Kasmir schreef:Dankjulliewel, ik kan inmiddels naar een foto van haar kijken zonder te janken xD alleen een brok in m'n keel. Het blijft onwerkelijk dat ik haar gewoon nooit meer terugzie..
Dat hou je heel lang. Na een poosje kreeg ik het "word nu maar wakker uit die nachtmerrie"gevoel.
Volgende week vrijdag is mijn ventje een jaar weg. Morgen een jaar geleden begon ons gevecht.
En ik moest tussendoor ook nog even ruzie maken met m'n oude dierenarts. Ik belde half 1 in de nacht op, Indy was doodziek en zo konden we toch de nacht niet door gaan. Maar ze kwamen niet. Dus een andere dierenarts gebeld, die van de staleigenaar zelf, die was er met 10 min, dat was fijn. Zij hebben de behandeling ook doorgezet en hem uiteindelijk door gestuurd. En m'n andere pony is nu ook gewoon daar.
Nog steeds rollen de tranen over m'n wangen als ik over Indy praat. Hij moest tenslotte nog 15 worden en daar zouden we minstens 15 jaar aan vast plakken. Dit was niet zoals de bedoeling was.
En ik mis hem, nog elke dag....