z2. Ze wilde verder met hem in de dressuur, helaas heeft ze hem slechts 1,5 jaar gehad. Het was een superpaard om te rijden.

Hier een foto waar ik priveles op hem had.

Afbeelding

**Geplaatst**: 25-07-09 09:50

Geplaatst: 25-07-09 09:50

Voor altijd in mijn hart

Naam;Goldie
Ras; Haflinger x Arabier
Geboortedatum; niet bekend
Overleden op; 26 april 2009
Ze was bijzonder omdat;
Goldie was een perfecte manegepony, ze was een van de weinigen die nadat ze door onze manege gekocht is, ook mocht blijven, om echt lessen te gaan lopen. Veel pony's waren net te vervelend, of te snel etc. Goldie niet, ze was anders. Veel mensen vonden haar niet zo fijn, ze zou veel bokken. Maar, ze moest nog veel leren. Bij mij heeft ze nooit gebokt.. Ik zou goldie huren, maar plots haalde de manegeigenaar haar 'sochtends uit stal, zodat ze naar de wei kon. Bleek dat haar bovenbeen gebroken was. Met veel pijn heeft ze toen een spuitje gekregen. Rust zacht lieve Goldie, jij was speciaal voor mij

**Geplaatst**: 06-09-09 21:00

Geplaatst: 06-09-09 21:00

Naam: Sylvester
Ras: kwpn Linaro x Grosso Z
geboorte datum: 14-04-'99
overlijdens datum: 15-08-'08

Door erge atrose in zijn hals hebben we hem voorgoed moeten laten gaan.
Het gemis is elke dag nog enorm en weet nog steeds niet wat ik zonder hem moet

Vergeten zal ik hem nooit, en ooit,ooit komen we elkaar weer tegen!

Afbeelding

Als ik bang was of verdrietig,
kon je me aan kijken vol begrip.
Met je warme bruine ogen,
met je rustgevende blik.
Als ik onzeker was of bang,
gaf je me vertrouwen en moed.
We konden iedereen aan,
al was dat niet voorgoed.
Want opeens was je weg,
de horizon achterna vliegensvlug.
Ik mis je o zoveel,
kom nu maar terug.
We hebben moeten overwinnen,
om te worden wat we nu waren.
En uiteindelijk waren we het ultieme koppel,
wat ik nu weer moet laten varen.
Nu je er opeens niet meer bent,
voel ik me zo schuldig over alles.
Ik had veel dingen anders moeten doen,
moeten leven met de dag.
Ik keek elke dag zo naar je uit,
voelde me een koningin op jouw rug.
Ik deed zoveel ik kon voor jou,
en je gaf me daar zoveel voor terug.
Nu ben ik je kwijt,
was nu nog even bij me gebleven.
Had ik je nou nog maar kunnen aaien,
al was het maar heel even.
Ik voel me zo leeg van binnen,
over mijn wang rolt steeds een traan.
Ik voel een groot gemis,
waar geen woorden voor bestaan.
Ik zal je nooit vergeten,
dat heb ik je beloofd.
Je kunt nu lekker slapen,
zonder zorgen aan je hoofd.
Maar ik wil nog wel duidelijk zeggen,
dat ik zoveel van je heb geleerd.
Je hebt me over hobbels gedragen,
je deed voor mij nooit iets verkeerd.
Ik heb van je gehouden,
zoals ik van geen ander deed.
En ik zal van je blijven houden,
als je dat maar niet vergeet.
Je was mijn grootste trots,
mijn liefde, mijn alles.
Ik hield van je,
ik hou van je.

**Geplaatst**: 29-09-09 18:17

Geplaatst: 29-09-09 18:17

Chivance schreef:
Naam: Beauty (in stamboek zo'n Arabische naam die ik nu even niet weet)
Ras: arabier
Leeftijd: 30
Wat was er zo speciaal aan haar? Onze dochter heeft haar gekregen toen ze zes jaar werd. Gezien Beauty 1,49 was, was dit een reus voor zo'n klein meisje. MAAR Beauty was een echt moedertje voor ons dochtertje. We hadden hierdoor zoveel respect voor Beauty. En dan, eigenlijk geheel onverwacht, is ze op 08.01.2005 gestorven in de armen van ons dochtertje die toen 10 was. Ze heeft gewacht met sterven tot onze dochter bij haar was en tegen haar zei 'ga maar meisje, het gaat hier niet meer voor jou'. Toen pas gaf ze de strijd op.
Ondertussen zijn we bijna anderhalf jaar verder, maar Beauty hebben we op een halsketting moeten laten graveren voor haar, die ze nu altijd aan heeft. Zo is ze toch nog een beetje bij haar!

