Geplaatst --------------------------------------------------------------------------------
Op een mooie dag in augustus 2003 kwam ik de mooiste schimmel merrie tegen die ik ooit in mijn leven gezien had. Ze keek me aan en vroeg me haar mee te nemen.
Op 25 augustus 2003 kwam deze prachtige merrie in de trailer het terrein op rijden. Wat een angst, wat een stress en wat een spanning. Deze merrie genaamd Sam, was helemaal over haar toeren.
Na een jaar lang tobben kwam er dan eindelijk een diagnose. Sam had een nare ziekte: Kissing Spines. Daarnaast had sam 1 grote verklampte spier bundel, waar geen ontspanning in de te krijgen was. Deze merrie was niet alleen lichamelijk maar geestelijk zo toegetakeld, dat ze zich afsloot voor de hele wereld en in zich zelf keerde.
Na therapeuten, lessen en dierenartsen afgelopen te hebben. Na ontzettend veel medicijnen gebruikt te hebben ging het steeds beter.
Toen heb ik besloten om sam een rustig plekje te gunnen. Dit kon nergens beter dan op de zuidelijke meentsteeg. De rust keerde in haar, en ze begon van het leven te genieten.
Toen leerde ik lizzy kennen, sam stond steeds meer open voor een revalidatie en alles ging steeds beter. Sam werd rustiger, en ik had het gevoel de touwtjes in handen te hebben. Na een aantal maanden rust was deze merrie niet meer te herkennen.
Ik besloot naar miltenburg te verhuizen om verder te revalideren, hier had ik meer begeleiding en een betere bodem. Ook voor de regelmaat was het voor sam beter.
Ze heeft daar een mooie maand gehad, en het laatste stukje rust wat ze miste, heeft ze daar terug gekregen. Mijn meissie knapte steeds meer op. Helaas bleef haar verleden haar achtervolgen en namen de rugklachten weer toe. Door de goede trainingen die ik van lizzy gehad heb heeft sam deze klachten kunnen onderdrukken en was sterk genoeg om voor ons te vechten.
Helaas twee weken geleden zijn de klachten toch naar buiten gekomen, en had sam veel pijn. Ze keek mij aan, en vertelde me dit duidelijk. Sam gaf mij aan rust te willen, ik kon haar die maar op 1 ding geven en dat is haar van haar pijnlijke lichaam te verlossen. O, wat is zo'n beslissing moeilijk. Ondanks de steun van de mensen die dit gevolgd hebben moest ik de keus toch alleen maken. Gelukkig heeft sam mij hierin gesteund en gaf ze duidelijk aan wat ze wilde. Een weide waar sam nog lekker in kon grazen was er helaas niet bij, als sam langer zonder beweging zou komen te staan zou ze zelfs niet meer zonder pijn kunnen grazen.
Vandaag *donderdag 7 september* is de dierenarts gekomen. Karin de staleigenaar heeft voor sam een heerlijk stro bed gemaakt. Sam heeft vandaag 2 uur lang gegraasd op het mooiste grasland in omstreken, sam heeft in het totaal 7 kilo aan fruit op, en sam heeft de laatste dagen helemaal kunnen doen waar ze zin in had.
16:00 belde de dierenarts arts op dat hij er met tien minuten zou zijn. Ik bereidde me voor en hield me sterk. Ik wilde sam zelf naar het laatste stukje begeleiden. Mijn moeder was er gelukkig ook al. Nadat sam haar fruit op had, kwam de dierenarts eraan. Hij sprak even kort hoe het in zijn werk ging. Ik heb sam begeleid naar de plaats.
Sam was helemaal zich zelf, deed lekker boos tegen de DA toen ze een rust geven prikje kreeg. Toen ze ontzettend suf was wilde ze toch persee een plukje hooi mee pikken, en kon dit vanwege de sufheid nauwelijks meer weg krijgen. Toen kreeg mijn merrie een infuus in gebracht en kreeg ze de narcose toegedient. Sam zou Sam niet zijn, om hier even flink tegen in te gaan, dus moest de DA 3 keer prikken voordat hij goed zat. Toen sam de narcose injectie kreeg werd ze suf, ik gaf het touw aan de DA en hij zorgte ervoor dat ze zou komen te liggen. En natuurlijk moest sam toch nog even laten zien wie ze was, en ging even lekker staan hangen. Toen ze neer viel rolde ze een paar keer heen en weer en lag helemaal in de kreukels tegen de strobalen (terwijl er zoveel ruimte was!!) nee madam moest uitgerekent met haar benen helemaal op gefrommeld liggen. We hadden haar even goed neer gelegd. Toen kreeg ze haar laatste spuitje. Ik kon rustig bij der gaan zitten en ze sliep vredig in.
De dierenarts was ontzettend mee levend, en heel begripvol.
Toen sam aan het overlijden was voelde ik tintelingen in mijn benen, alsof haar geest in mij kwam. Ik heb twee uur naast haar geleden en ik voelde haar zo duidelijk om mij heen, om te vertellen dat het goed is en dat ze vrede heeft. Ik heb zelfs nog even tegen haar aan geslapen.
Mijn merrie heeft nu rust. Ik zal haar zo ontzettend missen, maar ondanks dat ben ik blij dat ik haar de laatste jaren heb mogen mee maken.
Moments of silence..
Moments of pain..
I can still feel you here..
Life seems to be so lonely..
Life seems to be so cruel..
Life isn’t fair sometimes..
But why they took you away..
You had so much to live for..
So much to do..
Why you had to leave..
It hurts,
It really hurts..
The things we did..
The things we shared..
I’ll keep them always close in my heart..
She is the bests what is happen to me, she will remain always a part of me. Thanks to her I am such as I am.
Ik mis haar zo erg!
