Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-08-13 13:21

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 05-08-13 13:21

Mijn DA waarschuwde me ook dat ik hem beter niet zelf kon vast houden, omdat het soms voorkomt dat ze jouw kant opvallen met alle gevolgen van dien. Mijn paard viel letterlijk om, precies de andere kant op. Achteruit lopen deed hij ook niet. Hij viel gewoon patsboem opzij. Ik heb hem wel tot het einde vastgehouden (maar was mijn eigen keus, ben me bewust geweest van de risico's) en het ging ontzettend 'mooi'. Hij had het gras nog in z'n mond zitten en er niets van gemerkt.

**Geplaatst**: 05-08-13 13:23

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 05-08-13 13:23

Ja zo wil ik dat de volgende keer ook, zelf vasthouden..

**Geplaatst**: 05-08-13 13:24

Geplaatst: 05-08-13 13:24

Mijn pony werd ingeslapen, maar ging niet liggen, hij viel niet om. In plaats daarvan ging hij op slot en stond helemaal verstijf. Had niets met verzet te maken. De da moest toen terug naar de kliniek om spierontspanners te halen. Toen hij die gespoten kreeg, zakte hij door zijn benen en daarna kreeg hij de fatale injectie en was in een zucht weg.

**Geplaatst**: 05-08-13 13:25

Geplaatst: 05-08-13 13:25

We schieten ze hier, let wel niet naar de slacht dus. "Skjóta í gröf" is de uitdrukking.
Een buurman heeft een speciaal pistool voor dergelijke doeleinden, .20.
We moeten er volgende week twee doen, kijk er niet naar uit.

**Geplaatst**: 05-08-13 13:30

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 05-08-13 13:30

O jee, dat lijkt mij ook wat hoor..vloeit daar bloed bij? Dat zijn flinke patronen.

Kuggar, veel sterkte!! :(:)

**Geplaatst**: 05-08-13 20:45

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 05-08-13 20:45

Mijn DA heeft nadrukkelijk gezegd en verteld waar je moest staan (dat ging niet om mijn paard, maar paard van buren, hun DA is ook mijn DA), een goede DA verteld je alles wat mogelijkerwijze kan gebeuren, en begeleidt dit ook gewoon netjes.

**Geplaatst**: 05-08-13 21:31

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 05-08-13 21:31

Mijn dierenarts heeft mijn paard ook vastgehouden zodat ze hem goed kon begeleiden naar de grond. Toen hij begon met vallen duwde ze hem ahw achterover zodat hij geen rare duik kon maken. Ik ben blij dat zij hem vast hield, want ondanks dat ik natuurlijk uitgebreid op de hoogte was dat hij dood zou gaan, schrok ik toch heel erg toen hij daadwerkelijk tegen de grond ging.

**Geplaatst**: 05-08-13 21:33

Geplaatst: 05-08-13 21:33

Russel; ik voel met je mee en weet maar al te goed hoe het is om je vriendje te laten gaan.
Je hebt er goed over nagedacht en ondanks je gemis kun je er vrede mee hebben, dat is fijn.

Ik heb 2 jaar geleden mijn grote liefde Botijo laten gaan, hij had een ernstige vorm van longemfyseem en met medicatie was het wel leefbaar. Alles hebben we gedaan maar er zijn grenzen als het gaat om levenlust en vreugde
Op die dag stond hij afgezonderd van de veulens en zijn 2 merries, dat was voor mij het moment om mijn DA te bellen die hem al bijna 10 jaar begeleidde.
Botijo was de leider de opvoeder de held en de susser in mijn groepje.En nu stond hij daar, alleen en als de veulens bij hem kwamen om te stoeien draaide hij zich weg . Tot de dag daarvoor ging het met spelen en stukjes rennen met de veulens naar omstandigeheden best goed met hem en hij was duidelijk de macho.
Nu was het moment daar en ik wist het eigenlijk meteen al,en hij ook denk ik.
Ik vroeg Frans of hij mij kon adviseren en zijn antwoord was precies goed;het is mooi geweest we hebben alles gedaan, het is nu tijd om hem de rust te geven die hij nu nodig heeft.
We spraken af dat als de rendac hem de volgende dag zou ophalen frans die middag zou komen
Ik heb de rendac gebeld want het was vreselijk warm op 4 juli en die konden me verzekeren dat ze hem de volgende ochtend zouden op komen halen. Het moment van afscheid was erg moeilijk (nog steeds)maar goed en weloverwogen. Geen prednison of ventopulmin meer maar verlossing , voor hem maar ook voor mij.
Het ging heel rustig,geen verzet of angst maar het vertrouwen dat we in elkaar hadden was nu de beloning en de kroon op onze vriendschap.
Ik heb er geen moment aan getwijfeld dat we het goed gedaan hebben.

