Geplaatst rillend van de mishandelingen die hij op transport had moeten mee maken.
Er was eens een meisje,
dat na een miskoop het vertrouwen in paarden kwijt was.
Ze was op zoek naar een viervoetige beschermengel,
een maatje voor het leven.
Ze zagen elkaar en de vonk sloeg over.
Ze noemde hem Sir Aedan.
Wat Iers voor helper is.
Want dat was hij ook.
Ze waren elkaars helpers.
En hij… hij noemde haar meisje.
En Sir Aedan en meisje werden beste vrienden.
Soms moesten ze door een kleine hindernis,
maar altijd kwamen ze er ongelofelijk sterk uit.
De natuur kwam tot rust,
en de natuur kwam weer tot leven
en jaren gleden zacht voorbij.
Aedan en meisje hadden één zekerheid,
wat er ook mocht gebeuren,
ze hadden steeds elkaar nog.
En toen kwam de winter weer.
Aedan werd moe.
Hij wilde nog wel werken maar zijn lichaam wilde niet meer mee.
De vee arts werd er bij gehaald.
Je had gewoon moeite met het ruiven zei hij.
Je kreeg vitaminen en je zou wel beter worden…
Je werd niet beter Aedan,
dus je bloed werd getrokken.
Bloedwormen zei de dokter,
een spuitje en je zou wel beter worden…
En je werd nog steeds niet beter Aedan,
dus er zou nog maar eens bloed worden getrokken.
Misschien had je de ziekte van Lyme.
Alle mogelijkheden werden onderzocht.
Van waar kwam die immense moeheid Aedan?
En toen luisterde hij naar je hart.
Ruis…
Aedan en meisje maakten de grote reis.
Naar de kliniek.
Aedans hart zou onderzocht moeten worden.
Aedan vond het best spannend.
Uren stonden meisje en Aedan daar.
Aedan had zijn hoofd in meisje haar handen gelegd en vond zo troost bij haar.
Meisje had haar hoofd op het zijne gelegd en vond zo troost bij hem.
En dan kwam het verdikt.
Aedan heeft een aangeboren lek in zijn hart.
Geen enkel probleem,
een hart is sterk genoeg om die lek te compenseren.
Maar Aedans hartklep was ook beginnen lekken.
Het hart is niet sterk genoeg om twee drukverliezen te compenseren.
Het verdikt viel.
Aedan zou op rust moeten.
Heel alleen op een weide,
want andere paarden zouden hem kunnen opjagen.
Meisje zou nooit meer met hem zonder zadel over de vlakte kunnen galoperen.
Meisje en Aedan zouden nooit meer samen dagen kunnen wegblijven en samen een picknick delen.
Meisje en Aedan zouden nooit meer samen kunnen gaan zwemmen…
Maar meisje gaf hem niet zomaar op.
Ze zocht hem een grote weide
waar hij paard mocht zijn...
Maar Aedan werd eenzaam
geen uitdaging, geen paarden bij hem in de weide
En meisje zag hem droevig wezen..
en haar hart brak...
Dus meisje kocht een veulentje,
En Aedan was dol op zijn kleine meid.
Zijn duiveltje...
Hij was een fiere grote broer..
Hij bloeide helemaal open
En samen met zijn veulen maakte hij nog grote wandelingen
en op die wandelingen ontdekten ze een bos
en Aedan was zo gelukkig,
want buitenritten maken was wat hij het liefste deed...
En alles leek perfect te gaan...
deze middag werd meisje gebeld,
je was zwaar ziek,
ik moest onmiddelijk komen.
Machteloos
omdat ik geen vervoer kon regelen
Ik ben bij je geraakt Aedan,
en ik wist het meteen...
Je kreeg veel te weinig lucht,
zwaar stond je te pompen
snot droop uit je neus
je vacht zat vol modder
je lange manen aan elkaar geklit...
Je lag met je hoofd op mijn schoot
en ik heb je verteld hoe ongelofelijk graag ik je zie
dat ik je niet kon missen
dat ik je niet wil missen
dat ik je zo dankbaar ben
dat je moest vechten
maar dat je ook mocht gaan...
Je longen zaten vol vocht Aedan,
je leed..
je ging het nog maar een paar dagen uithouden,
onder helse pijn..
Ik wilde je niet laten gaan Aedan,
nu nog niet
het was te vroeg
ik kon je nog niet loslaten
Maar ik moest, schat
ik mocht niet egoïstisch zijn...
Je bent gestorven in mijn armen
en ik weet dat dat de enige juiste beslissing is
maar waarom doet het zoveel pijn...
Jij bent daar schat
... en ik blijf hier
niet wetend hoe het verder moet
... als alle vreugde is verdwenen...
ik heb echt de tranen in me ogen staan en een brok in me keel,
