Kenya is bij mij gekomen via de paardenopvang. Ik heb hem toen beloofd dat ik hem een goed tehuis zou bieden tot zijn dood. Dat heb ik ook waargemaakt, aleen had ik niet verwacht dat dit al zo snel zou zijn. Hij kwam bij mij in mei 2003. Een grote wantrouwende reus. Al snel werden we de beste maatjes en toen ik eenmaal zijn vertrouwen had gewonnen, ging hij voor me door het vuur. De dierenarts zei vorige week nog: Dat paard is eeuwig dankbaar!! Een mooier compliment kon ik niet krijgen. Iedereen op stal verloor zijn hart aan Kenya, het was de clown van stal en ik heb nog noiot een vriendelijker paard gezien. Hij was heel erg op mensen gericht en vroeg altijd om aandacht. Kreeg hij die niet, dan ging hij met zijn lippen klapperen en dat vond iedereen altijd zo grappig, dat hij het toch voor elkaar kreeg. We hebben samen veel gedaan: dressuurwedstrijden, springwedstrijden, strandritten, weekend Veluwe. Alles vond hij geweldig!!! In oktober 2005 had ik een dressuurwedstrijd in het L2. Ik voelde toen dat hij op de volte 10m niet zuiver liep. Die week heb ik de dierenarts erbij gehaald en zij verwees me door naar de kliniek in Roosendaal. Daar bleek uit de foto's dat hij HKO fase 3 had, maar een gunstige versie. Met speciaal beslag kon hij daar best oude mee worden. Mijn bijrijdster is hem toen wat meer gaan trainen en ik ben een ander paard gaan uitbrengen op wedstrijden. Ik reed hem nog een paar keer in de week. Hij ging zo vooruit dat zij hem dit jaar in de B wilde gaan starten. In maart had ze de 1e wedstrijd en ze had gelijk 2 winstpunten en een 2e plaats. Een paar weken daarna werd hij onregelmatig. Ik heb hem toen op rust gezet, maar het ging maar niet over, leek alleen maar erger te worden. Vorige week woensdag heb ik hem weer op de foto laten zetten en daaruit bleek dat de HKO in zijn linkervoorbeen zo erg was geworden, dat het straalbeen helemaal poreus was en dat er daardoor zelfs botfragmenten waren afgebroken. Toen brak mijn hart en ik wist dat er niets meer aan te doen zou zijn. Ik heb toen belsoten dat ik aan hem moest denken en niet aan mezelf en ik heb besloten dat we hem nog 1 week op de pijnstiller zouden zetten om afscheind en een helboel foto's te nemen, maar dat het dan genoeg zou zijn. Gisteren om 16.15 is Kenya ingeslapen. Hij liep vol vertrouwen met me mee en liet alles rustig over zich heen komen. Het ging heel snel en hij heeft er totaal niet tegen gevochten. Het is voorbij, mijn grote vriend heeft geen pijn meer. Ik ben blij dat ik hem een goed tehuis heb kunnen geven na een ellendige voorgeschiedenis en ik zou het zo weer doen. Het is een voorrecht geweest om Kenya te hebben gekend en ik ben trots op mijn bikkel. Ik heb dit mooie gedich tal vaker langs zien komen op bokt, maar het is zo toepasselijk, dat ik het ook heb gepikt. Lieve Kenya, rust zacht en ik zal je nooit nooit vergeten!!! Dag vriendje!
Als twee bruine ogen vragen,
Help mij, want ik voel me niet fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde,
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
Dit komt nooit meer goed,
En hij krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan omdat je hem niet kan missen,
Egoïstisch zijn?
Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
En je zonder hem naar huis toe moet,
Met een halster in je hand,
En je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest,
En in al die tijd,
Is hij zelf niet een keer,
Egoïstisch geweest.
Geplaatst 
