Hij heeft ong. 2 weken terug een hersenbloeding gehad. Hij ging af en toe rondjes draaien en liet zich omvallen, toen heb ik meteen de dierenarts gebeld op zondag 8-06-2008. En die dachten eerst aan een middenoorontsteking. Na vergaderingen en telefonisch contact met de kliniek en bloedonderzoeken bleek het niet zo te zijn. Het scheen een hersenbloeding te zijn.
Hij heeft toen nog 4 dagen de tijd gekregen om te verbeteren, maar dat gebeurde niet.
Toen moest ik de beslissing maken, hem veder laten leven zo? Zonder dat hij zelf echt kan drinken en rustig kan staan. Nee echt niet! Dat kan ik niet. Hij zou eigenlijk morgen (maandag) ingeslapen worden, maar vandaag bedacht ik me dat het vanavond moest gebeuren. De veearts kwam om 20:00 samen met een collega. We hebben wat besproken en er ook nogmaals uit gekomen dat dit beter voor het beestje is. Hij is ookal 2 keer zwaar bevangen geweest en nu dit, dat is teveel voor een shetje van 5 jaar.
Toen was het zover, ik had hem vast en de veearts gaf hem een prikje zodat hij heel (high/stoned) zou worden. Hij wankelde heel erg wilde wel liggen maar ook weer niet.. Hij voelde zich helemaal in de zevende hemel zei de veearts. Op gegeven moment kon ik het niet meer, en heb ik Doris aan haar collega over gegeven. Enkele minutjes later kreeg Doris DE prik, een enge blauwe vloeistof. Maar bij die prik ben ik even verderop gaan wachten dat raadde de veearts mij aan omdat ik het niet meer trok. Het was moeilijk om een goede ader te vinden zei de veearts, omdat hij zo'n lekkere speknek had. Ze hebben hem daarom ook rechtstreeks in zijn hart geprikt. Toen is hij rustig heen gegaan.
Ik heb daarna nog lang bij hem gezeten en geaaid, zijn halstertje af gedaan en zijn plukje staart en manen mee genomen.
Het is goed zo voor hem, ik heb er vrede mee.
Ik heb er nog wel heel veel verdriet van dat zo'n kleine en ook echt ZEER lieve kindervriend dit moet overkomen snap ik nog steeds niet.
Mannetje, ik zal je nooit vergeten, en je ALTIJD in me hart mee dragen.
Rust zacht kleine vriend