wow

**Geplaatst**: 02-10-09 15:01

Geplaatst: 02-10-09 15:01

Naam van je paard; Angel
Geboortedatum: 1-5 - 06
datum van overlijden:5-09-07
Iets over je overleden paard : Het was eeen super lief veulentje van onze merrie.
hij betekende veel voor ons, hij was al heel mak toen ie geboren werd katakter had ie van zijn moeder .
erg lief en wou graag gepoets worden.
Hoe is je paard overleden. hij is toen die bij z'n moeder wegkon verkocht aab mensen,
en helaas horen wij via die msensen dat hij is overleden aan koliekaanval

ik heb hier elke keer nog zoveel vedriet van nu nog omdat ik het nu typ toen ik het hoorde me hele leven ging kapot.

**Geplaatst**: 04-11-09 21:55

Geplaatst: 04-11-09 21:55

Vandaag is het alweer 2 jaar geleden dat ik het verschrikkelijkste telefoontje in mijn hele leven kreeg.
nml dat ik snel moest komen want satour lag dood in stal.
mensen mensen wat staat de wereld dan stil zeg,en nog is het niet te bevatten.
ondanks dat ik nu toch weer 4 andere paarden heb mis ik mijn kleine lieve eigenwijze vriendje nog steeds heel erg.

lieve satour ik hoop dat je het op de groene weide heerlijk naar je zin hebt.
ik mis je lieverd.
Afbeelding

**Geplaatst**: 05-11-09 21:48

Geplaatst: 05-11-09 21:48

Mijn lieve oude merrie Odilla verdient hier ook een plekje!

Naam: Odilla
ras: KWPN
geboren: april 1984
overleden: 15 oktober 2009
reden: ouderdom

Bijzonder omdat: ze de allerliefste was, van wie en met wie ik alles op paardengebied heb mogen leren!

Afbeelding

*** R.I.P. Odilla ***

**Geplaatst**: 10-11-09 21:28

Geplaatst: 10-11-09 21:28

simodi schreef:
Mijn lieve oude merrie Odilla verdient hier ook een plekje!

Naam: Odilla
ras: KWPN
geboren: april 1984
overleden: 15 oktober 2009
reden: ouderdom

Bijzonder omdat: ze de allerliefste was, van wie en met wie ik alles op paardengebied heb mogen leren!

*** R.I.P. Odilla ***

Wauw, wat mooi dat ze zo oud is geworden! En daar ook aan is overleden, beter dan een ziekte of iets anders naars!
Heel veel sterkte met het verlies voor iedereen! Ik vind het allemaal heel erg, ook al is het al 3 jaar geleden! Ik zit hier zelfs al in de tranen door al jullie mooie en ontroerende verhalen!

**Geplaatst**: 10-11-09 21:50

Re: [Verzameltopic] Overleden paarden/pony's

Geplaatst: 10-11-09 21:50

ennis de tinker 5 jaartjes jong 1 mei 2009 overleden
kleine develin pas een jaartje oud afgelopen donderdag snik snik

**Geplaatst**: 18-05-10 23:03

Geplaatst: 18-05-10 23:03

Blijkbaar al lang geleden iets gepost geweest. Hopelijk mag dit nog...?

Afbeelding

Mijn lieve Charley werd geboren op 1 mei 2008, om 2.15u. Oooooo, wat was ik gelukkig! Een mooi, zwart gezond hengsteveulen uit mn lieve, maar o zo vermoeide Ceara-muis. Alles leek goed te gaan. Bevalling verliep supervlot, nageboorte ging er bijna direct af en Charley stond na enkele minuten.
Eerste moeder-zoonmoment was beetje onwennig, maar t lukte

Ceara liefkoosde haar zoon en likte hem droog.

De voorbije weken hadden me véél slapeloze nachten bezorgd en ik was echt blij da alles goe leek te gaan

Leek te gaan... Want 's morgens moest ze niet meer van hem weten. Drinken mocht ie niet, en al dichterbij komen zeker niet. Ze had giga-baknijd naar hem.
DA gekomen, de biest per fles gegeven.
Om de 2 uur moest Charley aan Ceara gezet worden, Ceara vastgehouden. Ik was kapót! Daarnaast ook nog es gaan werken... Ik was geen frank waard

Maar het ging niet goed met mn klein lieve man. Hij werd magerder en magerder, Ceara viezer en viezer.

