Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-25 13:23

Horror euthanasie

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-25 13:23

Mijn 10 jarige paard had een aandoening waar hij nooit meer beter van zou worden. De laatste weken ging hij hard achteruit en vorige week heb ik de knoop doorgehakt dat het genoeg was. Hij stond al op zware pijnstilling. Hij was veelal zichzelf niet meer en had ook duidelijk steeds vaker pijn. Alleen als hij naar de wei mocht zag ik hem weer even opleven.
Afgelopen maandag was de dag, een dag die van mij nooit had mogen komen. Precies deze dag had hij een goede dag en was het weer mijn paard zoals hij altijd was. Dat maakte het nog eens extra moeilijk, was dit wel de juiste keus?
Lichamelijk was hij nog zo sterk….

Helaas was de euthanasie pure horror. Ik heb zo’n spijt dat ik hem dit heb aangedaan. Hij vertrouwde me blindelings en nu was zijn laatste moment op aarde een hel. Een hel die ik niet meer ongedaan kon maken en hem enkel kon bijstaan, tegen hem praten en aaien.

Voor gevoelige lezers; stop met lezen vanaf dit punt…

De dierenarts had hem eerst een sedatie in stal gegeven, zodat hij rustig zou zijn. Vanaf de stal zijn we naar de weide gelopen. Hij had al heel veel moeite met lopen en soms was ik bang dat hij om zou vallen. Zo heftig reageerde hij op de sedatie.
We dachten dus ook dat de rest ook vredig zou gaan. Helaas, niets was minder waar.
Hij kreeg midozalam en ketamine gespoten, wat lastig ging omdat er geen ader opzette in de hals. Uiteindelijk gelukt, maar het duurde maar voordat hij eindelijk door zijn benen zakte. Toen hij uiteindelijk lag was hij zo kwetsbaar maar nog steeds te veel wakker. Dus nog meer ketamine erbij, wat ook weer lastig te spuiten was. En toen ging het mis. Hij was opeens klaar wakker en raakte volledig in paniek. Hij probeerder overeind te komen, zakte door zijn benen, kwam weer overeind steigerde en klapte achterover. Krabbelde weer overeind en zat op een gegeven moment op zijn kont heel hard te bibberen van angst. En het enige wat ik kon doen was hem vasthouden, aaien en tegen hem praten. Dit was niet meer omkeerbaar, anders had ik de hele euthanasie direct afgebroken. We moesten door. Wat er daarna nog allemaal ingespoten is in welke volgorde weet ik niet meer.
Maar weer kwam er dikke paniek en probeerde hij op te staan. Ik ben op zijn hals gaan zitten om hem plat te houden. Uiteindelijk moest de da T61 spuiten, die hij voor de zekerheid had meegenomen.

En toen nog duurde nog even het voordat hij ging…

Had ik dit van te voren geweten had ik nooit deze keuze gemaakt.
Mijn alles, mijn beste vriendje die altijd blindelings op me vertrouwde. Ik heb hem verraden, zijn laatste uur op aarde was een hel en ik kon niks meer doen om hem te helpen.

Uiteindelijk heb ik gekozen uit liefde om hem verder lijden te besparen, maar waarom moest het zo rot eindigen? Ik voel me nu zo schuldig tegenover hem en nu ik dit schrijf rollen de tranen weer over mijn wangen. Wat heb ik een spijt. Dat moment dat hij trillend in mijn armen zit blijft me zo bij, die doods angst… Ik ben gebroken…

Ik denk niet dat de da iets te verwijten valt. Hij had een enorme liefde voor mijn paard.
Ik schrijf dit topic ook niet om met een verwijtende vinger te wijzen of om een discussie op te starten. Ik heb over de jaren heen heel wat verschillende dieren naar de andere kant geholpen, en dat ging allemaal heel vredig.

Wel ben ik benieuwd of er hier specialisten met kennis van zaken zitten die me wat meer inzicht en antwoorden kunnen geven.

In hoeverre heeft hij het ‘gevecht’ mee gekregen?
Had hij het besef nog dat ik bij hem was?
Wist hij dat hij ging sterven?
Heeft hij bewust geleden of was hij eigenlijk al ‘weg’?
Wat doen de gebruikte middelen?
Klopt deze dosering voor een paard van 625kg?

