Geplaatst 20 juni 2006
Het gaat even iets beter met Star. En met beter bedoel ik dat hij niet pijn heeft als we met hem wandelen of een stapritje maken. Het gaat best goed. Al vind ik dit echt geen leven voor Star. Bij de veearts bleek hij toch niet goed te zijn. Hij liep ook nog niet echt goed en wilde ook niet te veel doen. We besloten hem dus deze zomervakantie op het land te zetten (wel opbouwen enzo) en als dat hem goed zou doen zou hij een fijn pensioentje krijgen op een weiland. Ik hoop er hard op, maar heb er niet heel veel vertrouwen in.
13 augustus 2006
Ik was net terug van vakantie. Ik was meteen ziek (ik denk een soort kater van een week feesten met vriendinnen in zeeland). Zondag middag kreeg ik een telefoontje van Bianca, het ging helemaal niet goed met Star. Heel erg slecht zelfs. Ze hadden mijn vakantie niet willen verpesten en hadden daarom niet eerder gebelt. Hier was ik eerst een beetje boos over, maar achteraf gezien, ik had toch niets kunnen doen vanuit Thailand. Ik ben naar Star gegaan, de veearts was al geweest en had nu echt aangeraden hem in te laten slapen. Ze hebben gewacht tot ik terug was maar toen is alles snel gegaan. Vrijdag is hij ingeslapen. Ik ben er de dagen ervoor wel geweest, ik heb toen lang afscheid genomen. Toen ik hem zag staan, aan 3 benen kreupel, een vreselijk dikke knie en toch een lieve nieuwsgierige blik naar mij, kon ik er toch niet goed bij. Hij was toch zo lief, en blij tegen me, maar ik zag ook wel dat dit echt echt niet kon. Ik was vreselijk boos op mezelf, hoe konden we nou zoiets doen, en hij had geen idee wat er ging gebeuren. Maar toch weet ik dat dit wel echt moest gebeuren. Hij was echt op.
De laatste dagen dat ik naar Star ging heb ik een hoop gehuild in de stal, thuis, op de fiets. Overal. Maar ik kon het nog niet goed bevatten.
Ik had een kaartje voor Lowlands en heb besloten er toch heen te gaan, voor de afleiding. Toen ik vrijdag bij het eerste concert waar we heen gingen een vreselijk lief sterkte smsje kreeg van Kim, waarmee ik ook met Star en haar paard Auke naar het strand ben geweest, storte ik eigenlijk in. Ik heb daar ongeveer een half uur, tijdens een rockconcert, met een vriendin van mij geknuffeld en ik heb onophoudelijk moeten huilen, ik ging het toen pas echt bevatten, het drong nu pas echt tot me door. Hij zou nooit meer terugkomen. Mijn vreselijk lieve Star, zou ik nooit meer zien. Nu ik het weer type moet ik weer huilen, Star was zo'n ontzettend bijzonder paard...
Lieve lieve Star.. Ik mis je vreselijk, onze tijd samen was geweldig en zal ik nooit nooit vergeten. 
