Geplaatst Afgelopen zondag werd ik om 8 uur gebeld door mijn stalhouder dat Roadie waarschijnlijk had vast gelegen, of ik hem nog even wilde zien voordat hij het land op ging. Dus ik stap gelijk in de auto, maar ik was de straat nog niet uit en ik werd weer gebeld dat het wel iets anders was en ernstig.
Gelukkig is het maar 5 min rijden naar stal, waar ik Roadie buitenadem en torenhoge hartslag aantrof. Compleet onder de viezigheid, omdat hij had gerold in zijn stal. Koliek, dus lopen.
Als ik maar even stil stond kronkelde hij van de pijn, dus colosan erin, dierenarts gebeld en toen die kwam werd het al snel duidelijk dat hij erg slecht was. Pijnstilling gaf geen verbetering en ook na olie en water werd niks beter. Dus hop, de trailer achter de auto en naar Wolvega gereden met een naar onderbuik gevoel.
Dat nare gevoel bleek waar. Op de kliniek werd duidelijk dat zijn dunne darm was gedraaid en al een stuk was afgestorven. Een dure (en risicovolle) operatie was een optie, maar dat wilde ik hem niet aan doen. Hij wilde naar buiten met zijn vrienden, boxrust was geen optie.
Dus dan blijft er maar één optie over. In 3,5 uur ging ik van een springlevend, altijd gezond paard (ik was vrijdag nota bene nog op wedstrijd geweest!) naar doodziek en toen zat ik naast mijn niet ademende paard in een weiland. Niet eerlijk, veel te snel, zo bizar, niet te bevatten. En helaas kan het bij ieder paard gebeuren, ‘gewoon pech’.
Met een lege trailer en een groot leeg gat in mijn hart weer naar huis. Deze pony was er één uit duizenden. Ik kon alles met hem doen: van barrelrace naar alleen op buitenrit, van Z1 wedstrijd op de ene dag naar neckrope rijden de andere dag. Hij was al 10 jaar mijn maatje en ik ga hem zo ontzettend missen, dus hierbij een ode aan Roadie.
Boekens Roadie. 08-05-2012 - 09-03-2025
Vaarwel vriendje, ik zal je missen
Hij was echt een prachtige pony en jullie waren een fijn duo. 
! 
heb nog dagen hoofdpijn gehad. Foto 3 en 4 zijn van die meeting 