Na een paar maanden na de dood van Botijo werd me een PRE hengst aangeboden, 19 jaar vermagerd en verwaarloosd maar Z dressuur gereden en al 17 jaar bij dezelfde baas die wegens een faillisement niet meer voor hem kon zorgen . Doctor zou het heel goed gaan krijgen, ik zag me al trots rondparaderen tijdens de evenementen van de vereniging!
Ik kende dit machtige paard vaag uit het verleden en was eigenlijk meteen verkocht ook al was hij slechts een schim van wat hij ooit was...
De hengst was goed een paar uur bij me toen hij volledig uit zijn plaat ging en zichzelf begon te verminken en lettelijk zelfmoord probeerde te plegen. We hebben hem uit ellende ook in laten slapen en dat ging minder makkelijk want hij was niet te benaderen. Hij heeft dus intermusculair de verdoving gekrgen en toen hij nog net kon lopen hebben ze hem in de rijbak de laatste injectie moeten geven. Later zag de DA dat er oude littekens waren op dezelgde plaatsen, hij had het dus al vaker gehad. Vandaar dat hij niet meer buitenkwam. Hadden de eigenaren maar zelf hun verantwoording genomenipv het diertje weg te geven
Ik kan je het volledige verhaal wel via PB sturen als je wilt maar wil het liever niet openbaar op bokt zetten.

Uitendelijk heb ik mijn PRE hengst Kazan gevonden en nu zijn we samen weer op de goede weg en kan ik weer zorgeloos genieten van een gezond paard.

Je ben loyaal en eerlijk en daar mag je reuze trots op zijn, je paarden mogen van geluk spreken !

**Geplaatst**: 05-08-13 21:42

Geplaatst: 05-08-13 21:42

In 1992 heb ik mijn paard laten inslapen. Dat was verschrikkelijk. Waarschijnlijk had de veearts te weinig ingespoten want mijn paard begon te vechten. Staat nog op mijn netvlies gegrift.
Dat was ook de reden dat ik dacht dat ik de volgende keer voor zo'n speciale slager zou kiezen maar de laatste tijd heb ik daar ook wel weer over getwijfeld.

Vandaag had ik geen enkele keus. Onze 30-jarige pony zakte bij het eten door de voorbenen en kon niet meer overeind. Haar ademhaling werd steeds onregelmatiger, ze was aan het sterven. Omdat ik haar niet langer wilde laten lijden dan nodig heb ik de veearts gebeld en die was er snel. Hij heeft haar laten inslapen en dat ging deze keer heel erg vredig. Ze lag natuurlijk al, dat maakte het wat gemakkelijker. Ze trok nog een paar keer met haar benen en toen was ze weg.

De volgende (en ik hoop dat dat nog heel erg lang gaat duren) laat ik toch weer thuis inslapen na de ervaring van vandaag.

Sterkte iedereen die zijn maatje moet missen of gaat missen binnenkort.

**Geplaatst**: 05-08-13 21:53

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 05-08-13 21:53

Ook hoor ik vaak: wanneer is het de juiste tijd?!?

Die juiste tijd weet je in je hart, zie je aan je paard, je hond, je weet het echt.

Ik heb het niet over figuren die hun paard of hond "wegens niet meer geschikt voor de sport" laten afmaken, maar over die mensen, die in wezen bang zijn, te vroeg of te laat de finale beslissing voor hun liefste kameraad te moeten maken.

Geloof me... je weet het als de tijd daar is, als je je dier kent, waarvan je gisteren nog dacht "het kan nog wel" zie je de andere dag dat het op is.
Je weet het in je hart.

Ervaringsdeskundige....