0.6 detosedam 10mg/ ml
0.6 alvegesic 10mg/ ml
5 ketabel 100 mg/ml, 10ml
3 T61 50ml
2 mydozalan mylan 3ml ampul

**Geplaatst**: 16-04-25 13:28

Re: Horror euthanasie

Geplaatst: 16-04-25 13:28

Wat enorm enorm vervelend en naar om mee te maken..
ik denk dat je die vragen niet moet stellen.. het is niet meer van belang. Op het moment dat iemand (of een dier) overlijd is alle bewustzijn weg, het maakt geen enkel verschil of je jezelf dit gaat afvragen, en er is geen goed antwoord. Hij heeft er nu geen last meer van en kan er niet aan terugdenken

heel veel sterkte met dit verlies Y;(

**Geplaatst**: 16-04-25 13:32

Geplaatst: 16-04-25 13:32

Gecondoleerd met het verlies van je dierbare paard.

Ik snap heel goed dat je je onmetelijk schuldig voelt. Maar probeer in het hier en nu te zijn. Je paard lijdt niet meer en heeft geen weet van wat er gebeurd is. Vergeef jezelf. Dat zal hij ook doen. Je kunt er niets meer aan veranderen, je kunt alleen veranderen hoe ermee om te gaan en dragelijk maken hoe dit voor jou verder gaat. Want jij moet verder zonder hem.

Antwoorden heb ik niet. Wel diverse ervaringen met inslapen, helaas.
Mijn dierenarts plaatst altijd een infuus met een lange lijn. Zo is er altijd toegang tot de ader, ook als het paard op de kant van het infuus gaat liggen.
Het verbaast me dat jouw dierenarts geen infuus heeft gelegd direct na het roesje.
Maar daar heb je ook niks meer aan.

Sterkte, heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-25 13:36

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-25 13:36

Nicky1963 schreef:
Het verbaast me dat jouw dierenarts geen infuus heeft gelegd direct na het roesje.
Maar daar heb je ook niks meer aan.

Die vraag heb ik mezelf achteraf ook gesteld. Waarom niet vooraf een infuus prikken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-25 13:38

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-25 13:38

Cer schreef:
Wat enorm enorm vervelend en naar om mee te maken..
ik denk dat je die vragen niet moet stellen.. het is niet meer van belang. Op het moment dat iemand (of een dier) overlijd is alle bewustzijn weg, het maakt geen enkel verschil of je jezelf dit gaat afvragen, en er is geen goed antwoord. Hij heeft er nu geen last meer van en kan er niet aan terugdenken

heel veel sterkte met dit verlies

Je hebt zeker een punt, maar het blijft aan me vreten.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:38

Geplaatst: 16-04-25 13:38

Wat enorm heftig voor jou om mee te maken, en natuurlijk ook voor je paard. Ik had 6 jaar geleden (6 jaar en 1 dag om precies te zijn, gisteren was zijn sterfdag) ook zoiets met mijn paard. Een lastig aan te prikken ader, het duurde een uur voordat hij lag en toen heeft hij nog ruim een uur liggen schoppen en vechten. Het was vreselijk. Ik herken ook precies wat je schrijft over het verraad naar je paard toe wat je voelt, en naar dat je dit nooit wil, en al helemaal niet in zijn laatste momenten op aarde.

Ik weet nog steeds niet wat ik ermee moet. Ze zeggen wel dat alles ergens goed voor is. Maar ik heb nog niet ontdekt wat ik hier nou voor wijze levensles uit zou kunnen halen.

Wat ik wel weet is dat ik heel lang bezig ben geweest met hóé mijn paard gestorven is. Waardoor ik niet toe kwam aan verwerken dát hij er niet meer is. Dat gaat nog steeds niet heel goed omdat het met elkaar verbonden is.

Sorry dat ik geen opbeurende woorden voor je heb. Ik heb ook geen antwoord op je vragen. Ik heb ongeveer dezelfde vragen als jij. Die dus nog steeds onbeantwoord zijn.

Heel, heel veel sterkte. Zorg goed voor jezelf.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:39

Geplaatst: 16-04-25 13:39

Koper schreef:
Wat enorm heftig voor jou om mee te maken, en natuurlijk ook voor je paard. Ik had 6 jaar (6 jaar en 1 dag om precies te zijn, gisteren was zijn sterfdag) ook zoiets met mijn paard. Een lastig aan te prikken ader, het duurde een uur voordat hij lag en toen heeft hij nog ruim een uur liggen schoppen en vechten. Het was vreselijk. Ik herken ook precies wat je schrijft over het verraad naar je paard toe wat je voelt, en naar dat je dit nooit wil, en al helemaal niet in zijn laatste momenten op aarde.

