Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola


sonjim schreef:Mijn Sonja heeft artrose in (waarschijnlijk) alle gewrichten en is dus wel een beetje vergelijkbaar met Marlon. Ik heb een maand geleden de knoop doorgehakt en de da gebeld, maar hij vond haar te goed, terwijl haar karakter anders wordt, ze is zuur en wil niks meer, maar dan gaat het ineens weer een week goed. het lopen gaat inderdaad momenteel redelijk, maar die stemmingwisselingen vind ik heel moeilijk. Ik merk dat ik daardoor soms wilde dat ik haar niet meer had, maar dat vind ik dan oneerlijk tegenover haar. Op haar goeie dagen ben ik echter ook weer heel blij dat ze er nog is. Dat is zo dubbel. Sterkte iedereen met een dergelijk verlies.


. Ik heb het verwerkt door afscheid van haar te nemen toen ze voor haar stal 'opgebaard' lag, door haar hoefijzer te bewaren, door een foto waar ik goede herinneringen aan heb te laten uitvergroten en op canvas af te drukken, door te denken aan alle mooie momenten en herinneringen met haar, door tijd te besteden aan mn andere pony en door de aankoop van een nieuw paard. Bovendien deed het gezegde 'achter de tranen van verdriet schuilt een glimlach van herinnering' mij goed. Maar het gemis zal altijd blijven. Snackie schreef:IK huil niet meer hardop elke dag,maar vanbinnen schreeuwt het vreselijk!
en op t moment dat ik een dipje heb,dan heb ik niet veel nodig om te janken..