**Geplaatst**: 05-08-13 22:01

Geplaatst: 05-08-13 22:01

Toen het paard van mn nicht ingeslapen werd raakte door de slechte bloedsomloop de verdoving amper rond
, was erg triest om zien omdat je denkt dat het paard nog niet wil gaan maar als je dan weet dat het door de slechte bloedsomloop is kan ik me er wel wat over zetten.
Veel sterkte

**Geplaatst**: 05-08-13 22:35

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 05-08-13 22:35

Painted black, herkenbaar hoor van je botijo! En dan weer een nare ervaring...

Ik richt mij nu ook op mijn anda, maar wat zo fijn was dat ik samen kon werken met die ruin, de kuddebaas en vriend van mijn jonge anda....ik liet hem dan rondscharrelen als ik ging longeren wat hij als jonkie juist eng vond alleen...dus vriend erbij die randjes bleef eten in de buurt en rust gaf...met alle spannende dingen wist hij mijn puppy rust te geven, deze sturing is weggevallen..en dat merk ik dan ook weer aan mijn jonkie.

Die is nog niet echt vrolijk geweest sinds de dag dat hij zijn vriend kwijt is..en dat vind ik ook moeilijk..er heerst nog steeds verslagenheid.

Percy, sterkte...30 jaar mooie leeftijd...maar toch ook weer schrikken zo..gelukkig was je er bij en kon je handelen...

**Geplaatst**: 05-08-13 22:39

Geplaatst: 05-08-13 22:39

terpentijn schreef:
Ook hoor ik vaak: wanneer is het de juiste tijd?!?

Die juiste tijd weet je in je hart, zie je aan je paard, je hond, je weet het echt.

Ik heb het niet over figuren die hun paard of hond "wegens niet meer geschikt voor de sport" laten afmaken, maar over die mensen, die in wezen bang zijn, te vroeg of te laat de finale beslissing voor hun liefste kameraad te moeten maken.

Geloof me... je weet het als de tijd daar is, als je je dier kent, waarvan je gisteren nog dacht "het kan nog wel" zie je de andere dag dat het op is.
Je weet het in je hart.

Ervaringsdeskundige....

Ik kan mij alleen maar aansluiten bij jou. Zo is het, helaas, bij mij ook al vaker gebeurd.

**Geplaatst**: 06-08-13 02:25

Geplaatst: 06-08-13 02:25

Dank je wel Russel, jij ook sterkte.

Terpentijn: ik vind het moeilijk, het loslaten van je geliefde dier en een neutrale visie houden. Ik probeer daar ten allen tijde eerlijk in te blijven t.o.v. het dier maar soms is de sheidslijn zo lastig te trekken.

**Geplaatst**: 06-08-13 06:24

Geplaatst: 06-08-13 06:24

russel schreef:
Ja zo wil ik dat de volgende keer ook, zelf vasthouden..

Ik heb er heel bewust voor gekozen omdat mijn andere paard verongelukt is en ik daar geen afscheid van heb kunnen nemen. Daar heb ik nog steeds last van. Daarom wilde ik nu letterlijk alles zelf in handen nemen. Ze raden het over het algemeen af om je paard zelf vast te houden, maar ik vond het in principe 'een mooi gebaar'. Klinkt vreemd, maar voor mij gaf het het juiste gevoel.
Met zijn overlijden heb ik dan ook -hoe moeilijk ook- vrede mee. Met de dood van mijn merrie zal ik dat gevoel nooit krijgen. Het is nu bijna 14 jaar geleden dat ze is verongelukt en heb er nog iedere dag moeite mee.

**Geplaatst**: 06-08-13 08:53

Geplaatst: 06-08-13 08:53

terpentijn schreef:
Ook hoor ik vaak: wanneer is het de juiste tijd?!?

Die juiste tijd weet je in je hart, zie je aan je paard, je hond, je weet het echt.

Ik heb het niet over figuren die hun paard of hond "wegens niet meer geschikt voor de sport" laten afmaken, maar over die mensen, die in wezen bang zijn, te vroeg of te laat de finale beslissing voor hun liefste kameraad te moeten maken.

Geloof me... je weet het als de tijd daar is, als je je dier kent, waarvan je gisteren nog dacht "het kan nog wel" zie je de andere dag dat het op is.
Je weet het in je hart.

Ervaringsdeskundige....

