Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-08 15:15

Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-08 15:15

Beste bokkers,

ik wil jullie graag mijn verhaal vertellen wat ik afgelopen weken heb meegemaakt...erg heftig...

Mijn paard Alfa was al 24 jaar, best oud voor zo'n reus van 1.80...
Hij begon echt oud te worden, dat merkte ik heel goed. Laatste tijd had hij veel meer last van zijn narcoleptie, hij ging steeds sneller omvallen, dan weer kreunend en steunend na drie, vier, vijf keer proberen om op te staan, en haalde dan steeds zijn benen open tot bloedens aan toe. Elke keer verzorgde ik het weer met zalf en allerlei middeltjes, maar het bleef maar open gaan.
Helaas heb ik een week of drie geleden de knoop doorgehakt dat ik mijn lieve Alfa moest helpen, hoe erg die beslissing ook was, maar ik kon niet toe blijven kijken hoe hij steeds verder achteruit ging...
Diverse malen met de da er over gehad wat nou de beste oplossing was en ook met diverse paarden mensen gesproken, wat deze nou de beste manier vonden...Uiteindelijk had ik de knoop door gehakt om hem te laten schieten...Dat zou voor hem het snelste gaan en hou zou er vrijwel niets van merken...

Op maandag ochtend zou een beste meneer mijn paard op komen halen en hij zou het allemaal regelen, hij zou hem rechtstreeks naar het slachthuis brengen zodat hij er geen hinder van had en dacht hij op stap zou gaan...Ik had zijn nummer van onze da gekregen, dus dat moest goed en vertrouwd zijn toch???

Hij haalde hem bij ons thuis op en nam hem mee... In het begin had er vrede mee, het was beter zo... Maar na een uurtje begon het toch te knagen... Zou hij hem echt wel hebben weg gebracht, is het al gebeurd en waar is het gebeurd en is het snel gegaan??? Allerlei vragen die ik me op dat moment niet de baas kon. Wat ben ik gaan doen, ik stuurde hem een sms of alles goed was gegaan, en ja hoor ik kreeg bericht terug dat alles heel goed was gegaan... Toch zat het me niet lekker... Ik begon het slachthuis te bellen waar hij zei dat hij hem naar toe had gebracht, wat denk je...geen paard gezien natuurlijk... Zo heb ik wel 20,30,40 slachthuizen en slagers in Belgie gebeld (wij wonen net op de grens), maar tevergeefs, nergens was mijn alfa gezien...

Ik heb hem die dag meerdere malen geprobeerd te bellen, maar nam zijn telefoon niet op, hij was aan het werk. Mijn vriend en ik zijn 's avonds stad en land af gaan zoeken in de plaats waar hij zei dat hem gebracht had...Op een gegeven moment reden we langs een weiland, daar staat hij! riep ik hard, maar helemaal in paniek rennend en schreeuwend naar dit paard toe bleek hij het niet te zijn... Welke paniek mij toen overviel is met geen pen te beschrijven, ik kreeg gewoon hyperventilatie aanvallen in de auto...
Maar nergens te vinden, je bent naar een speld in de hooiberg aan het zoeken...

