Geplaatst 
Vorige jaar is er HKO fase 4 geconstateerd maar daar heeft hij nog een jaar lang goed mee gelopen. We zijn zelfs weer naar het strand en bos geweest zonder problemen.
Begin mei ging het mis...hij kwam nog steeds niet door zijn wintervacht (ook niet met de nodige middelen) ging weer kreupelen en ging zelfs invallen van de pijn.
Naar de da en foto's laten nemen en daar werd in eerste instantie gezegd dat in vergelijking tot zijn foto's van vorig jaar het niet echt verslechterd was (de foto's van vorig jaar waren bij een andere kliniek genomen en had ze meegenomen).
Advies: Inspuiten van het gewricht zou wel eens kunnen helpen. Nou gedaan...paard op rust na 3 weken nog geen verbetering.
Wij weer terug naar de kliniek en opnieuw werd er een kreupelheidonderzoek gedaan en dat was echt zielig om te zien. Hij was echt zooo erg kreupel echt niet leuk meer.
De da die mij toen hielp bekeek de foto's nog een keer en kwam terug met een andere diagnose dan zijn collega. (hij had de foto's van vorig jaar niet gezien). Hij zei dat het paard op was er zat al een gaatje in zijn straalbeen hij zag artrose kortom zijn advies was het is gewoon einde verhaal voor mijn vriend.(zo grof zei het het niet hoor).
Nou daar was ik natuurlijk nog helemaal niet klaar voor en mocht hem van hem best nog wel even op de pijnstillers zetten tot ik er wel klaar voor was.
Nou met een dubbel gevoel en een doos pijnstillers weer naar huis. Waarom zei zijn collega nog inspuiten van zijn gewricht en liet zij op mij overkomen dat het nog niet zo heel ernstig was??
Toch maar weer contact gezocht en gevraagd waarom ze mij kosten laten maken voor iets wat toen eigenlijk al duidelijk was dat het niet meer goed kon komen?? Maar goed daar krijg je toch nooit gelijk in want ze vallen elkaar onderling niet af natuurlijk.
Helion op de pijnstillers gezet en zichtbaar knapte hij op..hij werd weer voller en kon weer mee galoperen in de wei maar dat kwam wel door de hoeveelheid pijnstillers.
Langzaam ben ik deze gaan afbouwen en voormijzelf een limiet te stellen aan de hoeveelheid pijnstillers.
Ik vond dat 1 zakje per dag een maximum moest zijn waarop hij goed moest blijven lopen.
Nou loopt hij daar nu de ene dag super op en de andere dag zie je dat hij moeite heeft met meekomen.
Eigenlijk moet ik naar 2 zakjes per dag om hem helemaal pijnvrij te laten lopen..maar waar trek je dan de grens??
Heb nog een thermografie laten doen en ook daar kwam ook uit dat het hele rechterhoef gebied vol zit met artrose en ook deze man zei dat ik nooit meer op dit paard kon rijden en dat ik naar het paard moest kijken hoe hij het deed.
Nou het moet voor hem frustrerend zijn als hij niet met de kudde meekan en er achteraan moet stappen omdat draven pijn doet. Wil ik hem dat aandoen?? Een rusthuis heb ik overwogen maar zonder pijnstiller kan hij niet en wat als het daar ook weer erger word en ik moet hem alsnog laten inslapen?? Dan is hij op vreemd gebied en moet dan daar zijn laatste adem uitblazen nee dat wil ik niet.
Daarom heb ik gekozen om het in mijn vakantie te doen dan kan ik op mijn tempo met mijn verdriet omgaan en hoef ik even niet aan werken te denken.
Maar ik vind het nog steeds heel moeilijk en twijfel nog steeds maar als alles weer naar binnen moet kan ik hem niet die beweging geven die hij voor de artrose nodig heeft. En maak ik hem dan gelukkig??
En volgens mij ben je er nooit klaar voor dus ook niet over 2 maanden of een jaar. Het houdt mij dag en nacht bezig en ben van binnen kapot van verdriet. Ik kan moeilijk mijn hele gezin opzadelen met mijn verdriet de hele dag want ik kan wel de hele dag over hem praten.
Hoe hebben jullie jezelf voorbereid op deze keuze(als er een keuze was dan??)
Deze foto's heb ik van mijn dochter kado gekregen ze zijn genomen op 23 juli 2008.
Mooie herinnering aan hem op een plaats waar hij het liefste was "Het Strand"
. Klinkt alsof je deze weloverwogen hebt genomen 
maar ben wel blij dat ze mij hierin steunt. 
Ik zet hem in mijn hyves