Ik weet nog steeds niet wat ik ermee moet. Ze zeggen wel dat alles ergens goed voor is. Maar ik heb nog niet ontdekt wat ik hier nou voor wijze levensles uit zou kunnen halen.

Wat ik wel weet is dat ik heel lang bezig ben geweest met hóé mijn paard gestorven is. Waardoor ik niet toe kwam aan verwerken dát hij er niet meer is. Dat gaat nog steeds niet heel goed omdat het met elkaar verbonden is.

Sorry dat ik geen opbeurende woorden voor je heb. Ik heb ook geen antwoord op je vragen. Ik heb ongeveer dezelfde vragen als jij. Die dus nog steeds onbeantwoord zijn.

Heel, heel veel sterkte. Zorg goed voor jezelf.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:40

Geplaatst: 16-04-25 13:40

Wat een ongelooflijk nare ervaring, veel sterkte. Neem jezelf niets kwalijk, je hebt de keuze uit liefde gemaakt en hem gesteund waar je kon.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:48

Re: Horror euthanasie

Geplaatst: 16-04-25 13:48

❤️

**Geplaatst**: 16-04-25 13:48

Geplaatst: 16-04-25 13:48

Heftig verhaal, heel veel sterkte!

Ik heb ook geen antwoorden op je vragen. Soms lopen dingen zoals ze lopen. Ik kan alleen maar hopen dat je deze ervaring op een dag een plekje kunt geven.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:49

Geplaatst: 16-04-25 13:49

Wat vervelend dat het zo is gegaan zeg. 'Gelukkig' hebben paarden een ander bewustzijn dan wij. Het trillen zal ook niet van angst geweest zijn maar een reactie op de medicatie. Ketamine verstoord het motorisch stelsel dus dat kan het trillen veroorzaken. Een paard kan ook niet in die zin vooruit denken dat hij weet dat hij doodgaat. Het is een hele heftige gebeurtenis geweest voor jou, maar ik denk dat het paard blij is dat jij bij hem was. Door op hem te gaan zitten heb je juist laten zien dat hij kalm mocht zijn. Je hebt hem ondanks alles gesteund tot het laatste en dat was het beste wat je kon doen.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:49

Geplaatst: 16-04-25 13:49

Allereerst heel veel sterkte.

Ik ben geen dierenarts, alleen ervaringsdeskundige, maar 1 lees 1 ding in jouw verslag wat bij mijn paarden anders is gedaan. Mijn dierenarts zet altijd een infuusnaald in, waardoor alles ingespoten kan worden (deze zit dus vanaf moment 1 en verwijderen zodra het dier overleden is). Hiermee heb je meer zekerheid met betrekking tot een goede toegang tot de ader.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:54

Geplaatst: 16-04-25 13:54

Ach TS, wat een akelige ervaring. Dat zou mijn ergste nachtmerrie zijn. Ik heb (gelukkig) een heel andere ervaring dus ik kan niet zeggen dat ik weet wat je voelt. Ik kan me echter wel indenken dat jouw gevoel heel menselijk is en dat veel mensen zich zo zouden voelen.

De vragen die je je nu stelt, zijn ook logisch omdat je hoopt dat evt antwoorden je gerust kunnen stellen. Maar TS, je hebt het goed gedaan. Verder sluit ik me helemaal aan bij Earth. Ik denk ook dat je paard blij is geweest dat jij bij hem was tot het laatst en dat dat juist ook was wat je kon doen.

Veel sterkte. Dit heeft tijd nodig om wat minder scherp te voelen.

Laatst bijgewerkt door Koekie73 op 16-04-25 13:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-04-25 13:54

Geplaatst: 16-04-25 13:54

Princesj schreef:
Allereerst heel veel sterkte.

Ik ben geen dierenarts, alleen ervaringsdeskundige, maar 1 lees 1 ding in jouw verslag wat bij mijn paarden anders is gedaan. Mijn dierenarts zet altijd een infuusnaald in, waardoor alles ingespoten kan worden (deze zit dus vanaf moment 1 en verwijderen zodra het dier overleden is). Hiermee heb je meer zekerheid met betrekking tot een goede toegang tot de ader.

Dat probeerden ze bij mijn paard toen ook. Maar omdat ze geen goede ader konden vinden -en dat hebben ze écht geprobeerd, mijn paard leek toen al op een vergiet zo vaak hadden ze 'm aangeprikt- lukte dat niet. In het verhaal van TS lees ik dat het vinden van een geschikte ader bij haar paard ook het probleem was.