Wat deed ik verkeerd? Wat moest ik nog meer doen?

Die 10de mei naar Merelbeke gebeld; dit wat niet goed. Zondag 11 mei (moederdag) moesten we om 9 u in de kliniek zijn. Daar aangekomen is Charley inéén gezakt.
Ik kan je zeggen, hem daar zo zien liggen, dat doet PIJN. Je bent zo machteloos, je kan niets doen

Enkel hopen dat t goed komt.

En het kwam goed. 13 mei was zn gloriedag. Dan is ie nog mee geweest naar buiten, in de zon! Wat was ik blij, ik had weer hoop.
Maar ijdele hoop, zo bleek. 14 mei was weer slechter en het zou niet meer goed komen…

Charley stierf na een week vechten, op maandagmorgen 19 mei rond 4 u ’s morgens.
Wat een pijn, wat een verdriet!

Ik heb gedaan wat ik kon, maar ik heb niet genoeg gedaan blijkbaar.
Of toch, ik heb et té goed gedaan. Charley had nooit mogen geboren worden, maar doordat ik Ceara zo heb gevoed, zo heb gesteund is de dracht er toch volledig doorgekomen.

Charley, je was niet sterk genoeg, mijn lieve man. Je bent zo graag gezien in die korte tijd dat je hier was. Ik mis je nog steeds, hééél erg hard.

Het ga je goed, hoor, mijn kleine mannetje. Je was o zo hard gewenst, maar hierboven hadden ze je harder nodig, denk ik. Helaas voor mij…

**Geplaatst**: 20-05-10 18:37

Geplaatst: 20-05-10 18:37

Naam: Alaska van de Parel
Geboortedatum: 10 april 2005
Overlijdensdatum: 11 januari 2007

Ik heb Alaska leren kennen toen hij een kleine 3 maanden oud was. Ik was gelijk helemaal weg van hem. Met 5 maanden heb ik hem met een vriendin samen opgehaald en naar een opfok bij mij in de buurt gebracht. Ik was helemaal gelukkig. Wandelde veel met hem (al werd ie met een jaar al een flinke 'hengst'), poetste em graag. was er minstens 3 keer per week. Ontzettend ondeugend maar lief paard was het. Precies zoals het een haflinger betaamd.

Net na oud en nieuw 2007 ging de telefoon: de eigenaar van de opfok. "het gaat niet goed met Alaska, we hebben de DA al gebeld." Dus ik daar heen. en daar lag hij: mijn trots, te trillen van de pijn. DA kwam tot de conclusie (na bloedonderzoek) dat hij spierbevangen was en heeft hem pijnstillers en spierverslappers gegeven. 's avonds zou hij nog terug komen om te kijken hoe het ging. Die avond stond hij alweer en keek weer een stuk beter uit zijn oogjes. DA zou volgende ochtend nog komen om te checken en had ons medicijnen gegeven die we hem 3x per dag moesten geven. Alles leek goed te gaan en na een paar dagen leek er niks meer aan de hand te zijn. De DA heeft weer een bloedonderzoek laten doen, de waarden waren duidelijk verbeterd ten opzichte van de aantal dagen ervoor, maar nog steeds niet wat ze zijn moesten. Dus de opdracht was, doorgaan met pijnstilling en spierverslappers. Zo gezegd zo gedaan...

Op donderdag 11 januari werd ik gebeld. Het was nog redelijk vroeg in de ochtend, maar ik was al op me werk. Toen ik zag wie me belde stonden er al tranen in m'n ogen. Hij zei dat het mis was, Alaska had een koliekaanval gehad die nacht en was nu al zo goed als in slaap. DA was onderweg! Ik ben met 160 van Utrecht naar Everdingen gereden! toen ik daar aankwam wist ik niet wat ik meemaakte. Mijn trots, mijn lieve ventje lag daar, in het stro. drijfnat van het zweet... hij hinnikte nog naar me toen hij me hoorde. De DA vroeg me wat ik wilde... hij kon nog een keer proberen om pijnstillers en spierverslappers te geven, maar hij dacht dat hij daarmee alleen maar tijd zou rekken... Dus ik besloot zonder aarzelen hem in te laten slapen. De keuze was niet moeilijk toen ik hem daar zo zag liggen, maar de pijn die ik voelde was onverdragelijk... De DA heeft zelfs nog een stuk van zn halshaar weg moeten scheren omdat zn slagader al niet meer voelbaar was. Het was duidelijk, hij wilde niet meer. Ik ben bij hem gaan zitten toen de spuit werd ingespoten. Na een paar minuten was hij al weg. Hij kon niet meer en was gewoon op... Hij heeft het gevecht verloren!