De volgende dag hem weer meerdere malen gebeld en toen zei hij op een gegevn moment dat diegene waar hij hem gebracht had, dat hij ineens te veel paarden had staan dus hij had geen tijd gehad om hem meteen te doen....!!! Kwaad dat ik was, ik trok die man zowat door de telefoon, ik ben nog nooit zo kwaad geweest op iemand in mijn hele leven... Dit is wat ik absoluut nooit gewild heb voor hem, dat hij ergens moet staan te wachten tot het gebeurd... Via via ben ik aan die man zijn adres gekomen en hebben we hem eens een niet al te vriendelijk bezoekje gebracht! Wat waren we allebei kwaad en des duivels... We konden hem wel wat aandoen. Die man stond te trillen en te stotteren op zijn benen. Hij zei dat hij net die man had gesproken waar hij nu zou staan maar dat het toch al te laat was...??? Hoe zo te laat? Morgen zou hij geslacht worden zei hij, dus het was nu al te laat...
Nou echt niet he! Ik ga nu mijn paard terug halen, waar staat hij ?!! In Brussel zou hij staan!!! Wel godv........ Wij het adres van en telefoon nummer van die man uit hem gekregen, ook niet op zo'n alleraadigste manier hoor, maar dan had hij dit niet moet flikken bij ons!
Wij die m,an gebeld en hij begreep onze situatie en we mochten het paard op komen halen, dus wij in allerijl een trailer en een trekkrachtige auto kunnen lenen van hele lieve mensen en daar als een speer naar toe gereden...
Daar stond hij dan, samen met nog zo'n 20 paarden, allemaal in een aparte stal, te wachten totdat ze de volgende dag naar Brussel zouden gaan. (hij was niu in Eppergem, naast Brussel) Ik moet zeggen dat hij daar netjes werd behandeld...kreeg gewoon netjes te eten en een schone ruime box... Maar het verhaal was nu al te complex en te stressvol geworden, we namen hem lekker mee naar huis... Thuis aangekomen rende hij lekker de wei in en groette meteen zijn maatjes, erg ontroerend was dat om te zien, maar helaas bleef het zelfde probleem natuurlijk bestaan... Maar eerst even rust nu. Je mag gerust weten dat dit de 2 meeste stress volle dagen van mijn hele leven zijn geweest, ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld als op het moment dat hij wegging en ik niet wist waar hij was...
Achteraf blijkt dat hij het paard in Westerlo naar het slachthuis heeft willen brengen, daar aangekomen bleek het om een nederlands paard te gaan en dit was Belgie....Hij wist niet dat je daar niet een ned paard kon brengen, toen zat hij met hem in zijn maag, hij heeft hem toen doorverkocht aan iemand in Oud Turnhout, welke natuurlijk hetzelfde probleem had en hem ook weer had door verkocht aan die man in Eppergem, hij wist wel hoe je in zulke situaties moest handelen, de volgende ochtend zou hij naar Brussel gaan.... Alvast van te voren een document aanvragen dat je paard wel in Belgie geslacht mag worden, dat had meneer A moeten doen, helaas wist meneer A dus niet waar hij mee bezig was... Op het moment dat hij in Westerlo aan was gekomen en het bleek dat hij niets kon doen daar, had hij mij direct moeten bellen en het uitleggen...We hadden het hem nog zo op zijn hart gerdukt dat het voor ons het allerbelangrijkste was dat hij er meteen naar toe zou gaan...Blijkbaar gaf hij daar toch niet zo veel om...
Ik heb vanaf het begin af aan de da op de hoogte gehouden van de situatie, zij wist niet wat ze hoorde, dit had ze ook totaal niet verwacht...

Enfin, hij stond weer thuis, lekker te grazen, maar alsnog moest ik weer die
ellendige beslissing maken, maar dit keer ging ik het zelf doen, niet meer aan iemand anders toe vertrouwen, ik moest er zelf bij zijn om zeker te weten dat het goed zou gaan...

Omdat ik toch een extra bevestiging zocht voor mezelf heb ik Nancy van stal Danae om hulp geroepen, zij heeft een reading met hem gedaan, waar eigenlijk uitkwam dat het in de tokomst alleeen maar slechter zou gaan en dat hij nu ook niet goed in zijn vel zat, erg duizelig, wankelend op zijn benen etc etc... Diep in mijn hart wist ik wel dat ik moest doen maar ik zocht toch nog even een bevestiging van haar...