**Geplaatst**: 16-04-25 13:56

Geplaatst: 16-04-25 13:56

Gecondoleerd. Jij kunt hier in elk geval niks aan doen. Ik vind wel dat de DA dit verkeerd heeft aangepakt. Want normaliter gaat een euthanasie niet zo. Ik heb helaas deze beslissing ook een paar maal moeten maken. Dat waren wel veel oudere zwaar zieke dieren maar dat zou voor de procedure niet moeten uitmaken. En dat ging steeds heel gemakkelijk als vanzelf. De middelen die jij noemt herken ik niet behalve de ketamine. Eigenlijk hoort de patient gewoon onder narcose te gaan net als voor een operatie. Dan is hij helemaal weg voordat hij het definitieve middel krijgt.Hier is echt het een en ander mis gegaan .Het is offtopic maar ik heb gehoord dat bij de euthanasie van mensen ook wel eens iets dergelijks misgaat. Ja en ook bij de narcose tijdens operaties (bij mensen). In feite is dat allemaal medisch falen maar daar hebben jij en je overleden paard nu niets meer aan.

**Geplaatst**: 16-04-25 14:02

Geplaatst: 16-04-25 14:02

Gecondoleerd met het verlies van jouw paard en dit drama er rond om heen, wat verdrietig dit. Dan weet ik nu waarom die infuusnaald er in ging bij een paard van een bekende. Ik was aanwezig en had dat nooit gezien en vroeg me af wat het nut was van al dat gedoe bij het inslapen. Paard was er niet blij mee en draaide rond, terwijl spuiten normaal gesproken veel sneller gaat. Maar dat is me nu duidelijk. Het maakte de kosten wel veel hoger maar dat kan zijn nut hebben.
Inmiddels heb ik zelf toch ook wel een aantal paarden in laten slapen maar nooit met infuus en nooit een probleem geweest. Waren altijd zo weg. Is het probleem het niet in de ader spuiten als ik het goed begrijp? Dan was het misschien wijs geweest om alsnog een infuus te plaatsen in dit geval? Toen bekend werd dat de ader moeilijk te vinden was?

**Geplaatst**: 16-04-25 14:03

Geplaatst: 16-04-25 14:03

anjali schreef:
Gecondoleerd. Jij kunt hier in elk geval niks aan doen. Ik vind wel dat de DA dit verkeerd heeft aangepakt. Want normaliter gaat een euthanasie niet zo. Ik heb helaas deze beslissing ook een paar maal moeten maken. Dat waren wel veel oudere zwaar zieke dieren maar dat zou voor de procedure niet moeten uitmaken. En dat ging steeds heel gemakkelijk als vanzelf. De middelen die jij noemt herken ik niet behalve de ketamine. Eigenlijk hoort de patient gewoon onder narcose te gaan net als voor een operatie. Dan is hij helemaal weg voordat hij het definitieve middel krijgt.Hier is echt het een en ander mis gegaan .Het is offtopic maar ik heb gehoord dat bij de euthanasie van mensen ook wel eens iets dergelijks misgaat. Ja en ook bij de narcose tijdens operaties (bij mensen). In feite is dat allemaal medisch falen maar daar hebben jij en je overleden paard nu niets meer aan.

Ik vind nou niet dat jij direct kan zeggen dat de DA wat mis heeft gedaan.
Het idee was ook dat het paard onder narcose ging voordat het dodelijke middel werd toegediend. Daarvoor zijn de midazolam en de ketamine.
En een infuus prikken gaat ook lang niet altijd goed, zeker niet wanneer ze daarna op de verkeerde kant gaan liggen helaas.

Het is super vervelend dat het zo is gegaan.
Mijn vorige shetlander had ook een roteuthanasie. Wat ik bij haar wel goed kon zien was dat ze er helemaal niets van meekreeg, aangezien ze helemaal 'high' was door de ketamine
Ik denk dat jij hier veel meer last van heb gehad dan je lieve paard.
Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 16-04-25 14:06

Geplaatst: 16-04-25 14:06

Earth schreef:
Wat vervelend dat het zo is gegaan zeg. 'Gelukkig' hebben paarden een ander bewustzijn dan wij. Het trillen zal ook niet van angst geweest zijn maar een reactie op de medicatie. Ketamine verstoord het motorisch stelsel dus dat kan het trillen veroorzaken. Een paard kan ook niet in die zin vooruit denken dat hij weet dat hij doodgaat. Het is een hele heftige gebeurtenis geweest voor jou, maar ik denk dat het paard blij is dat jij bij hem was. Door op hem te gaan zitten heb je juist laten zien dat hij kalm mocht zijn. Je hebt hem ondanks alles gesteund tot het laatste en dat was het beste wat je kon doen.

