De manege-eigenaar zou mij ruim vantevoren bellen als Boyke ingeslapen zou worden zodat ik nog afscheid kon nemen, of mee kon gaan. Boyke stond al vanaf 9 februari stil, want hij had voor iets aan zijn pezen en achter had hij spat.
Om 5 uur had de manege gebeld en om 7 uur ben ik meteen naar de manege gefietst (om de hoek). Ik wilde mijn nieuwe halstertje pakken en Boyke nog laten grazen, maar om de een of andere reden heb ik mijn tas weer neergelegd en ben ik gegaan. Ik liet het halster thuis.
Ik liep snel naar zijn stand en zag niets staan.. ik hoopte dat hij achterin stond, want daar ging hij altijd staan als hij zich draaide als hij me aan hoorde komen. Hij stond dan altijd al klaar om iets lekkers, een aai of kusje te ontvangen. Maar toen ik doorliep zag ik dat zijn stalletje leeg was.
Ik ben toen naar het huis gelopen waar de ouders van de manege-eigenaar wonen en vroeg in tranen of Boyke al weg was. Ze vertelde mij dat de manege-eigenaar me had proberen te bellen omdat hij wilde dat ik meeging of in ieder geval afscheid kon nemen. Ze hadden mijn mobiele nummer, maar de manege-eigenaar had niet gezegd vantevoren tegen zijn ouders dat hij me ging bellen, en zij hadden mijn mobiele nummer wel. Hij heeft me dus niet meer op tijd kunnen bereiken.. de dierenarts had vandaag (of in ieder geval kort geleden) pas gezegd dat Boyke vandaag moest komen.
Ik had iets speciaals met Boyke, ik weet niet wat.

Ik ga hem dus ook zeker ontzettend missen en nooit vergeten!!

Op mijn kamer heb ik ook veel foto's en een aantal tekeningen door bokkers gemaakt hangen

Boyke is de voskleurige pony in mijn avatar.