Liefie, ik hoop dat het goed met je gaat en dat je gelukkig bent op de eeuwige groene weides! Ik mis je en zal je nooit vergeten!

Afbeelding

**Geplaatst**: 21-05-10 03:53

Re: [Verzameltopic] Overleden paarden/pony's

Geplaatst: 21-05-10 03:53

Naam: Snowflake
Geboortedatum: 22-03-2008
Sterfdatum 30-04-2010
Ras: Moeder KWPN, vader Fries
Stokmaat rond de 1.62!

Onze lieve meid..
ineens was je daar niet meer.
Ik weet het nog als de dag van gister..
Die hele dag, spookt nog steeds in m'n hoofd..
s'ochtends werd ik wakker, terwijl mijn vriend bij me kwam liggen..
Ik had eerst niet in de gaten dat er wat mis was, pas toen hij even bleef liggen..
Ik hoor het hem nog elke dag zeggen, tussen z'n snikken door..
'Snowflake is dood'.
Hartverscheurend

Onze meid bleek door de bliksem getroffen,
dus ineens was ze er niet meer..
We zijn naar stal geraced en zijn bij d'r gaan zitten..
Hebben afscheid genomen op ons manier.
Sprakeloos, zo onvoorstelbaar.
Het gevoel, alsof ze elk moment op kan staan, of ineens begint te hinniken..
Maar dat gevoel vaagt langzaam weg..

Stil sta ik bij het hek van de wei
Naar jou te kijken - maar je bent er niet
Onpeilbaar diep is mijn verdriet
Want het lot nam jou weg van mij
Fluisterend blaast de wind mijn tranen droog
Langzaam begint het door te dringen
Alles gaat voorbij - ook de mooie dingen
Knappe meid, jij bent nu voorbij de regenboog
En voor altijd in mijn hart vol herinneringen

We missen je meid

we zullen je niet vergeten!

filmpje
http://www.youtube.com/v/sNJnKMuhGOY

Afbeelding

**Geplaatst**: 22-05-10 14:32

Geplaatst: 22-05-10 14:32

Ik wil heel graag Lidar hier ook een plekje geven.
Hij was mijn eerste eigen paard en daardoor al bijzonder, met hem heb ik mooie momenten beleeft en niks was te dol of ik deed het met hem.
Door een vervelende blessure waar hij veel pijn van had is ons samenzijn op 7 april dit jaar geëindigd.
Hij was echt mijn maatje en het gemis is ontzettend groot.

Afbeelding

Lidar is 19 jaar geworden.

**Geplaatst**: 26-10-10 12:21

Geplaatst: 26-10-10 12:21

Op 14 Augustus 2009 was ik nog superblij! Rosaly was jeugdkampioen van het N.R.P.S.
Die nacht bleef ik bij mijn opa en oom slapen. 15-08-09 De koeien waren naar buiten gegaan en mij werd gevraagd of ik het draadje even dicht wou doen. Ja hoor dat zou ik wel even doen. Ik liep langs Esthers weiland en zag Esther liggen.. Hier is wat mis dacht ik al.. Maar er was ook een koe aan het kalven dus dat ging ik even tegen mijn oom zeggen. Toen ik het gezegd had rende ik naar Esther toe. Ze lag nog steeds, ze liet het zelfs toe dat ik naast haar ging liggen.. Ik ben huilend bij haar gaan liggen. Wetend dat het de laatste dag van haar was. Na een tijdje kwam me oom. Aan zijn stem hoorde ik dat hij het ook moeilijk had. Hij had me moeder gebeld die in Overijssel was en Esther lag in de provincie Groningen. Na ongeveer een uur was zij er ook. Ze ging huilend naar Esther toe want ze had Esther al vanaf haar 6de. Esther was toen nog een veulentje. Maar om ongeveer 12 uur stond Esther in plotseling op. Ze vocht voor haar leven. Ze was een bikkel. Wij gingen snel eten maar toen we na het eten weer naar haar toe gingen toen lag ze alweer. Snel een bak water gepakt en haar water gegeven. Rond 7 uur had me moeder het moeilijke besluit genomen. Esther hoefde niet langer te lijden. Om ongeveer 9 uur was de dierenarts(da) er. En toen een kwartier later was ze er niet meer.. Ze ging naar de eeuwige groene weides. Maar ik weet dat ze het daar fijn heeft en dus voelen we ons niet schuldig. De da zei dat ie weleens een pony van 32,33 jaar meegemaakt had maar 39 had hij nog nooit meegemaakt. Onze topper was een vechter een bikkel en vooral een schat..

