Als jij had kunnen praten en ik had je gevraagd “hoe gaat het met je?”
Dan had je gezegd “prima, hartstikke goed!”
Als ik je dan gevraagd had “heb je zin om wat te doen?”
Dan was je antwoord geweest “Tuurlijk, altijd!”
Ik voel me verscheurd over de beslissing die ik maken moest.
Nooit meer jouw lieve hinnik, nooit meer jouw lieve snoet, nooit meer samen dingen doen, alles nooit meer …..
In je koppie wilde je alles nog, maar je lijf wilde niet meer.
Na bijna 6 jaar dokteren, geef ik het voor jou op.
Maar wat een harde beslissing om het leven van mijn lieve paardenvriendin te beëindigen.
Maar nooit meer …. Is ook nooit meer pijn, en ook nooit meer zorgen over je maken. Nooit meer revalideren, nooit meer hopen op beter, nooit meer zoeken naar het juiste supplement, nooit meer twijfelen of ik het juiste voor je deed.
Wat heb ik de afgelopen 6 jaar van je genoten en geleerd. Wat was je bang en nerveus toen ik je kocht en wat een heerlijke stoere merrie ben je geworden.
Lieve Tess, nooit meer pijn, nooit meer een stram lijf, maar eeuwige vrijheid.
Ik ben trots dat jij mijn paard mocht zijn.
Vandaag heb ik je laten gaan uit liefde.
Vandaag heb ik je laten gaan in liefde
Tess zou in Mei 10 worden.