Ik ben weleens "bang" dat ik de beslissing te laat neem... Is gelukkig nu niet aan de orde met een een topfit paard, maar toch.
Ben met mijn kat ook lang doorgegaan terwijl veel mensen (maar de DA niet) dachten dat inslapen beter was. Ik had het idee dat hij er nog niet klaar mee was. Nu zijn we bijna 4 jaar verder en is hij er nog en gezond en vrolijk. Maar toch, we zaten op een grens...

**Geplaatst**: 06-08-13 08:53

Geplaatst: 06-08-13 08:53

Mijn paard was bang van veeartsen en ik hield hem met alles vast en kalmeerde hem, nu schrok hij en dat beeld blijft mij bij, heeft bij mij een naar gevoel achtergehouden, alsof ik hem niet tot het laatste moment heb afgeleverd, maar heb afgestaan...dat was op het moment van de injecties...ik had hem na de 2e injectie moeten overgeven....

**Geplaatst**: 06-08-13 08:57

Geplaatst: 06-08-13 08:57

fransje23 schreef:
terpentijn schreef:
Ook hoor ik vaak: wanneer is het de juiste tijd?!?

Die juiste tijd weet je in je hart, zie je aan je paard, je hond, je weet het echt.

Ik heb het niet over figuren die hun paard of hond "wegens niet meer geschikt voor de sport" laten afmaken, maar over die mensen, die in wezen bang zijn, te vroeg of te laat de finale beslissing voor hun liefste kameraad te moeten maken.

Geloof me... je weet het als de tijd daar is, als je je dier kent, waarvan je gisteren nog dacht "het kan nog wel" zie je de andere dag dat het op is.
Je weet het in je hart.

Ervaringsdeskundige....

Ik ben weleens "bang" dat ik de beslissing te laat neem... Is gelukkig nu niet aan de orde met een een topfit paard, maar toch.
Ben met mijn kat ook lang doorgegaan terwijl veel mensen (maar de DA niet) dachten dat inslapen beter was. Ik had het idee dat hij er nog niet klaar mee was. Nu zijn we bijna 4 jaar verder en is hij er nog en gezond en vrolijk. Maar toch, we zaten op een grens...

Toen ik mij hond liet inslapen, belde ik met de vraag of het eerlijk was om mijn hond nog te laten leven. De reactie was dat als eigenaren dat vragen het al ruim tijd was....eigenaren wachten altijd lang...

Honden en paarden zijn meesters in overleven....

Goed blijven kijken, kwaliteit van leven van je dier eerlijk, oprecht en praktisch blijven beoordelen.

**Geplaatst**: 06-08-13 10:36

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 06-08-13 10:36

@russel je hebt gedaan wat op dat moment het beste leek, het is een momentopname en alleen de mens denkt hierover na. Je paard heeft het super met jou gehad en hij schrok vast wel vaker van iets of iemand dus voor hem was het echt geen trauma. Je was erbij hij heeft je gezien gevoeld en geroken en dat is het meest belangrijke . Mensen hebben de neiging om in het verleden te leven ,een dier denkt zo niet.
Laat het los en geniet straks van de mooie herinneringen die je hebt,sterkte !

**Geplaatst**: 06-08-13 11:23

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 06-08-13 11:23

Je hebt gelijk, bedankt..

**Geplaatst**: 06-08-13 17:31

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 06-08-13 17:31

Mooi gesproken paintedblack

**Geplaatst**: 06-08-13 17:55

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 06-08-13 17:55

Inderdaad! Ik ga er binnen nu en niet al te lange tijd ook helaas weer voor komen te staan,goed om mooie woorden zoals deze te lezen

**Geplaatst**: 06-08-13 18:31

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 06-08-13 18:31

Snoevie, sterkte! Ze zeggen wel eens gedeelde smart is halve smart en zo voelt het wel een beetje

**Geplaatst**: 06-08-13 21:20

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 06-08-13 21:20

Tja is idd wel een beetje zo! Iig blijft ze de zomer nog lekker bij me,tegen de herfst/wintertijd gaan we eens verder kijken.
Als het zover is wordt ze gecremeerd

**Geplaatst**: 06-08-13 21:57 · **Anoniem** Re: Inslapen paard **Geplaatst**: 06-08-13 21:57 Sterkte.

Re: Inslapen paard

Geplaatst: 06-08-13 21:57

Sterkte.