Esther,
I've known you my whole life
Because of you I learned to drive.
Lol been in ponies and riding.
I've had a nice time with you.
If you no longer have to drive did you just lie.
But now, now you're gone.
I'll never forget ...
Have fun in the eternal green pastures.
Out of sight but not out of mind.
Esther i miss you ..

vertaling:

Esther,
Ik heb je mijn hele leven gekend
Door jou heb ik leren rijden.
Lol gekregen in pony's en rijden.
Ik heb gezellige tijden met jou gehad.
Als je geen zin meer had in rijden ging je zomaar liggen.
Maar nu, nu ben je er niet meer.
Ik zal je nooit vergeten...
Veel plezier in de eeuwige groene weides.
Uit het oog maar niet uit het hart.
Esther ik mis je..

Esther we missen je allemaal maar het was beter voor je.

de foto staat in de onderstaande link.
http://fenne20.hyves.nl/fotos/293355924/0/c1OR/

Geboortedatum ??-04-1970 R.I.P 15-08-09

Ze heeft 39 jaar mogen worden

**Geplaatst**: 26-10-10 12:37

Geplaatst: 26-10-10 12:37

Het is nu, op 1 dag na, een half jaar geleden dat je bent gegaan. Het is bijna een half jaar geleden dat je ziek werd; 26 april 2010.
Lieve El Cid, bijna 13 jaar was je, ik mis je nog steeds en worstel nog steeds met de vraag; waarom?
Morgen om 17.30 ben je precies een half jaar dood, na 1,5 dag vechten wat we met z'n allen gedaan hebben, na een slapeloze nacht en een vreselijke dag. Je wilde niet opgeven dus hebben wij de knoop door moeten hakken omdat het lijden te erg werd.

Het ga je goed, lieve vriend, maatje van me.
We'll meet again, don't know where, don't know when

.
El Cid: 09-06-1997 / 27-04-2010
Afbeelding

**Geplaatst**: 26-10-10 12:59

Geplaatst: 26-10-10 12:59

Over een paar dagen gaan we weer met de hele club voor ons jaarlijkse uitje naar Texel. Daar waar ik mijn Shahko vandaan had...

Eind oktober 2007 hebben we Shahko opgehaald van Texel.
Hij was daar een manegepony en altijd al een favoriet van me, maar Shahko's rug was niet geschikt voor het dragen van veel verschillende ruiters.
De manege-eigenaren vonden het beter voor hem als hij bij een particulier terecht zou komen en hij werd mij aangeboden omdat ze wisten dat ik hem vreselijk leuk vond.

Phoe hé... Dan krijg je even de schrik van je leven... "Ze willen Shahko verkopen, heb je interesse?"
Ik had er nog nooit serieus aan gedacht een eigen pony te kopen.
Maar dit was niet zomaar een pony, dit was Shaak! $*\o/*$

We hebben hem dus na ons jaarlijkse Texel-weekendje opgehaald en ik heb er nooit 1 moment spijt van gehad!
Hij is altijd onze betrouwbare Shaak geweest, onze rots in de branding. De pony waar iedereen op durfde, die iedereen vertrouwde.

17-03-2009 zullen we nooit vergeten. De dag waarop we te horen kregen dat Shahko overleden was. De buurman had hem gevonden in de wei...
Waaraan hij overleden is weten we niet precies, waarschijnlijk iets heel acuuts zoals een hersenbloeding of hartaanval want 's avonds heeft hij nog gewoon uit de emmer die ik vast had gegeten... en enkele uren later was hij plots niet meer.
Hij moest bij ons bejaard worden en van ouderdom rustig inslapen in de wei omringd door zijn kuddegenootjes, maar hij heeft maar 12 jaar mogen worden.