Gisteren ochtend was de ochtend dat het zou gaan gebeuren, hij moest naar St Annaland, daar was een goed slachthuis, welke onder leiding staat van meneer de Kok uit Goes. Ik dacht er eerst aan om naar Nijkerk te gaan, maar daar kan het alleen op vrijdag, dat lukte niet met mijn vriend zijn werk... Ik wilde eerst zien waar hij naar toe zou gaan, dus ik ben eerst de dag van te voren, aan het einde van de dag, naar het slacht huis toe gereden om te kijken of het nou echt wel goed en oke was. Daar aangekomen waren de mensen heel netjes en professioneel en alles was super schoon enzo. Ik had er een goed gevoel over...ondanks dat het een erg dubbel gevoel is...

Wij hebben Alfa dus gisteren ochtend daar heen gebracht, we konden de trailer achteruit er in rijden, het paard kon er dan zo uitlopen en liep hij meteen naar de juiste plek toe waar het zou gebeuren. Het geen wat wij moesten doen is de trailer achteruit erin rijden, toen konden we afscheid van hem nemen in de trailer, ik had een lekker appeltje voor hem meegnomen, de laatste woorden en toen liepen we eruit, de roldeur zakte naar beneden, hij werd op dat moment eruit geladen, wij liepen even een klein ommetje buiten voor wat frisse lucht, nog geen minuut later ging het rolhek al weer omhoog en was hij al weg en was het al gebeurd... Vreselijk hoe je je dan voelt ( en nog).. maar ik moet steeds blijven denken dat ik het voor hem deed, om zijn ellende en pijn in de toekomst te vermijden...

Ik mis hem vreselijk en ik voel me ontzettend leeg zo zonder hem, maar dit is gewoon het beste... Ik hoop dat hij het me vergeeft...

Ik hoop dat na het lezen van alfa's verhaal, jullie 2 x zullen denken om je paardje aan iemand mee te geven...Ik heb het nu zelf gedaan en je hebt wel rust daarna, de knoop is uit je maag...ook al blijft het een onwijs moeilijk besluit....

**Geplaatst**: 10-07-08 15:21

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:21

Zo wat een verhaal zeg!
Ook erg heftig voor jou paard. ik snap je frustratie op het moment dat je hem kwijt bent erg goed. Ik denk dat je helemaal de goede keuze gemaakt hebt. Je kan trots op jezelf zijn. Veel sterkte met de verwerking!

**Geplaatst**: 10-07-08 15:21

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:21

Wat erg voor je! Hoop dat je rust kunt vinden en sterkte.

**Geplaatst**: 10-07-08 15:21

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:21

Allereerst gecondoleerd met het verlies van je maatje

Wat jij nu hebt meegemaakt gaat je echt niet in de kouwe kleren zitten. Knap van je dat het zo kunt verwoorden.

Sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-08 15:26

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-08 15:26

Hai, ik vind jullie hartverwarmende reacties erg fijn om te horen...

**Geplaatst**: 10-07-08 15:27

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:27

jeetje zeg wat een verhaal je hebt hem nu zelf weggebracht. en hoop ook snel dat je je rust hierin vind.heel veel sterkte

**Geplaatst**: 10-07-08 15:31

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:31

jeetje, zoiets wens je niemand..
echt heel veel sterkte, ik zit hier echt met tranen het verhaal te lezen.
heel knap dat je toch die keuze hebt gemaakt en om het paard hebt gedacht Lachen

dat is iets wat elke dierenliefhebber moeilijk vindt.
Ik hoop dat je de komende tijd behoorlijk veel troost krijgt van bokt en je familie Verdrietig

Laatst bijgewerkt door ZusJacobs op 10-07-08 15:32, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-07-08 15:31

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:31

Sterkte met het verlies van je maatje.
Bah wat een verhaal hoop het zelf nooit mee te maken.
Moet er niet aan denken.
Denk je alles goed geregelt te hebben.
Vind het toch dapper van je dat je hem als nog hebt weg gebracht.
En dan nog zelf.

**Geplaatst**: 10-07-08 15:31

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:31

Heel veel sterkte met het verlies. Gelukkig dat het beter is voor hem. Het is jammer dat het op deze manier is moeten gaan, gelukkig heb je er nog voor hem kunnen zijn om het wel op de goede manier te laten gebeuren.