Precies dat!!! Goed verwoord, hier ben ik het echt mee eens.

**Geplaatst**: 16-04-25 14:07

Geplaatst: 16-04-25 14:07

Jeetje wat heftig en verdrietig. Zo'n besluit is al moeilijk genoeg en dan is het iets makkelijker te accepteren als het afscheid mooi en vredig was. Ik kan me je gevoelens en vragen goed voorstellen.

Maar je hebt m niet verraden en je hoeft je niet schuldig te voelen. Want wat was het alternatief geweest? Het ging immers niet meer. Je hebt je plicht naar hem gedaan waardoor m verder lijden bespaart is gebleven en je was er tot het einde voor m.

Ik wens je heel veel sterkte toe

**Geplaatst**: 16-04-25 14:08

Geplaatst: 16-04-25 14:08

Vreselijk naar en verdrietig . Gecondoleerd met het verlies van je lieverd.

Misschien kan je Utrecht of Wolvega bellen om antwoorden te krijgen.

Ontzettend veel sterkte.

En bedankt voor je verhaal want hier leren we allemaal van.
Hoop dat mocht je bellen je het antwoord wilt delen met ons.

Onze hond ging gelukkig heel rustig met inslapen. Maar de dierenarts nam ook ruim de tijd. Zorgen dat alle stapjes van de spuiten ruim de tijd krijgen in te werken.

Laatst bijgewerkt door Horsie84 op 16-04-25 14:12, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-04-25 14:09

Geplaatst: 16-04-25 14:09

Rizette schreef:
Is het probleem het niet in de ader spuiten als ik het goed begrijp? Dan was het misschien wijs geweest om alsnog een infuus te plaatsen in dit geval? Toen bekend werd dat de ader moeilijk te vinden was?

Dat moet dan wel kunnen. Ook een infuus of cannule zal in een ader moeten.

**Geplaatst**: 16-04-25 14:09

Geplaatst: 16-04-25 14:09

Rizette schreef:
Is het probleem het niet in de ader spuiten als ik het goed begrijp? Dan was het misschien wijs geweest om alsnog een infuus te plaatsen in dit geval? Toen bekend werd dat de ader moeilijk te vinden was?

Dat zou zeker zo kunnen zijn, maar mijn ervaring is dat het antwoord op die vraag op dit moment voor TS niets oplost.

Voor TS: Ik zou vooral denken: het is zo gegaan, ketamine zorgt ervoor dat je paard totaal niet meer wist van voor hoe ie er van achteren uitzag. Je leest op Bokt goede ervaringen met het zetten van een infuusje, neem dat mee in het gesprek met de dierenarts als je nog een keer een paard in moet laten slapen.

Heel veel sterkte. Het is nooit leuk als er reactie komt op handelingen rondom euthanasie.

**Geplaatst**: 16-04-25 14:11

Geplaatst: 16-04-25 14:11

Allereerst gecondoleerd.
Wat afschuwelijk dat de laatste momenten die je had met je geliefde paard zo verlopen zijn.
Jij bent bij hem gebleven tot het allerlaatste moment vergeet dat niet.
Ik hoop dat je dit in de toekomst een plekje kan geven voor jezelf.
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 16-04-25 14:20

Re: Horror euthanasie

Geplaatst: 16-04-25 14:20

Sterkte met verlies van je paard en de manier waarop het gegaan is.
Misschien helpt het je om er over te praten met je dierenarts.

**Geplaatst**: 16-04-25 14:27

Geplaatst: 16-04-25 14:27

Heel veel sterkte.

Er zijn hier echt grove fouten gemaakt en jij en ook je dier zijn hier echt de dupe van geworden.

Wat ik me afvraag, de sedatie, ketamine en medazolam zijn in principe geen middelen waar een dier of mens van dood gaat. Waarom kon je het toen niet meer afbreken? Je kunt inderdaad alleen wachten totdat de stof uitgewerkt raakt, maar an sich zijn deze middelen niet dodelijk.

Als er T61 gespoten is terwijl het dier nog bij bewustzijn was en dus aan het vechten was, dan heeft het helaas echt wel meegekregen wat er gebeurd is. Dat vind ik een zeer kwalijke zaak. Ik hoop voor je dat dat niet gebeurd is.

Ik heb zelf gelukkig nooit de keuze hoeven maken, maar dit is echt niet hoe het hoort te gaan.