Dag lieve 'indianen pownie'
Ik ben zo trots dat je mijn pony hebt mogen zijn... :+:

**Geplaatst**: 10-11-10 02:46

Geplaatst: 10-11-10 02:46

mijun lievelingetje overleed in 1998 dat was nu gister 12 jaar geleden precies.
Naam Sutula
geb ik ga uit van mei 1975
overl 9 november 1998
ras 3/4 arabier
stokm 1.45 denk ik.
Sutula was mijn louievelingetje en ze heeft nog steeds dat plekje in mn hard wat ik haar beloofde te houden voor haar toen ze wegreed in de trailer , ik mocht niet mee en een vande instructrices deed heel vervelend ik mocht haar eerst in de trailer zetten maar zij ginj daar tegen in wilde zelfs niet dat ik meeliep. vreselijk vond ik het. Ik heb toen heel hard geschreeuwd IK GA WEL MEE. kon haar nog net een wortel geven en toen stond ze al in de trailer. gelukkig mocht ik haar toen wel aaien en gedag zeggen zowaar.
Ik hoop ook maar dat ze op die dag ook echt is geslacht en niet nog op een transport terechtgekomen is want de man die haar wegbracht vertrouwde ik voor geen meter. Ik heb haar die ochtens zelf tussen de andere paarden uitgehaald en haar lekker gepoets terwijl er gezegd werd van haar hoef je toch niet te poetsen ze gaat toch weg. Ik heb alles voor haar proberen te doen wat ik kon. En weet het nog als de dag van gisteren en kan weer verdrietig worden als is het 12 jaar geleden.
Lieve suut ik mis je nog elke dag en houd van je, mijn meisje.

**Geplaatst**: 17-11-10 16:56

Geplaatst: 17-11-10 16:56

wat een onzettend mooi koppiee heeft die "indianen poown"
allemaal heel veel sterkte met het verlies van jullie pony's.
ikzelf heb ook een poownie moeten laten gaan.
ik had haar als sinds m'n 4e, sinds m'n 7e zijn we fanatiek gaan rijden. toen ik 10 was moest ze weg, ik was simpelweg te groot voor haar geworden. verkocht, daar kwam er een veeeelste grote hengst op, en die bevalling overleefde zowel zij niet als haar veulen.
dit nieuws kreeg ik te horen op een klassenfeest...

en tja, mensen hebben tegen mij gezegd, kop op, het was maar een shettie.
nou, wel een heel lief beestje was het, en op haar heb ik leren paardrijden.
ik ben blij dat ik zo'n pony heb mogen hebben...
dag lieve Gemmaa..
Kusje Voor Jou In De Hemel...
Afbeelding

dit is trouwens haar dochtertje Coby, die bij ons is geboren toen ze nog van ons was.
en die we snel weer hebben teruggekocht toen we dat van Gemma te horen kregen.

Afbeelding

groetjess

**Geplaatst**: 04-03-11 18:43

Geplaatst: 04-03-11 18:43

in december 2009 is mijn liefste Ciska heengegaan.
mijn eerste pony, mijn trots. vanaf mijn 4e zag ik haar, mijn stiefmoeder was de eigenaar van dit prachtige paardje. ik mocht op haar rug klimmen, en oh wat was ze lief. ik wilde elke dag wel heen, maar mijn ouders zijn gescheiden, dus dat ging niet lukken.
maar om de 2 weken, zag ik haar weer. ze hinnikte als we aankwamen fietsen, en ik aaide haar vol overgave. zo blij met haar, mijn meisje. ik maakte haar klaar voor weer die buitenrit. elke keer het zelfde stukje. maar elke keer weer een geweldig gevoel. ik werd een penny meisje, met een kleine cap en kleine laarsjes. Ciska, ja, zij zou mijn penny pony worden. en dat werd ze.

in 2007, was ik 9 jaar. ik was iet wat ervarener geworden, en mocht al galopperen! wat een geweldig gevoel. maar aan dat gevoel kwam al snel een einde. ze raakte hoefbevangen, en het ging niet goed. niet meer op kunnen staan, geen honger. ze was dan ook al een oud besje. een oudje van 28 jaar.
maar langzaam ging het beter. na een paar maanden konden we waar rijden. het vertrouwde gevoel, dat ik op haar rug mocht klimmen. het was geweldig. we maakten buitenritten, niet wetend wat er allemaal op ons pad zou komen...

in 2009 ging het super. in de zomer maakte ik alleen kleine ritjes, en ik voelde de band nog hechter worden dan eerst. we knuffelden, gingen het bos in, ik maakte je mooi en reed zo veel als het kon.
maar in december was het weer raak.
weer hoefbevangen. de vraag: zal ze het halen?
ze werd in het weiland gevonden door 2 ontzettend goeie vriendinnen van mij. ik ben hun dankbaar, tot de dag van vandaag dat hun het mijn stiefmoeder en mijn vader gemeld hebben.
gemeld dat ze in het weiland lag. in de regen, de kou, de snijdende wind. ze mestte op haar plaats. dun, dit was foute boel.