**Geplaatst**: 10-07-08 15:35

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:35

Waarom het je hem dan niet gewoon laten inslapen als ik vragen mag?
Ik bedoel dit niet verkeerd hoor maar dat is wat ik dan zou doen.
Vind het erg vervelend dat je dit zo hebt moeten meemaken heel veel sterkte met het verwerken.

**Geplaatst**: 10-07-08 15:40

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:40

Die discussie en die vraag doen hier helemaal NIET ter zake.

Als jullie willen weten waarom mensen voor slachten of inslapen kiezen gebruik je de zoekfunctie maar. Er zijn voldoende topics en discussies over geweest.

@TS, veel sterkte met het verwerken hiervan. Super dat je toch nog bent gaan onderzoeken en dat je niet met het vervelende gevoel bent blijven zitten.

**Geplaatst**: 10-07-08 15:41

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:41

Sfietje schreef:
Ik snap egt niet hoe je hem naar een slachthuis hebt kunnen doen.
Ik zou dit mijn paardje nooit kunnen aandoen, ik ken iemand die daar werkt en zij zegt dat ze al veel paarden heeft zien huilen omdat ze niet wilden gaan.

Zou ik op een dag zo een erge beslissing moeten nemen dan zou ik de da erbbij roepen om hem in te laten slapen.

Ik zou niet met de gedachte kunnen leven dat mijn paard op iemand anders zijn bord terecht komt.
Gewoon vreselijk

Lekker kort door de bocht weer.... Hier zit de TS echt niet op te wachten hoor!! Wat jij wilt doen moet jij weten, maar respecteer een ander ook in zijn of haar keuze!!!

En voor de zoveelste keer, je kunt er ook voor kiezen dat je paard na de slacht niet voor consumptie is....

Ook mijn paard is naar de slacht gegaan, en ja ik heb haar zelf gebracht en ben gebleven tot het over was. Heb haar zien liggen..... Daarna is ze gewoon voor consumptie gegaan. Ik eet ook kip, koe, varken en noem maar op dus heb ik er ook geen problemen mee als iemand paardenvlees wil eten. Ik lust het zelf ook wel, vind het zelfs lekker!! Heb het ooit eens gegeten zodat ik weet waar ik het over heb. Ik eet verder geen paardenvlees uit principe, maar mijn man eet het wel...... Dus ik heb wel eens paardenworst in huis, of een stuk paardenvlees....

Heel veel sterkte, je hebt je best gedaan, en eerlijk naar je paard toe gehandeld! Ach gut

**Geplaatst**: 10-07-08 15:42

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:42

Jeetje wat een verhaal! Ach gut

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 10-07-08 15:45

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:45

Ik snap wel degelijk waarom ze hem niet laat inslapen! Top gedaan!

Wat een vreselijk verhaal, heel, heel heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 10-07-08 15:45

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:45

Gecondoleerd met het verlies van je maatje, en mijn complimenten dat je het uiteindelijk toch zelf hebt afgehandeld. Dat ben je eigenlijk je dier verschuldigd. Als ze moeten gaan, wees er dan zeker van dat het ook echt gebeurd. Anders vind je je paard op de marktplaats, of op een of andere paardenveiling terug....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-08 15:57

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-08 15:57

het doet me goed om dit allemaal van jullie te lezen...

**Geplaatst**: 10-07-08 15:57

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:57

Sfietje schreef:
Ik snap egt niet hoe je hem naar een slachthuis hebt kunnen doen.
Ik zou dit mijn paardje nooit kunnen aandoen, ik ken iemand die daar werkt en zij zegt dat ze al veel paarden heeft zien huilen omdat ze niet wilden gaan.

Zou ik op een dag zo een erge beslissing moeten nemen dan zou ik de da erbbij roepen om hem in te laten slapen.

