hey lieve reina,
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het na een paar minuten al niet meer droog kon houden en toen "This Voice" van Ane Brun begon, toen was het al helemaal een en al gesnotter.
Ik wist hoeveel Jonk voor je betekende, en daarom vond ik het extra moeilijk dit filmpje te bekijken. Ik herinner mij nog mijn eerste indruk van die kleine: Klein, maar toch ook erg groot op zijn eigen manier
, een dapper voorstappend haarballetje met een uitstraling die Jonkheer-eigen was: jolig, moedig, vrolijk, nieuwsgierig, tikkie eigenwijs maar absoluut niet opdringerig, eerder de kat uit de boom kijkend.
Hij heeft jou er weer bovenop geholpen, maar jij hebt hem er ook tal van keren weer dat extra duwtje in zijn rug gegeven. Tot dat extra duwtje helaas niet meer genoeg mocht zijn en jij begreep dat "door blijven duwen" geen zin had.
Iedereen weet dat jij Jonk altijd het beste van het beste hebt geboden. En dat gunde jij hem ook met al je hart. Dit is de moeilijkste beslissing geweest van je hele leven, maar het beste wat je Jonk op dat moment had kunnen geven. Ik weet ook dat je geen moment getwijfeld hebt om de knoop door te hakken, hoewel ik weet hoeveel pijn dat jouzelf zou bezorgen. Jij hebt zijn pijn overgenomen....
Rein, wat jullie hadden was zo sterk en zo speciaal, dat is een band van een op de triljoen die nauwelijks voorkomt. Dat kost jou nu heel veel pijn, maar is iets wat je je hele leven lang zal kunnen koesteren. En ik vind dat dit filmpje een onwijs mooi overzicht en idee geeft van jullie verleden, maar lang niet tipt aan het gevoel wat het heeft achtergelaten...
Heel veel sterkte en liefs,
Mariette