op stal aangekomen wilde je niet eten. je wilde liggen. en toen toch weer staan. en weer liggen. ze stond te trillen van de kou. dit kon zo niet.ik nam vast afscheid. mijn tranen kwamen maar niet. ze moest het halen, ik wist het zeker. ze zou over een jaar weer mijn mooie penny paardje zijn. eenmaal thuis jankte ik de ogen uit mijn kop. verschrikkelijke minuten verstreken. ze kon niet doodgaan. ze haalde de volgende ochtend, maar toen ging het slechter en slechter. dit kon zo niet. we konden haar niet nog langer laten leiden.

Ciska is om 4 uur die middag ingeslapen. nu ik dit typ, stromen de tranen over mijn wangen. 8 jaar heb ik van haar genoten. zo veel leuke en ook slechte momenten, maar ondanks alle downs, hadden we ook veel ups. ik zal haar nooit vergeten. mijn penny pony, mijn trots. ze heeft 30 jaar mogen worden.

Afbeelding

Een ster was je altijd al, nu zul je als een ster aan de hemel stralen.

**Geplaatst**: 07-03-11 16:41

Geplaatst: 07-03-11 16:41

cobbe op onze manege is overleden hij is wel 21 jaar geworden ik heb 2x op hem gereden en dat was echt heel leuk,
want iedereen zei dat ie supper traag was en zo maar dat was hij toen helemaal niet en toen werd hij ineens kreupel en elke keer als er iemand op hem reed weer
en toen is hij gewoon in gestorven allemaal heel vredig.

**Geplaatst**: 07-03-11 16:44

Geplaatst: 07-03-11 16:44

Naam paard: Flores( of eigenlijk joris volgens zijn stamboom)
Geboortedatum: 05-07-1986
ras: fjord
Geslacht: hengst
Datum van overlijden :12-02-2001
Reden van overlijden:
Flores had een hersentumor. Hierdoor werd hij steeds onhandelbaarder en is uiteindelijk besloten om hem in te laten slapen. Hij moet een vreselijke pijn in zijn hoofd gehad hebben.
Zoals al vaker is gezegd op dit forum; houden van is loslaten, hoe moeilijk ook!!

Afbeelding

Flores was een fijn paard, met een goudeerlijk karakter. Mijn beste vriend, mijn maatje, mijn allesie. Hij werd maar 15 jaar.
Ik heb nu zijn laatste zoon nog en gelukkig is dat een kleine kopie van zijn vader.
Toch wil dit niet wegnemen, dat ik nu 10 jaar later, hem nog elke dag mis.

Rust zacht m'n allerliefste vriend. En geniet daar op die eeuwige groene vlaktes, je hebt het meer dan verdient.
Nu is het jouw beurt om te stralen. Elke avond kijk ik naar een sterretje en zie hoe gelukkig je daar nu bent.

Hou van je,voor altijd.

**Geplaatst**: 09-03-11 12:50

Re: [Verzameltopic] Overleden paarden/pony's

Geplaatst: 09-03-11 12:50

Naam paard: Pepper's Breeze
Geboortedatum: 15-05-2006
ras: Quarter Horse
Geslacht: merrie
Datum van overlijden: 21-12-2010
Reden van overlijden: Waarschijnlijk een hersenbloeding.
mijn meisje was pas 4 jaar oud. de 's maandags had ik nog op dr gereden en de dinsdags moest ik na een gevecht van 12 uur haar laten gaan.

Breeze was een bijzondere merrie. onzeker, impulsief, leek sprekend op haar baasje. ze zeggen wel, je krijgt niet het paard wat je wil, maar het paard wat je verdient..
nou breeze en ik waren 2 handen op 1 buik. ook haar laatste dag. ze heeft me duidelijk aangegeven dat ze niet meer wou.

hier een linkje naar haar topic: [IM] Vaarwel, lieve, maffe kleine pony.

**Geplaatst**: 11-03-11 15:43

Geplaatst: 11-03-11 15:43

Hier ook mijn Juweel K.