Ik zou niet met de gedachte kunnen leven dat mijn paard op iemand anders zijn bord terecht komt.
Gewoon vreselijk

Ik ben het helemaal met jou eens.
Mijn paardje gaat NEVER NOOIT naar een slachthuis.
Wanneer het zijn tijd is(mag hopen dat dat nog heeeeel lang gaat duren!!!!) wordt hij gewoon ingeslapen in zijn beschermde omgeving met mijzelf er bij.
Dat is het minste wat ik voor hem kan doen.
Ik moet er niet aandenken om hem daar alleen achter telaten.

**Geplaatst**: 10-07-08 15:58

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 15:58

Ik heb getemd op het bericht van Tamara21

**Geplaatst**: 10-07-08 16:00

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 16:00

doe deze discussie ergens anders, de ts heeft het moeilijk genoeg Bloos!

**Geplaatst**: 10-07-08 16:02

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 16:02

twistermahoi schreef:
doe deze discussie ergens anders, de ts heeft het moeilijk genoeg

Ik bedoel er verder niks mee. Bloos

Geef alleen mijn mening.
Ik vind het voor de TS ook vreselijk.
Denk je dat je je paardje naar iemand brengt die je kan vertrouwen(krijg notebene nog tel van DA) gebeurd er zoiets!!!
Vreselijk gewoon. Boos!

Sorry als het verkeerd is overgekomen,want ik boedoel er niks mee.
Ts gecondoleerd met dit verlies.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-08 16:03

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-08 16:03

Het is ieder zijn eigen keuze wat hij/zij wil, ik denk alleen aan het paard en niet aan hoe ik me voel daarna...voor hem moet het snelste gaan...een paard kan niet denken zoals wij dat wel kunnen...

**Geplaatst**: 10-07-08 16:04

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 16:04

boschhoeve schreef:
Het is ieder zijn eigen keuze wat hij/zij wil, ik denk alleen aan het paard en niet aan hoe ik me voel daarna...voor hem moet het snelste gaan...een paard kan niet denken zoals wij dat wel kunnen...

Nee ik begrijp je ook echt wel hoor.
Dit is voor jou paardje gewoon de beste geweest aangezien die zoveel pijn heeft gehad.
Vindt het echt super zoals je er mee omgaat.

**Geplaatst**: 10-07-08 16:05

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 16:05

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje.
En ook veel respect voor jou dat je hem gaan zoeken bent, als je een nummer van je DA krijgt, dan begrijp ik best dat je deze persoon vertrouwt, dus dat moet je jezelf niet kwalijk nemen.
Uiteindelijk heb je hem gevonden, en heb je gedaan wat het beste voor hem was, hoe moeilijk de beslissing ook.

Veel sterkte in deze moeilijke periode!

**Geplaatst**: 10-07-08 16:08

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 16:08

Jemig wat een verhaal. Gecondoleerd en heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 10-07-08 16:13

Re: Een heftig verhaal over de allerliefste reus,alfa....lees he

Geplaatst: 10-07-08 16:13

Sfietje schreef:
Ik snap egt niet hoe je hem naar een slachthuis hebt kunnen doen.
Ik zou dit mijn paardje nooit kunnen aandoen, ik ken iemand die daar werkt en zij zegt dat ze al veel paarden heeft zien huilen omdat ze niet wilden gaan.

Zou ik op een dag zo een erge beslissing moeten nemen dan zou ik de da erbbij roepen om hem in te laten slapen.

Ik zou niet met de gedachte kunnen leven dat mijn paard op iemand anders zijn bord terecht komt.
Gewoon vreselijk

Daar ben ik het helemaal mee eens, niets aan toe te voegen.

Alleen dan: Sterkte ermee verder!

Edit: Ik bedoel het niet op de botte manier hoor, ik zou het zelf alleen niet doen.
Maar dat is ieders eigen keus.

Als jij dit een goede beslissing vind, heb ik daar ook vrede mee Lachen

Laatst bijgewerkt door Miracle_ op 10-07-08 16:19, in het totaal 1 keer bewerkt