De eerste keer dat ik je zag was het gelijk liefde op het eerste gezicht.
Wat had je een mooi hoofd, en wat blonken je ogen.
De eerste rit was zalig, als ook al de ritten die er op volgenden.
Ik weet nog dat dat meisje je voorreed en ik al helemaal verliefd was, en toen was het mijn beurt..
Wat zat je lekker, en wat hadden we een klik! Je deed echt super je best. Nadien hebben we je afgezadeld in de bak en mocht je de weide op, wat heb je daar lopen showen!

Die vrouw zei dat je dat normaal nooit deed, dat je mij precies wou overhalen. En dat deed je ook!
2 weken later brachten ze je, je stal helemaal uitgeschuurd en mooi wit geverfd.

We hadden veel lol, en ik leerde zo veel van je, al was je niet altijd de makkelijkste.
Ik weet nog onze eerste wedstrijd. Oh wat was ik zenuwachtig! ik had pilletjes genomen om rustig te blijven, alleen waren het er wat veel. Weet je dat nog vriend? Wat heb jij toen super gelopen!

we hadden 62%
Onze volgende wedstrijd was je helemaal vrolijk, 2 u vertraging hadden ze, en ik zat 2 uur op je rug, vooral stappen, maar god wat liep je goed! je liep de sterren van de hemel en voerde mij mee. 78% was het resultaat en felicitaties van de jury die het zonde vond dat we in de B liepen.

En dan gingen we samen bij DVB gaan, wij 2 gingen daar erg veel leren samen. Alles was geregeld over een maand zouden we vertrekken.

Maar toen die dag, op 3 september 2006, ging het fout.
Ik wist van de keuring dat je rechter achterbeen wat zwakker was. En dat bleek nu.
Ik longeerde je, zoals anders met pessoa teugel. er was veel wind. En de panelen van het dak begonnen plots te klapperen. Je verschoot, dat andere paard ook, die rende naar je toe. Ik denk dat je door de pessoa uit evenwicht bent geraakt, ik weet het allemaal niet meer, het ging zo snel. Je landde op je rechter achterbeen en plots stond je stil.
het was goed fout, je stond op drie benen en je rechter onderbeen bengelde maar wat. Ik wist het direct..
Ik ben beginnen roepen, gillen om hulp. Jij was ijzig kalm, veel te kalm.
Ik zag de lichtjes in je ogen doven, terwijl je je liet vallen.
Al die mensen rond je, je wou het niet, maar ik wist gewoon niet wat ik moest doen. DA gebeld, ouders gebeld, grote paniek.
DA was er in 5 minuten, hij gaf je pijnstillers. Raadde aan om naar de kliniek te gaan.
Kliniek gebeld, we konden direct gaan, gelukkig was het niet ver.
J. heeft direct zen trailer aangekoppeld, met man en macht je op de been geholpen en de trailer op. Ik kon het niet zien, ik kon niet meer staan, ademen ging niet.
Achter de trailer meegereden naar de kliniek. Gelukkig waren we er snel.
Wat duurde het lang voor ze klaar waren voor je, bange minuten.
Je dan stilletjes van de trailer gehaald, je had al opgegeven. Ik vroeg je om vol te houden, en je hinkte achter me aan.
Foto's genomen. Kootbeen en stuk van je onderbeen volledig verbrijzeld.
Operatie had maar 50% kans op slagen. Zou je nog kunnen pijn vrij en vrolijk op de wei kunnen? Nee was het antwoord, je zou artrose krijgen, kans op breuken.

Ik wist wat ik moest doen, maar echt zeggen dat ze mochten kon ik niet. Ik wou je niet vermoorden. Ik heb je neus vast gepakt en in je mooie ogen gekeken. Je was op, het was niet eerlijk.
Doe maar heb ik gezegd, je zacht een kusje op je neus gegeven. Het was goed zo, je moest niet langer afzien.
J. zou bij je blijven terwijl je zacht in slaap viel. terwijl ik naar buiten liep, hoorde ik je de gang in gaan, al hinkend. dat geluid hoor ik nu nog.

Beste vriend, 15 jaartjes jong was je, het spijt me zo!

Dat ding ligt hier nog steeds in een hoekje, ik kan het niet aanraken, ik kan het niet verkopen.
Ik had het gevoel dat ik die pessoa moest uitdoen, je was te fris, maar ik heb er niet naar geluisterd, en daar ben jij de dupe van.
het spijt me zo mijn mooie vriend, ik hoop dat je het goed hebt, en weet dat ik nog heel vaak aan je denk en je nog steeds mis. Je hebt een plaatsje in mijn hart, voor altijd.

Ik heb een Juweeltje in mijn hart, en een engeltje dat over me waakt..